കണ്ണട !

ഓണത്തിന് നടത്തിയ പൂക്കള മത്സരത്തിന്റെ സമ്മാനം ഇത് വരേം കൊടുത്തിട്ടില്ല. ഇനീം അത് ചെയ്തില്ലേല്‍ ചിലപ്പോ പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാന്‍ പറ്റീന്നു വരില്ല. ഞാന്‍ പ്രധാന കമ്മിറ്റിക്കാരെ വിളിച്ചു-

"അളിയാ ശ്രീജിത്തെ.. നമുക്ക് വൈകുന്നേരം ഒന്ന് 'മടിവാള' വരെ പോയാലോ?"
"ഊം എന്താ കാര്യം?"
"പൂക്കളത്തിന്റെ ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങണ്ടേ?"
"ഓ.. അത് ശെരിയാ.. പക്ഷെ എനിക്ക് വരാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ"
"അതെന്താ?
"പണീസ്.. ഒരു രക്ഷേമില്ല, ഒരു 9:15 എങ്കിലുമാകും ഞാന്‍ ഇറങ്ങുമ്പോ. നീ ആ സേവ്യര്‍നെ എങ്ങാന്‍ വിളിച്ചു നോക്ക്. ഓക്കേ.."

പിന്നെ അവനെ നിര്‍ബന്ധിച്ചില്ല. നേരെ സേവ്യറെ തന്നെ വിളിച്ചു.

"ഹലോ.."- മറുതലയ്ക്കല്‍ ഫോണ്‍ എടുത്തു.
"ആ ഹലോ സേവ്യറെ, എന്തുണ്ട്.. അന്ന് പരിപാടി കഴിഞ്ഞേ പിന്നെ കണ്ടേ ഇല്ലല്ലോ"
"ഓ പറയാന്‍ വിട്ട് പോയി, ഞാന്‍ ഒരു 1 ആഴ്ചയോളമായി പുനെയിലാ. ക്ലയന്റ്സ് ആയി ചില്ലറ ഡിസ്ക്കഷന്‍സ്..
ഒരു മാസം കൂടി എടുക്കും അങ്ങ് തിരിച്ചെത്താന്‍"
"ഓ.."
"എന്തേലും അത്യാവശ്യം?"
"യേയ് ഇല്ല, ഞാന്‍ ചുമ്മാ വിളിച്ചതാ"
"എങ്കി ശെരി എന്നാ, ഇത്തിരി പണിയിലാ.."
"ഓക്കേ ടാ എന്നാ"

ഒരുത്തനൂടെ ബാക്കി ഉണ്ട്, അവനേം വിളിച്ചു നോക്കാം. എന്ത് കാരണം പറഞ്ഞാവും അവനും ഒഴിയുക എന്ന് ഞാന്‍ വെറുതെ ആലോചിച്ചു.

"ഹരീ, നമ്മളാ സമ്മാനം കൊടുത്തില്ലല്ലോ ഇത് വരെ?"
"യേത്?"
"പൂക്കളം"
"ഓ ശെരിയാണല്ലോ. അതിന്റെ കാശൊക്കെ കിട്ടിയാരുന്നോ?"
"ഉവ്വ് ഇന്നലെ കിട്ടി"
"എങ്കി പിന്നെന്താ പ്രശ്നം?"
"അല്ല.. പോയി വാങ്ങണ്ടേ എന്തേലും?"
"എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്‌, ഞാന്‍ വൈകുന്നേരം എന്തായാലും മടിവാള വരെ ഒന്ന് പോണുണ്ട്. എന്‍റെ കണ്ണട മാറ്റാന്‍ കൊടുത്തിട്ടുണ്ടേ.വേണേല്‍ നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോകാം അപ്പൊ"
"ഇപ്പഴാണേല്‍ പുതിയ ബൈക്കും ഉണ്ടല്ലോ, ഇപ്പറഞ്ഞ നേരം കൊണ്ടു പോയി വരാം"
"ഓക്കേ, done."

അങ്ങനെ ഒരു 7 മണിയോടെ ഓഫീസിനു വെളിയില്‍ ഇറങ്ങി നിന്നു ഞാന്‍. ഒരു 10 മിനിറ്റ് ആയിക്കാണും ചാര നിറത്തിലുള്ള ഒരു Apache ബൈക്ക് മുന്നില്‍ വന്ന് നിന്നു. ഹരിയാണ്, പക്ഷെ അവന്‍റെ അപ്പിയറന്സില്‍ ആകെ ഒരു മാറ്റം. പതിവ് ഓഫീസ് വേഷത്തിനു പുറമേ കഴുത്തില്‍ ഒരു ചെയിന്‍, അവനേക്കാളും വലിയ കറുത്ത ഒരു ജാക്കറ്റ്, കൈയ്യുറ, അമേരിക്കയുടെ കൊടി കണക്കുള്ള തുണി കൊണ്ട് തലയില്‍ ഒരു കെട്ട്, അതിന് പുറത്തൊരു ഗമണ്ടന്‍ ഹെല്‍മറ്റ്... അങ്ങനെ മൊത്തത്തില്‍ ഒരു ഊടായ്പ്പ് ലുക്ക്...


"എങ്ങനെയുണ്ട് എന്‍റെ പുതിയ സ്റ്റൈല്‍?" 
"ബൈക്കിനൊപ്പം ഫ്രീ കിട്ടിയതാണോ?"
"ഹ ഹ.. കാശ് എണ്ണിക്കൊടുത്തു വാങ്ങിയതാ ഞാന്‍. എന്നാലും എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?"
"കൊള്ളാടാ നന്നായ്ട്ടുണ്ട്, ആകെയൊരു 'യോ യോ' ലുക്ക്" (ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞില്ലേല്‍ അവന്‍ ബൈക്കേ കേറ്റാതെ അങ്ങ് പോയാലോ !)
"താങ്ക്യൂ താങ്ക്യൂ.. എന്നാ വണ്ടിയേലോട്ട് കേറിക്കോ."


അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടങ്ങി... മഴ പയ്യെ ചാറുന്നുണ്ടാരുന്നെങ്കില്‍ കൂടി ഹരിയ്ക്ക് അതൊരു പ്രശ്നം ആരുന്നില്ല, വണ്ടി 100-100 ല്‍ പാഞ്ഞു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു വട്ടം, പിന്നോട്ട് നോക്കാതെ അവനെന്നെ തോണ്ടി വിളിക്കുകയും ചെയ്തു.

"ദാ ഇവിടെ നോക്ക്"- ഹെല്‍മെറ്റിന്റെ ഇടയിലൂടെ അവന്റെ നേര്‍ത്ത ശബ്ദം പുറത്ത് വന്നു.
"എന്ത്?"
"സ്പീഡോമീറ്റര്‍ നോക്കാന്‍... കണ്ടില്ലേ നൂറ്.. നൂറ് !"
"എടാ നമുക്ക് അവ്ടെ എത്തീട്ട് യാതൊരു ദൃതിയുമില്ലല്ലോ. പയ്യെ പോയാ പോരെ?"
"ഛെ, എന്നാ പിന്നെ ബസിനു പോയാ മതീല്ലാരുന്നോ... ലൈഫ് ആയാല്‍ കുറച്ച് ത്രില്‍ ഒക്കെ വേണ്ടേ?"
"ഓഹ് ശരി..."- ഞാന്‍ കൂടുതലൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

വണ്ടി ബൊമ്മനഹള്ളി സിഗ്നല്‍ എത്തി. ഒരു പറ്റം വണ്ടികള്‍ ഉണ്ട് മുന്‍പില്‍. എങ്കിലും കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പില്‍ കൂടി ഒക്കെ ബൈക്കിന് വഴി പാകി നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ നമ്മള്‍ മുന്‍പിലെത്തി. ആ ഡ്രൈവിംഗ് പാടവം കണ്ടു ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ചെറിയ ഒരു ബഹുമാനം തോന്നിയോ അവനോട്?. പച്ച  വെളിച്ചം  തെളിഞ്ഞതും  വണ്ടികള്‍  മുന്നോട്ട്  ആര്‍ത്തിരമ്പി. എല്ലാര്ക്കും ആദ്യം എത്താനുള്ള തിരക്ക്. ഇടത്തെന്നോ വലത്തെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലതെയാണ് 2 കാറുകള്‍ ഞങ്ങളുടെ ബൈക്കിന്റെ ഒപ്പം പാഞ്ഞെത്തിയത്‌.

“ആഹാ നമ്മളോടാ കളി?”- ഹരിയും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല, ആക്സിലറേറ്ററില്‍ ആഞ്ഞു പിടിച്ചു…

അവിടെയും വിജയം ഹരിക്കൊപ്പം തന്നെ നിന്നു. മറ്റു രണ്ടു കാറുകളേയും ബഹുദൂരം പിന്നിലാക്കി നമ്മുടെ വണ്ടി മുന്നോട്ട്  കുതിച്ചു. വെട്ടിച്ചും പാളിച്ചുമൊക്കെയാണേലും, ഒന്നാമതെത്താനുള്ള അവന്റെ ആ വാശി എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു. എന്നാലും, ബൈക്കിന്റെ പുറകില്‍ ഞാനും  ഇരിപ്പുണ്ടല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോ അവനെ പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി. ഞാന്‍ പയ്യെ അവന്റെ തോളില്‍ കൈ വച്ച്  പറഞ്ഞു-“ഹരീ.. പതുക്കെ..”
 “ഛെ, യാത്രയുടെ ത്രില്‍ കളയാതെ. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാതിരിയല്ല, ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ഓടിച്ചെങ്കില്‍ മാത്രേ ടൈമിനു എത്തുള്ളു”
ഞാന്‍ വീണ്ടും എന്‍റെ മറുപടി നിശബ്ദതയില്‍ ഒതുക്കി.

“അല്ല അനിലിനു ലൈസെന്‍സ് ഇല്ലേ ?”
“വണ്ടി ഓടിക്കാന്‍ ഉള്ള ഒരെണ്ണം കൈയ്യിലുണ്ട്, അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ പരാക്രമം കാട്ടാനുള്ളത് എടുത്തിട്ടില്ല.”
"ഹഹ അതെനിക്ക് രസിച്ചു, ഏതായാലും ധൈര്യമായിട്ട് ഇരിക്കെന്നെ, ഞാനല്ലേ ഓടിക്കുന്നെ”
"ധൈര്യത്തിന് കുറവുണ്ടായിട്ടല്ല, എന്നാലും ഞാന്‍ പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളു..”
എന്റെ അമ്മയും ഇടയ്ക്കിടെ ഇങ്ങനെ പറയും"
"അമ്മയും കേറാറുണ്ടോ ഇതിന്റെ പുറത്ത്?"
"ഒരിക്കല്‍ മാത്രം, പിന്നെ കേറീട്ടില്ല"
"ആഹ്.. അവരെ കുറ്റം പറയാന്‍ പറ്റില്ല"
"ഛെ ഈ അനിലും ഒരു പഴഞ്ചനാണോ? ചെത്തേണ്ട പ്രായത്തില്‍ നമ്മള്‍ ചെത്തണ്ടേ?”
"അല്ല.. അത് വേണം.."
"എന്നിട്ടാണോ ഇങ്ങനെ പറയുന്നേ?"
"യേയ്  ഞാനാ അര്‍ത്ഥത്തിലല്ലെടാ പറഞ്ഞെ... കുറച്ചു സ്പീഡൊക്കെ ആവാം.. അല്ലാതെന്താ ഒരു ത്രില്‍.. വണ്ടി പോട്ടെ.."

വണ്ടി വീണ്ടും ടോപ്‌ ഗിയറിലേക്ക്..

ഹരി പറഞ്ഞ കണക്ക് ശരിയാണേല്‍ കൃത്യം 12 മിനിറ്റ് കൊണ്ട് ഇലക്ട്രോണിക് സിറ്റിയില്‍ നിന്ന് മടിവാള എത്തി. ഗിഫ്റ്റ്  ഒക്കെ വാങ്ങിയതിനു ശേഷം അവനു കേറാനുള്ള opticals കടയുടെ മുന്‍പിലായി ബൈക്ക് നിര്‍ത്തി.

"ഒരു 5 മി നിട്ടേ, ദാ വരുന്നു ഞാന്‍.."
അവന്‍ വാക്ക് തെറ്റിച്ചില്ല, കൃത്യം 5 മിനുട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തി.
“അനിലേ പുതിയ കണ്ണട എങ്ങനുണ്ട്?"
"അപ്പഴാ ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചേ… കറുത്ത ഫ്രെയിം വച്ച് കട്ടി കുറഞ്ഞ ഒരു കണ്ണട, അവനത് നന്നായി ചേരുന്നുമുണ്ട്.
“കൊള്ളാടാ.. സെറ്റപ്പ് ആയിട്ടുണ്ട്”
"ഹോ.. ഇപ്പഴാ മര്യാദക്ക് ഒന്ന് കണ്ണ് പിടിക്കുന്നേ ! ”
"എന്താന്ന്? അപ്പൊ ഇങ്ങട് വന്നപ്പോ..? നിന്റെ കണ്ണട..?"
"അതല്ലേ ലെന്‍സ്‌ മാറ്റാന്‍ ഇവടെ കൊടുത്തിരുന്നെ. എന്തായാലും ഇപ്പൊ  കൊള്ളാം, എല്ലാം നല്ല ക്ലിയറായി കാണാന്‍ പറ്റുന്നുണ്ട് !"     .
"എടാ മഹാപാപീ  !!!"
"പേടിക്കണ്ടാ ന്നേ, നമ്മള്‍ സുരക്ഷിതമായി ഇത്രേടം എത്തീല്ലേ. ഇത് പോലെ തന്നെ തിരിച്ചും അങ്ങെത്തും. ഇപ്പോഴാണേല്‍ extra ഈ കണ്ണടയും ഉണ്ടല്ലോ എനിക്ക് !"

"സംസാരിച്ച് നിന്നു സമയം പോയ്‌. എന്നാ നമുക്ക് തിരികെ വിട്ടാലോ..?"- വീണ്ടും ബൈക്ക് സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കി ഹരി ചോദിച്ചു.
ഒരു 2 മിനിട്ടെടുത്തു എനിക്ക്, ആ ചോദ്യം എന്നോട് തന്നെ ഉള്ളതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍... "ഇല്ലളിയാ നീ വിട്ടോ, എനിക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു കടകളില്‍ കൂടി കേറാനുണ്ട് ”- ഞാന്‍ ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പ്‌ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

അല്ലാ.. ബസ്‌ യാത്രയുടെ ത്രില്ലും നമ്മള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ അറിയണോല്ലോ :)

അനില്‍സ്
www.panchasarappothi.blogspot.com

അഭിപ്രായങ്ങള്‍ മാറാന്‍... നിമിഷങ്ങള്‍ മതി !

എന്നും നാട്ടില്‍ എത്തുമ്പോ "ഓ നീ ഇത്തവണയും നന്നായില്ലല്ലോ, ഒരിച്ചിരീം കൂടി തടി വേണ്ടേടാ പിള്ളേരായാല്‍" എന്നൊക്കെ പരിഭവം പറഞ്ഞിരുന്ന അമ്മ, ഇന്നെന്നെ തൂക്കി നോക്കീപ്പോ weight ല്‍ പ്രത്യേകിച്ച് പുരോഗതി ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും യാതൊരു പരാതിയും പറഞ്ഞില്ല. ആ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരീം വിടര്‍ന്നാരുന്നോ എന്നെനിക്ക് നല്ല സംശയവും തോന്നി...

സ്ഥലം: ഗുരുവായൂര്‍ അമ്പലം, തുലാഭാര കൌണ്ടര്‍ :)

അനില്‍സ്
www.panchasarappothi.blogspot.com