tag:blogger.com,1999:blog-36303730998140575182024-03-24T22:14:36.546-07:00പഞ്ചസാരപ്പൊതി...അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.comBlogger22125tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-90942230098259329322024-03-23T01:40:00.000-07:002024-03-23T03:55:20.016-07:00കാറ്റാടിത്തണലും കമ്പിളി ഗ്ലൗവും :)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYuKh70wcQsSDTThzCdo4HNZfkgkXt7jY3Lm76QIwQ8QTvLfyYlbWOBFqzJMtRHK-m1epg0JHY9PghK8ZNigCk07MJNhlhFj82Mk1_dQZENWUfQAMc611TzacNtYY1MIXZqUJdGzDrcxBUq8ugQzQIEipUZvL509prwkyX7bB4fqD8w1IbBubHUg4W3rE/s852/kaattaadi%20(12).png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="211" data-original-width="852" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYuKh70wcQsSDTThzCdo4HNZfkgkXt7jY3Lm76QIwQ8QTvLfyYlbWOBFqzJMtRHK-m1epg0JHY9PghK8ZNigCk07MJNhlhFj82Mk1_dQZENWUfQAMc611TzacNtYY1MIXZqUJdGzDrcxBUq8ugQzQIEipUZvL509prwkyX7bB4fqD8w1IbBubHUg4W3rE/w589-h146/kaattaadi%20(12).png" width="589" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="background-color: white; color: #222222; font-size: small;"><br /></span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="background-color: white; color: #222222; font-size: small;"><br /></span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="background-color: white; color: #222222; font-size: small;"><br /></span></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="background-color: white; color: #222222; font-size: small;">ഈ എഴുത്ത് മെയ്നായിട്ട് "80's കിഡ്സ്"നെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്. എന്നുവച്ചാ പുതിയ പാട്ടുകൾ കേൾക്കാൻ വെള്ളിയാഴ്ചത്തെ ചിത്രഗീതത്തിനായ് കാത്തിരുന്നവർ, മടൽ ബാറ്റ് ക്രിക്കറ്റും മാങ്ങയേറുമൊക്കെയായി ഒഴിവു സമയം മൊത്തം കളിച്ചു നടന്നവർ, ഒരു 'ഡയറി മിൽക്ക്' കിട്ടിയാൽ ജീവിതസൗഭാഗ്യമായി കരുതിയവർ...</span></p><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">ഈ ഓർമ്മകളൊക്കെയും സുഖമുള്ളവയാണ്, പങ്കു വയ്ക്കാൻ രസമുള്ളതും. അങ്ങനെ ഓഫീസിലെ പിള്ളേർടെ അടുത്ത് അറിയാതൊന്നു അയവിറക്കാൻ പോയ അനുഭവമാണിതിൽ. മനസ് കൊണ്ട് നമ്മളിപ്പഴും യൂത്തൻ ആണെങ്കിലും, അവര് സമ്മതിക്കണില്ലല്ലോ! 🙂</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">------</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">2024 ഫെബ്രുവരി 14: രാവിലെ കേറി ചെന്നപ്പഴേ ഓഫീസിൽ മൊത്തം അലങ്കാരങ്ങൾ. ലവ് ഷേപ്പിലുള്ള ബലൂണുകൾ, നിറപ്പകിട്ടാർന്ന പോസ്റ്ററുകൾ, പ്രണയസന്ദേശങ്ങൾ ഇടാനുള്ള സീക്രട്ട് ബോക്സുകൾ... അങ്ങനെ ആർക്കായാലുമൊന്നു പ്രേമിച്ചെങ്കിലെന്നു തോന്നിപ്പോവുന്ന അന്തരീക്ഷം.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">എല്ലാം കണ്ടാസ്വദിച്ചു സീറ്റിലെത്തിയപ്പോ, ടീമിലെ യൂത്തത്തി ഐശ്വര്യ ഓൾറെഡി പ്രെസന്റ് ദേർ. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഗുഡ്മോർണിംഗ് ഐശൂ." </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഗുഡ്മോർണിംഗ് ചേട്ടാ, വാലെന്റൈൻസ് ഡേ ആയിട്ട് റെഡ് ഷർട്ടിൽ ചെത്തീട്ടുണ്ടല്ലോ!"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ആണോ... ഞാനിതൊന്നും അത്ര ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"പിന്നേ... ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു!"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"സത്യായിട്ടും... പിന്നെ ഐശുവും സൂപ്പർ ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ ഇന്ന്."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"താങ്ക്യൂ ചേട്ടാ." </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">ഒരു 11 മണിയോടെ ആഘോഷകമ്മിറ്റിക്കാർ വലിയൊരു സ്പീക്കറുമായെത്തി. ഇഷ്ടമുള്ളവർക്ക് പാട്ടു ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യലാണ് സംഭവം. ആദ്യത്തെ പാട്ട് "തെലുങ്കാന ബൊമ്മലു". എല്ലാരും കസേരയൊക്കെ തിരിച്ചിട്ട് പരിപാടിയിൽ ശ്രദ്ധിച്ചിരിപ്പായി.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഐശ്വര്യാ, പ്രേമലു കണ്ടോ?"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഇല്ല ചേട്ടാ, ഈ വീക്കെൻഡ് പോകും."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഇത് വരെ കണ്ടില്ലേ, അയ്യേ മോശായിപ്പോയല്ലോ."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"എന്ത് മോശം... എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ട് മറ്റന്നാൾ വരണുണ്ട്, എന്നിട്ടൊരുമിച്ചു പോകാനാ പ്ലാൻ."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ആഹാ... അത് കൊള്ളാം."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">പെട്ടെന്ന് അടുത്ത ഡെഡിക്കേഷൻ വന്നു - 'കാറ്റാടിത്തണലും തണലത്തരമതിലും'. അറിയാതെ എന്റെ മനസ്സ് കുറെ വർഷങ്ങൾ പിന്നോട്ട് പോയി. കോളേജ് കാലവും, മൂന്നാർക്കു പോയ ടൂറും, അന്നത്തെ ട്രെൻഡിങ് സോങ്ങും... വാവ്!" </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഐശൂ... ഈ പാട്ടിന്റെ പ്രത്യേകത എന്താന്നറിയോ?"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ആ"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഞങ്ങളുടെ PG ടൂർ വീഡിയോയിലെ പാട്ടാണ്. മാട്ടുപ്പെട്ടി ഡാമിന്റെ സൈഡില് ബസീന്ന് കൈയ്യൊക്കെ പുറത്തിട്ട് പാട്ടും, ഡാൻസും... ഹോ എന്ത് രസായിരുന്നു!" - ഞാനല്പം നൊസ്റ്റാൾജിക് ആയി കസേര പിന്നിലേക്ക് ചായ്ച്ചു. </div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">ഒന്ന് തല വെട്ടിച്ചു നോക്കുമ്പോ ഐശ്വര്യയും അതെ ആക്ഷനിൽ ഇരിക്കുകയാണ്.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"എന്താ...ണ്, ഐശുവും കോളേജ് ഓർമ്മകൾ അയവിറക്കുകയാണോ?" - ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"അല്ല ചേട്ടാ ഞാനോർക്കുവായിരുന്നു - ഈ പാട്ടിറങ്ങുമ്പോ ഞാൻ 2ആം ക്ളാസിൽ പഠിക്ക്യാരുന്നു!!!"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><ഠിം!></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">അല്ലാ, തെറ്റു എന്റെ ഭാഗത്തു തന്നെയാണ്. കുറച്ചു നാളുകൾക്കു മുന്നേ ഏതാണ്ടിതു പോലൊരു അനുഭവം ഇതേ ആളീന്നു തന്നെ കിട്ടീട്ടും വീണ്ടും നൊസ്റ്റാൾജിയ പങ്കു വയ്ക്കാൻ പോയതിന്.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">സ്ഥലം ഓഫീസ് തന്നെ. ഇടയ്ക്കൊന്നെണീറ്റു പുറത്തേക്കു നടന്നപ്പോ നമ്മുടെ ഐശ്വര്യ ഒരു ബ്രൗൺ കമ്പിളിക്കൈയ്യുറയൊക്കെ ഇട്ട് കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്നു. ഓഫിസിൽ കട്ട AC ആയത് കൊണ്ട് പലരും തൊപ്പി, ജാക്കറ്റ്, ഇത്യാദി ഐറ്റംസ് ഒക്കെ ഇട്ടു കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും 'ഗ്ലൗ' ആദ്യമായിട്ടാ കാണുന്നെ. ഒരു കൗതുകത്തിനു ഞാൻ പറഞ്ഞു:</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഐശ്വര്യാ, ഞാനൊരു ചോദ്യം ചോദിക്കാം, ഇങ്ങനത്തെ കമ്പിളി ഗ്ലൗ ഒരു ക്രൈം സീനിൽ വരുന്ന സിനിമയേതെന്നു പറയാമോ?"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് സുനിമോന്റെ വീട്ടീന്ന് കടം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്ന്, ടേപ്റെക്കോർഡറിലിട്ടു കേട്ട 'നരസിംഹം' ശബ്ദരേഖ എന്റെ മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തി. അച്ഛന്റെ കാൽവിരലിലെ നഖം വെട്ടിക്കൊടുക്കാനൊരുങ്ങിയ ഇന്ദുചൂഡനും, തിരി കെടാത്ത വിളക്കിനു മുന്നിൽ മൺകുടം സൂക്ഷിച്ച മണപ്പിള്ളി പവിത്രനും, പാലക്കാട് വിക്ടോറിയ കോളേജീന്നു ഓടിച്ചിട്ട് തല്ലിയ DYSP ശങ്കരനാരായണനും... - ആരേ വാഹ്, എന്തൊരു പടമായിരുന്നത്!</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ആവോ ചേട്ടാ, അറിയില്ല!" - ഐശ്വര്യയുടെ മറുപടി എന്നെ ഓർമകളിൽ നിന്നുണർത്തി.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"അയ്യേ ഇതറിയില്ലേ, ശരിക്കും ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കിയേ... ജസ്റ്റിസ് മേനോൻ, രാമൻ നായർ, വലിയചന്ദനാദി എണ്ണ???"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"ഇല്ല ചേട്ടാ എനിക്കറിഞ്ഞൂടാ."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്ന നിഖിൽ മോഹനെയും ഞാൻ ഐശ്വര്യയുടെ ടീമിലേക്കിട്ടു. അവനും കൊടുത്തൂ കുറെ ക്ലൂകൾ - 'മോഹൻലാൽ, അവതാരപ്പിറവി...' - പക്ഷെ നോ രക്ഷ. അവസാനം സഹികെട്ട് ഞാൻ തന്നെ ഉത്തരം പറഞ്ഞു:</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"നരസിംഹം - ഗർർ - നിങ്ങളിത് കണ്ടിട്ടേയില്ലാ??"</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">ഓ, ഇതൊക്കെ ഞങ്ങൾ ജനിക്കണേനു മുമ്പേ ഇറങ്ങിയ സിനിമകളല്ലേ ചേട്ടാ, പിന്നെങ്ങനെ കിട്ടാനാ!" - രണ്ടാൾടേം ഒരുമിച്ചുള്ള മറുപടി.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><ഇന്നത്തെ "ഠിം" നും മുന്നേ കിട്ടിയ മറ്റൊരു ഠിം!></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">കൂടുതലൊന്നും പറയാതെ ഞാൻ പാൻട്രിയിലേക്കു നടന്നു. ഒരു കപ്പ് ചായയുമെടുത്തങ്ങിരുന്നപ്പോ ഞാൻ അച്ഛനെക്കുറിച്ചോർത്തു. പ്രേംനസീറാണ് ആൾടെ ഇഷ്ടനടൻ. ഇടയ്ക്കിടെ സിനിമ വിഷയങ്ങൾ സംസാരിക്കുമ്പോ എന്നോട് ചോദിക്കും, "നീ 'നെല്ല്' കണ്ടിട്ടില്ലേ? വെരി ബ്യൂട്ടിഫുൾ സിനിമാട്ടോഗ്രഫിയാണതിൽ. നീ 'കണ്ണൂർ ഡീലക്സ്' കണ്ടിട്ടില്ലേ, പ്രേംനസീർ & അടൂർ ഭാസി ഭയങ്കര കോമഡിയാണതിൽ..."</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">"അതൊക്കെ പഴേ സിനിമകളല്ലേ അച്ഛാ?!" - മിക്കപ്പോഴുമുള്ള എന്റെ മറുപടികൾ അങ്ങനെയായിരുന്നു.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">ഏതായാലും കാലം ഇന്നാ ചോദ്യം തിരിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോ, ഒന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി - ഈ നൊസ്റ്റാൾജിയ എന്ന് പറയുന്നത് മുൻപുള്ളൊരു കാലത്തെ, നമുക്കേറെയിഷ്ടമുള്ള ഓർമകളാണ്. ആ കാലം നേരിട്ടറിയാത്തവരോട്, അതിനെക്കുറിച്ചു വാചാലരാകുന്നതിൽ, അല്ലെങ്കിൽ അത് പകരാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിൽ വല്യ കഥയൊന്നുമില്ല!.</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">പെട്ടെന്നാണ് അനൗൺസ്മെന്റ് കേട്ടത് - "അടുത്ത ഐറ്റം 'സീക്രട്ട് മെസ്സേജ് അൺബോക്സിങ്". ചായക്കപ്പ് ചുരുട്ടി ബിന്നിലിട്ട് ഞാൻ വേഗം തിരിച്ചു നടന്നു - "ഇനി ആരേലും എനിക്ക് വല്ല മെസ്സേജും എഴുതി ഇട്ടിട്ടുണ്ടേലോ!" <img alt="😍" aria-label="😍" class="an1" data-emoji="😍" draggable="false" loading="lazy" src="https://fonts.gstatic.com/s/e/notoemoji/15.0/1f60d/72.png" style="height: 1.2em; vertical-align: middle; width: 1.2em;" /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">------</div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;"><br /></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">അനിൽസ്</div>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-57044234017869514702019-01-09T20:04:00.002-08:002019-01-11T05:06:59.085-08:00കലണ്ടർ 2019 :)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilbj24eqwdmxP2rsQkkFINuN31GEvjJgCBo0r-Y9FR_z6drYgre9tAF-7WcYJ_sTehfV8rCZAVkpPZEXpztyEu8QwgYnD4j5Qc3Dp6cwSrParze33leG7VTqexKtxsO7SkK_oRXt_c8q4/s1600/Untitled1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="227" data-original-width="877" height="164" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilbj24eqwdmxP2rsQkkFINuN31GEvjJgCBo0r-Y9FR_z6drYgre9tAF-7WcYJ_sTehfV8rCZAVkpPZEXpztyEu8QwgYnD4j5Qc3Dp6cwSrParze33leG7VTqexKtxsO7SkK_oRXt_c8q4/s640/Untitled1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">രണ്ടു മൂന്നാഴ്ച മുന്നേ ആണ്, രാവിലെ പത്രമെടുക്കാനായ് ചെന്നു നോക്കീപ്പോ </span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">കൂട്ടത്തിലൊരതിഥിയുമുണ്ട് - നീലക്കുറിഞ്ഞിപ്പൂക്കളുടെ പടമുള്ള 2019ലെ ഒരു മനോരമ കലണ്ടർ!</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">അതിന്റെ ഭംഗി നോക്കിയങ്ങനെ നിന്നപ്പഴാ, തലേ ദിവസം വാട്ട്സാപ്പിൽ കണ്ടൊരു മെസേജ് മനസ്സിലേയ്ക്കോടിയെത്തിയത് - </span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;"><br /></span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><i><span style="font-size: 12.8px;">'സുഹൃത്തുക്കളെ... കേരളത്തിലെ പത്രങ്ങൾ അവരുടെ വരിക്കാർക്ക് 25 രൂപയ്ക്ക് കലണ്ടർ വിറ്റു തുടങ്ങി. ഒരു വർഷം 2500 രൂപയ്ക്കടുത്ത് പത്രം വാങ്ങുന്ന </span></i><i><span style="font-size: 12.8px;">വരിക്കാർക്ക്</span></i><i><span style="font-size: 12.8px;">, 10 രൂപ ചിലവിൽ പ്രിന്റ് ചെയ്യുന്ന ഒരു കലണ്ടർ സൗജന്യമായി കൊടുക്കാൻ അവർ തയ്യാറല്ല. ബാങ്കുകൾ, തുണിക്കടകൾ, മറ്റു വ്യാപാര സ്ഥാപനങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയൊക്കെ ഇത് സൗജന്യമായാണ് നൽകുന്നതെന്നോർക്കണം. തങ്ങളുടെ കലണ്ടറിന്റെ പരസ്യത്തിനായി കോടികൾ മുടക്കുന്ന ഈ പത്രമുതലാളിമാരുടെ അധാർമികതയ്ക്കെതിരെ പ്രതികരിക്കൂ!. </span></i></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;"><i><br /></i></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;"><i>മുകളിൽ പറഞ്ഞതിൽ സത്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുകയാണെങ്കിൽ, പണം കൊടുത്തു വാങ്ങുന്ന കലണ്ടറുകൾ വേണ്ടെന്ന് തീരുമാനിക്കാം. നിങ്ങളുടെ അനുവാദമില്ലാതെ പത്രത്തിനൊപ്പം കൊണ്ടിടുന്ന കലണ്ടറുകൾ ഏജന്റിന് തന്നെ തിരികെ കൊടുത്തു വിടുക! Share it'</i> - </span></span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ഒന്നാലോചിച്ച് നോക്കീപ്പോ സംഭവം സത്യാണല്ലോ - '</span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">നാളെത്തന്നെയിത് തിരിച്ചു കൊടുത്തിട്ട് കാര്യം, അമ്പടാ' - ഞാൻ കലണ്ടർ ചുരുട്ടി ഭദ്രമായി അലമാരയിൽ വച്ചു.</span><br />
<div style="margin: 16px 0px;">
<div dir="auto">
<div dir="auto">
<div style="margin: 16px 0px;">
<div dir="auto">
<div dir="auto">
<div style="margin: 16px 0px;">
<div dir="auto">
<div dir="auto">
<div style="margin: 16px 0px;">
<div dir="auto">
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''നിങ്ങളെന്തായിത് ഒളിപ്പിച്ച് വയ്ക്കുന്നേ? ഏതേലും ആണീലേയ്ക്ക് തൂക്കിയിടത്" - സഹധർമ്മിണിയാണ്.</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''യേയ് ഇല്ലെടീ... ഇത് തിരിച്ചു കൊടുക്കാനുള്ളതാ''</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"അതെന്തേ?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
ഞാൻ മെസേജിന്റെ ഡീറ്റെയിൽസ് മൊത്തം വിവരിച്ചു.</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"അയ്യേ, നിങ്ങളിത്ര പിന്തിരിപ്പനായാലോ... ഒരു പാക്കറ്റ് പാൽ വാങ്ങണ കാശല്ലേയിതിന് കൊടുക്കേണ്ടൂ!''</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''കാശിന്റെയല്ല... പ്രതികരിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ പ്രതികരിക്കണം. ഇതിപ്പോ നമ്മളോട് ചോദിച്ചിട്ടാണോ ആ പത്രക്കാരൻ ചെക്കൻ ഇവിടെ കൊണ്ടിട്ടേ?''</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''അങ്ങനൊക്കെ നോക്കിയാ ഒരു കാര്യോം നടക്കൂല്ല. ഒന്നില്ലേലും നമുക്കാവശ്യമുള്ള ഒരു സാധനമല്ലേയിത്?''<br />
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;">''എടിയേ... ഒരു 2 ആഴ്ച കഴിഞ്ഞോട്ടേ, ഇഷ്ടം പോലെ കലണ്ടറുകൾ </span><span style="font-size: 12.8px;">ഫ്രീയായി </span><span style="font-size: 12.8px;">കിട്ടും KSFE ന്നൊക്കെ. അത് മാത്രമല്ല, </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;">കുറച്ചു നാളുകളായി ഈ </span><span style="font-size: 12.8px;">മനോരമക്കാരുടെ കലണ്ടറത്ര ഇഷ്ടല്ല </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;">എനിക്ക്</span><span style="font-size: 12.8px;">!"</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''അതെന്താണാവോ?''</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''എന്താണ് വച്ചാ... പണ്ട് മുതൽക്കേ എല്ലാ കലണ്ടറിലും ഫസ്റ്റ് പേജിൽ ജനുവരീം, ഫെബ്രുവരീം കണ്ടല്ലേ നമ്മൾ ശീലിച്ചേക്കണേ. ഇവൻമാരാണത് ഇടയ്ക്ക് വച്ച് പരിഷ്ക്കരിച്ച് ജനുവരി മാത്രമാക്കീത്. അതോടെ മൊത്തത്തിൽ മാസങ്ങളുടെ ഓർഡർ അങ്ങ് മാറി. അതെനിക്ക് പിടിച്ചില്ല"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span style="font-size: 12.8px;">''പിന്നെ കാലത്തിനനുസരിച്ച് മാറണ്ടേ നമ്മൾ?. എനിക്കീ ഡിസൈനാ ഇഷ്ടായേ...''</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''അതാവട്ടെ, പക്ഷെ ഞാനിത് നാളെ തിരിച്ചു കൊടുത്തിരിക്കും!''</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
* * *</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ആറേകാലിന് അലാറം അടിച്ചപ്പോത്തന്നെ എണീറ്റ്, </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">കലണ്ടറുമെടുത്ത്</span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"> റെഡിയായിരുന്നു </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ഞാൻ</span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">. ഏതാണ്ട് ഒരു ആറരയോടെയാണ് എന്നും പത്രക്കാരൻ വരാറ്. പുറത്ത് നല്ല തണുപ്പായോണ്ട് ഹാളിലാണ് കസേരയുമിട്ടിരുന്നത്. </span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''ടപ്പ്'' - പത്രം വീഴുന്ന ഒച്ച. </div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
ഞാൻ പടേന്ന് വാതിൽ തുറന്ന് നോക്കീപ്പോ പത്രം മാത്രേയുള്ളൂ, പത്രക്കാരനെ കാണാനില്ല. വേഗത്തിൽ വാതിൽ ചാരി കോണിപ്പടി ഇറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോഴുണ്ട്, തന്റെ M80 യിൽ അടുത്ത ഫ്ലാറ്റ് ലാക്കാക്കി പറന്ന് കഴിഞ്ഞു അയാൾ.</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
'ഇയാളെന്താ കുട്ടിച്ചാത്തനോ, ഇത്ര പെട്ടെന്ന് അങ്ങ് താഴെയെത്താൻ! ങാ, ഏതായാലും നാളെ പിടിക്കാം കൈയ്യോടെ!' - തിരിച്ച് കയറി, കലണ്ടർ TV സ്റ്റാന്റിൽ വച്ച്, പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളിലേയ്ക്ക് കടന്നൂ ഞാൻ.</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
* * *</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">വൈകിട്ട് ഓഫീസീന്നെത്തീപ്പോ കുറച്ച് വൈകി. ഡ്രസ്സ് പോലും മാറാതെ, </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ബെഡ് റൂമിലെ കിടക്കയിലേയ്ക്ക് ചാഞ്ഞ</span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">പ്പോഴാണ് നഴ്സറിയിൽ പഠിക്കുന്ന മോൾ ഓടി വന്നേ.</span></span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''അച്ഛാ... ഈ ഡീഡെ താഴേയ്ക്ക് ഒരു വര വരച്ചാൽ പീയാകും"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"എന്താന്ന്?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഇംഗ്ലീഷിലെ 'D' ഇല്ലേ, അതിന്റെ താഴേയ്ക്ക് നീട്ടി വരച്ചാൽ 'P' ആകും"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"അത് ശരിയാണല്ലോ!"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"പിന്നെ ഈ 'M' തിരിച്ചു വരച്ചാൽ 'W' ആകുമച്ഛാ!"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ആ... അതും കൊള്ളാം" - ഞാൻ മോൾടെ പുറത്ത് തട്ടി.</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"പിന്നേണ്ടല്ലോ, ഈ 'O' യുടെ ഉള്ളിൽ കണ്ണും വായും വരച്ചാൽ സ്മൈലി ആകും!"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ശ്ശെടാ കലക്കീലോ, ഇതൊക്കെ ആരാ നിന്നെ പഠിപ്പിച്ച് തന്നേ?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"സ്കൂളിലെ ടീച്ചറാണച്ഛാ"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"എത്, മാധുരി മിസ്സോ???"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഏയ്... വിജയമ്മ മിസ്സ്!. അല്ലാ... അച്ഛനറിയാമോ ഇങ്ങനൊക്കെ?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"അറിയാമോന്നോ, നീ പോയാ പേനേം പേപ്പറുമെടുത്തോണ്ട് വാ. അച്ഛന്റെ കൈയ്യിൽ ഇതുപോലത്തെ പല നമ്പറുകളുമുണ്ട്"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
ഒറ്റ ഓട്ടത്തിന് <span style="font-size: 12.8px;">ഐറ്റംസുമായി </span><span style="font-size: 12.8px;">തിരിച്ചെത്തി മോള് - "ഇന്നാ അച്ഛാ..."</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
അവൾ നീട്ടിപ്പിടിച്ച പേപ്പർ കണ്ട് എന്റെ ഉള്ളൊന്നാളി - 'ദൈവമേ, പത്രക്കാരന് തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ എടുത്ത് വച്ചിരുന്ന കലണ്ടർ!!!' </div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">''ഇങ്ങ്ട് തന്നേടീയത്'' - ഞാനത് പിടിച്ചു വാങ്ങി നോക്കുമ്പോഴുണ്ട് - 'A മുതൽ Z വരെ എല്ലാ സൈസിലുമുള്ള അക്ഷരങ്ങൾ</span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">, കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ് വച്ചതും അല്ലാത്തതുമായ സ്മൈലികൾ, പാമ്പ്, </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">അട്ട, </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ജിറാഫ് തുടങ്ങിയ ജന്തുജാലങ്ങൾ...' - </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">എല്ലാം നല്ല വൃത്തിയായി </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ഫ്രണ്ട് പേജിൽ തന്നെ </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">വരച്ചിട്ടിട്ടുണ്ട് കുഞ്ഞുമാക്രി!</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''എങ്ങനേണ്ടച്ഛാ എന്റെ ഡ്രോയിങ്?''<br />
<br /></div>
<div dir="auto">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">സംഭവം, കല്യാണത്തിനിടാൻ ഷർട്ട് ഡ്രൈക്ലീൻ ചെയ്ത് വച്ച ജഗതിയുടെ അവസ്ഥ ആയേലും ഒരു വാക്കു പോലും വഴക്ക് പറഞ്ഞില്ല മോളെ. കാരണം ഇത് 100% എന്റെ തെറ്റാണ് - </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ഇവളുടെ</span></span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"> </span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">കൈയ്യെത്തും </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">പൊക്കത്തിൽ</span></span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"> </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ഞാനിതവിടെ</span></span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"> വയ്ക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു!</span><br />
<div style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''എവിടെ, അച്ഛന്റെ നമ്പർ കാണട്ടെ...'' - ഭാര്യയും കൂടിയെത്തി അപ്പഴേക്കും സീനിൽ. </div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
''ഓ ഇനീപ്പോ അതിന്റെയൊന്നും ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നണില്ല, നീയിതിങ്ങോട്ടു നോക്ക്യ!" - ഞാൻ കലണ്ടർ നീട്ടിക്കാണിച്ചു.</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഹഹഹ... നിങ്ങൾക്കിത് തന്നെ വേണം. ഞാനെത്ര വട്ടം പറഞ്ഞതാ..."</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ആ...ഇനിയി<span style="font-size: 12.8px;">പ്പോ </span><span style="font-size: 12.8px;">ഇ</span><span style="font-size: 12.8px;">തിവിടെത്തന്നെ കിടക്കട്ടെ. പിള്ളേരുടെ കലാവാസന നമ്മൾ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കരുത്" - ഞാൻ പറഞ്ഞു.</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഓഹോ, അപ്പോ മാസങ്ങളുടെ ഓർഡർ പ്രശ്നം?"</div>
<div dir="auto">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">"അതൊക്കെ ഒരു പ്രോബ്ലം ആണോ... ഏതു കലണ്ടറാണേലും, </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">മാസമേതാന്ന് നോക്കീട്ടല്ലേ </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">നമ്മൾ </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">തീയതി നോക്ക്വാ!"</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;"><br /></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">"അപ്പൊ ഇനി നിങ്ങക്ക് ഫ്രീ കിട്ടാൻ പോണ ലക്ഷക്കണക്കിന് </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">കലണ്ടറുകൾ ഈ കൊച്ചു വീട്ടിൽ എവിടെയിടും </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">നമ്മൾ</span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">?"</span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">"അതൊക്കെ നീ അടുക്കളയിലെങ്ങാനും തൂക്കിക്കോ... </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ഇനിയെ</span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ന്തായാലും </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">ഈ വീട്ടിലെ ആസ്ഥാന കലണ്ടർ </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ഇവൻ തന്നെ, മെയിൻ ഹാളിൽ തന്നെ ഇട്ടു കളയാം ഇവനെ!" </span><br />
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;"><br /></span></span>
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">"ഇപ്പോ അങ്ങനെയായോ കാര്യങ്ങൾ... എങ്കിൽ ഇത് കൊണ്ട് വേറൊരു കാര്യമുണ്ട്!" </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">- അവളാ കലണ്ടറെടുത്തു കട്ടിലിനഭിമുഖമായ് ചുവരിൽ തൂക്കി.</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഒന്നിങ്ങോട്ടു നോക്ക്യേ, എന്നും എണീക്കുമ്പോ കൃത്യം കണ്ണിൽ പെടില്ലേന്ന്?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഉവ്വാ, എന്ത്യേ?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
കലണ്ടറിൽ 19 ആം തീയതിക്ക് ചുറ്റും ഒരു വട്ടം വരച്ചു അവൾ. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു - ''നമ്മുടെ കല്യാണ ആനിവേഴ്സറി എന്നാന്നറിയോ ചേട്ടന്?''<br />
<span style="font-size: 12.8px;">"അത്... </span><span style="font-size: 12.8px;">ഈ മാസം </span><span style="font-size: 12.8px;">19 ആം തീയതി!"</span></div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"ഛെ... അടയാളപ്പെടുത്തണേനു മുന്നേ ചോദിച്ചാ മതിയാരുന്നു, പെട്ടേനെ..."</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"യേയ്, ഇതൊക്കെ എനിക്കോർമ്മയില്ലേ!"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"പിന്നേ... കഴിഞ്ഞ 2 തവണേം മറന്ന ആളാ!"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"നീ അത് പറയരുത്. അപ്പോ കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം കേക്ക് മുറിച്ച് ആഘോഷിച്ചതോ?"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"സാദാ പ്ലം-കേക്കിനെയൊന്നും ഇക്കാലത്ത് ആരും കേക്കിന്റെ ഗണത്തിൽ കൂട്ടാറില്ല!"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"നിനക്കിങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ മതി. അത് തന്നെ അന്നൊപ്പിച്ച പാട് എനിക്കറിയാം"</div>
<div dir="auto" style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"അതിന് പാതിരാത്രിയല്ല കേക്ക് അന്വേഷിച്ച് ഇറങ്ങേണ്ടത്, മുന്നേ പ്ലാൻ ചെയ്യണം കാര്യങ്ങൾ. നിങ്ങടെ ആ കൂട്ടുകാരൻ സുബിനെ ഒക്കെ കണ്ട് പഠിക്ക്''</div>
<div dir="auto">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">"നീ ഇമോഷണലാവാതെ... ഇപ്രാവശ്യം നമുക്കെല്ലാത്തിനും പരിഹാരമുണ്ടാക്കാം"</span></span><br />
<div style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
</div>
<div dir="auto">
<span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">"ഉറപ്പാണോ? എങ്കി </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">'റെഡ് വെൽവെറ്റ്' തന്നെ </span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif;"><span style="font-size: 12.8px;">വാങ്ങുവോ </span></span><span style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">ഇത്തവണ?"</span></div>
<div dir="auto" style="font-family: "times new roman";">
<div style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
"കട്ട ഉറപ്പ്!" - കലണ്ടറിൽ അവൾ വരച്ച വട്ടം ഞാനൊന്ന് കടുപ്പിച്ച് വരച്ചു - (കർത്താവേ... മറക്കാണ്ട് ഓർമിപ്പിച്ചേക്കണേ!) <span style="color: #202124; font-family: "google sans" , "roboto" , "robotodraft" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 22px;">😊</span></div>
<div style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div style="color: #222222; font-family: sans-serif; font-size: 12.8px;">
<span style="font-family: "times new roman"; font-size: small;">~anils</span></div>
<div>
<div style="color: black; font-size: medium;">
<a href="https://panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a><br />
<span style="font-size: x-small;">image courtesy - kalikkudukka </span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-40153308439454659952018-11-17T12:51:00.000-08:002018-11-21T22:40:37.218-08:00മിനിമം ഫസ്റ്റ്... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKgZZ-UaBhK69FNUz43zS5ERC2g-ICfQSpCioR4WQkfNTtzWfq6xqolJBNp1tzaVzkPmhZEFxuRrdF2hDa-2ReZ-Lf55ubU3a69n7fr8hxddMX9hVvXkPJt8nbhX5bLQQH0IPemVbCs9I/s1600/beiratas.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="353" data-original-width="1357" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKgZZ-UaBhK69FNUz43zS5ERC2g-ICfQSpCioR4WQkfNTtzWfq6xqolJBNp1tzaVzkPmhZEFxuRrdF2hDa-2ReZ-Lf55ubU3a69n7fr8hxddMX9hVvXkPJt8nbhX5bLQQH0IPemVbCs9I/s640/beiratas.png" width="640" /></a></div>
<br />
ഇന്നലെയായിരുന്നു മോൾടെ നഴ്സറി സ്കൂളിലെ ഫാൻസി ഡ്രസ്സ് കോംപറ്റീഷൻ. കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ചയായി, കാണുമ്പോഴെല്ലാം ടീച്ചർ ഇതേപ്പറ്റി ചോദിക്കുന്നുണ്ടേലും, തലേന്ന് മാത്രമാണ് എന്ത് വേഷം ചെയ്യണംന്ന് നമ്മൾ ആലോചിക്കുന്നത്. 'രാജകുമാരി', 'മീൻകാരി', 'പോലീസ്'... അങ്ങനെ പല ഐഡിയകളും മിന്നിയേലും, അവസാനം ഉറപ്പിച്ചത് ഒരു <b>മരം</b> ആക്കിക്കളയാം എന്നാണ്. </div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
വീട്ടിലെ ഫ്രിഡ്ജിന്റെ പഴയ ബേസ്ബോർഡ് പെട്ടി വെട്ടി കളറടിച്ച് ഒരു കുഞ്ഞു മരം റെഡിയാക്കി. നല്ല പാതിയും ഒപ്പം കൂടി പണിക്ക്. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
മോൾടെ അരപ്പൊക്കത്തിൽ മരത്തിന്റെ തടി, പുറകിൽ ഫിറ്റ് ചെയ്യാൻ പാകത്തിൽ കട്ടപ്പച്ച ഇലകളും ചില്ലകളും - ഇതായിരുന്നു ഡിസൈൻ. പിന്നെ ഡെക്കറേഷനു വേണ്ടി ഒരു മരപ്പൊത്ത്, അതിലൊരു മഞ്ഞക്കിളി, ചില്ലകൾക്കിടയിൽ 3 ആപ്പിളുകൾ... ഇത്രേം കൂടെ കൈയ്യീന്നിട്ടു.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"എങ്ങനുണ്ട് നമ്മുടെ മരം?" - പാതിരാത്രി ആയിട്ടും ഉറങ്ങാതെ, അരികിൽ നിന്ന മോളോട് ചോദിച്ചു.</div>
<div>
"കൊള്ളാച്ഛാ... പക്ഷെ ആപ്പിളിന് പച്ചക്കളർ കൊടുക്കാർന്നില്ലേ?" </div>
<div>
"അതിപ്പോ എന്തിനാ... ആപ്പിളിന്റെ കളർ ചുവപ്പല്ലേ?"</div>
<div>
"പച്ചാപ്പിളുമുണ്ടല്ലോ!"</div>
<div>
"ആ... ശരിയാണ്. പക്ഷെ നമ്മൾ ഇപ്പൊ ഉണ്ടാക്കീത് ചുവന്ന ആപ്പിളിന്റെ മരമാ!"</div>
<div>
"അതെന്താച്ഛാ നമ്മൾ പച്ചാപ്പിളിന്റെ മരം ഇണ്ടാക്കാഞ്ഞേ?"</div>
<div>
"അത് നമുക്ക് അടുത്ത പ്രാവശ്യം ഉണ്ടാക്കാം. ഇപ്പൊ നീ ആ ഡയലോഗ് ഒന്നൂടെ പറഞ്ഞേ, നാളെ സ്റ്റേജിൽ കേറി പറയാനുള്ളതാ"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"ഞാൻ മരം. ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് തണല് തരും, പഴങ്ങൾ തരും, നല്ല വായു തരും... എന്നെ വെട്ടിക്കളയരുതേ!" - ഉറക്കച്ചടവിനിടയിലും ഇമ്പത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"കലക്കി, എന്നാ വാ കിടന്നുറങ്ങാം. നാളെ നേരത്തെ പോവണ്ടതല്ലേ..."</div>
<div>
<br /></div>
<div>
* * *</div>
<div>
<br /></div>
<div>
രാവിലെയെണീറ്റ് ഓടിപ്പാഞ്ഞു സകുടുംബം സ്കൂളിലെത്തി. മരത്തിന്റെ പാർട്സും സ്കൂൾ ബാഗുമൊക്കെയായ് നടന്നപ്പോ ഞാൻ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു - "എടിയേ, എനിക്കൊരു നാണക്കേട് ഫീൽ"</div>
<div>
"എന്തിന്?"</div>
<div>
"അല്ലാ, ഇത്തിരിപ്പോന്ന പിള്ളേർടെ ഫാൻസിഡ്രസ്സ്ന്നും പറഞ്ഞു ഞാനിവിടെ ഇരുന്നാൽ, വേറുള്ളോർക്ക് തോന്നൂല്ലേ എനിക്കൊരു പണീമില്ലാന്ന്!"</div>
<div>
"അതിനു സാധ്യതയുണ്ട്!"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഞങ്ങൾ നടന്ന് ഓഡിറ്റോറിയത്തിലേക്ക് കയറി. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
"ദേ, അങ്ങോട്ട് നോക്ക്യേ" - ഭാര്യ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.</div>
<div>
"എന്ത്യേ?"</div>
<div>
"നിങ്ങളെപ്പോലെ പണിയില്ലാത്ത ഒരു 10-100 അച്ഛന്മാർ!"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
എല്ലാരും ഓഫീസ് ഡ്രെസ്സുമിട്ട്, കൈയ്യിൽ സ്നാക്സ് ബോക്സും വാട്ടർ ബോട്ടിലുമൊക്കെ പിടിച്ച് ഇരിക്കയാണ് - ഹാവൂ... മനസ്സിനിത്തിരി ആശ്വാസമായി :)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
പെട്ടെന്നാണ് മോൾടെ ക്ലാസ് ടീച്ചർ ഓടി വന്നത് - "അല്ലാ, നിങ്ങൾ റെഡിയായല്ലേ വന്നത്? പരിപാടി ഇപ്പോ തുടങ്ങും. ദിയ രണ്ടാമതാ കേറണ്ടേ!"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"അതിനെന്താ, ഇപ്പോ റെഡി ആക്കാലോ മിസ്സേ"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഇട്ടോണ്ടു പോയ യൂണിഫോം മാറ്റി പച്ച ടി-ഷർട്ടും പാന്റ്സും ഇടീച്ചു. മരത്തിന്റെ പാർട്ട്സ് ചേർത്ത് വച്ച്, ഡബിൾമുണ്ട് കീറി ചായം തേച്ചുണക്കിയ വള്ളികൾ കൊണ്ട് കെട്ടിയുറപ്പിച്ചു.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"ദിയക്കുട്ടാ, നമ്മ്ടെ മരം കലക്കീട്ട്ണ്ട്. പറയാനുള്ള ഡയലോഗ് ഒക്കെ ഓർമയില്ലേ?''</div>
<div>
''ഉം, ഇണ്ടച്ഛാ ''</div>
<div>
"എന്നാ വാ പോയേക്കാം, സൂപ്പർ ആക്കണംട്ടാ 👍"</div>
<div>
</div>
<div>
ഞാൻ സ്റ്റേജിനടുത്തേക്ക് ചെന്ന് പട്ടാളക്കാരന്റെയും, മഹാബലിയുടേയും, സിഗ്നൽ ലൈറ്റിന്റേയുമൊക്കെ കൂടെ വരിയിൽ നിർത്തി മോളെ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
പരിപാടി തുടങ്ങി... ആദ്യം തട്ടേൽ കയറീത് 'സിൻഡ്രല'. തിളങ്ങുന്ന വെള്ളയുടുപ്പും കുഞ്ഞു കിരീടവും ചൂടി, ടീച്ചർ പറഞ്ഞ ഡയലോഗിനൊപ്പിച്ച് ചിരിച്ച് നിന്നു അവൾ. (കൈയ്യടി)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
കാൻഡിഡേറ്റ് #2 - ദാ നമ്മ്ടെ 'മരം' സ്റ്റേജിലേക്ക്. വന്ന് എല്ലാരേം ഒന്ന് നോക്കിയതിനു ശേഷം മുന്നിലെ മൈക്കിലൂടെ ഡയലോഗ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ആള്. പക്ഷെ ഒന്നും പുറത്തേക്ക് കേട്ടില്ലെന്ന് മാത്രം!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഡെസ്പ്... മൈക്ക് കേടാണെന്ന് തോന്നണു. കാര്യം മനസിലാക്കിയ ടീച്ചർ ഓടിച്ചെന്ന് കൈയ്യിലിരുന്ന മറ്റൊരു മൈക്ക് മുന്നിൽ പിടിച്ചു.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"ങാ, ഇനി പറഞ്ഞോ"</div>
<div>
"ങേ, എന്ത്?" - കാര്യം പിടികിട്ടീല്ല മോൾക്ക്.</div>
<div>
"അല്ലാ, പറയാനുള്ളത് ഒന്നൂടെ പറയ് ദിയാ"</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"ഞാനാണ് മരം... മരം... മരം." - അവിടെ ഫുൾ സ്റ്റോപ്പിട്ടു ഡയലോഗ്. പിന്നൊന്നും കിട്ടണില്ല.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"കമോൺ ദിയാ, യൂ ക്യാൻ. ഒന്നൂടെ ട്രൈ ചെയ്ത് നോക്കൂ" - 'ചന്ദ്രലേഖ' യിലെ സോമനെ അനുസ്മരിപ്പിച്ചു ടീച്ചർ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
മോൾ ട്രൈ ചെയ്തില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, സ്റ്റേജിന്റെ മുന്നോട്ട് കയറി, അപ്പുറെ നിന്ന എന്നെ നോക്കി ഉറക്കെ ചോദിച്ചു - "അച്ഛാ, ഇനി എന്തൂന്നാ പറയണേ???" </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ഇപ്പറഞ്ഞത് അങ്ങ് പുറകിൽ വരെ വ്യക്തമായി കേട്ടു :). അതോടെ ഞാനായി എല്ലാരുടേം നോട്ടപ്പുള്ളി. കൂട്ടത്തിൽ പ്രിൻസിപ്പാൾ വക അനൗൺസ്മെൻറ് വേറെയും - "ഫാദർ, കം കം... കുട്ടിയെ ഒന്ന് ഹെൽപ്പ് ചെയ്യൂ."</div>
<div>
<br /></div>
<div>
പിന്നെന്താ - ഞാൻ സ്റ്റേജിന്റെ തൊട്ടടുത്തേക്ക് ചെന്നു. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
പക്ഷെ അപ്പോഴേയ്ക്കും സീൻ പയ്യെ മാറിയാരുന്നു. ആൾക്കാരൊക്കെ ചിരിച്ചോണ്ടാണോന്നറിയില്ല, ഇത്തിരീശ്ശെ സങ്കടം വന്നു തുടങ്ങിയ നമ്മ്ടെ മരം, എന്നെ കണ്ടതും മേത്തേയ്ക്കെടുത്തൊരു ചാട്ടം!. കൈകൾ രണ്ടും എന്റെ കഴുത്തിൽ ചുറ്റി ലോക്കാക്കി, ഇത്തിരി നേരം അളളിപ്പിടിച്ച് കിടന്നൂ ആള്...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
"എന്നാ വാ... നമുക്ക് അമ്മേടടുത്ത് പോയിരുന്ന് ബാക്കി പരിപാടി കാണാം" - ഞാനെന്റെ കുഞ്ഞു മരത്തിനേം പൊക്കിയെടുത്തോണ്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു... ഹാളിൽ ഇരുന്നവരോടെല്ലാം നന്ദിയുണ്ട്, അവർ മോൾക്കും കൊടുത്തു ആ നടത്തത്തിനിടയിൽ നല്ലൊരു കൈയ്യടി.<br />
<br />
"അച്ഛാ, സൂപ്പർ ആയാ നമ്മ്ടെ ഫാൻസിഡ്രസ്സ്?" - ഒക്കത്തിരുന്നവൾ ചോദിച്ചു. </div>
<div>
"പിന്നല്ലാ... അടുത്ത തവണ ഇതിലും സൂപ്പറാക്കാം നമ്മ്ക്ക്!" :)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
* * *<br />
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
പരിപാടീടെ റിസൽറ്റ് വന്നിട്ടില്ല ഇതു വരേം. ഞങ്ങളും കട്ട പ്രതീക്ഷയിലാണ് - മിനിമമൊരു 'ഫസ്റ്റ്' എങ്കിലും കിട്ടണം! 😊</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
~anils</div>
<div>
<a href="https://panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a></div>
<div>
<br /></div>
</div>
അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-70346965145149903312011-04-13T11:36:00.000-07:002011-04-18T10:48:20.408-07:00ഫേസ്ബുക്കും മഴയും!<br><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">രാവിലെ മുതല്ക്കേയുള്ള 'ഭാരിച്ച' ജോലികള്ക്കൊടുവില് ഒരു 7 മണിയോടെ ഓഫീസില് നിന്നിറങ്ങി. ഭാഗ്യത്തിന് അപ്പൊ തന്നെ ബസ്സും കിട്ടി കഴക്കൂട്ടത്ത് വന്നിറങ്ങി. ഫുഡ് പാര്സല് വാങ്ങാനായി കടയില് നിന്നപ്പോഴാണ് പുറത്തു മഴ പയ്യെ ചാറി തുടങ്ങിയത്.<br />
<br />
"ചേട്ടാ ഒന്ന് വേഗം എടുത്തോ ട്ടോ, മഴ വരണ്ണ്ടേ!"<br />
"എന്ന് വച്ചാ... എനിക്കാകെ 2 കൈയ്യല്ലേ ഉള്ളു, ഈ സ്പീഡൊക്കെയെ പറ്റൂ"<br />
"ആ... എന്നാല് ആ സ്പീഡില് ഒന്ന് വേഗം എടുക്ക്"- ഞാനൊരല്പ്പം വിനയാന്വിതന് ആയി.<br />
<br />
ഒരിക്കല് ഒന്ന് പെട്ടതാ ഈ മഴയില് ഇതേ സ്ഥലത്ത്. അതും, കഴിഞ്ഞ ന്യൂഇയര് ദിനത്തിന് തലേന്ന്. ടൌണില് പോണം, കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ ആഘോഷിക്കണം എന്നൊക്കെയുള്ള പ്ളാന്സ് വെള്ളത്തിലായി. ഏതാണ്ട് ഒരു ഒന്നര മണിക്കൂര് ഞാനീ തട്ടുകടയുടെ നീല ഷീറ്റിനടിയില് റോഡിലൂടെ പോകുന്ന വണ്ടികളുടെ കണക്കെടുത്ത് നിന്നു. ആ ഓര്മ ഉള്ളത് കൊണ്ടാവണം ഞാന് അല്പ്പം വേഗം നടന്നു വീട്ടിലേക്ക്.<br />
<br />
അപ്പഴാണ് ഫോണ് വന്നേ- അമ്മയാണ്.<br />
<br />
"മോന് വീട്ടില് എത്തിയോ?"<br />
"ആ പോയ്ക്കൊണ്ടിരിക്യാ"<br />
"ഭക്ഷണം കഴിച്ചോ?"<br />
"പാര്സല് വാങ്ങീട്ടുണ്ട്, പോയിട്ട് വേണം കഴിക്കാന്".<br />
"അപ്പൊ 3 നേരവും ഹോട്ടല് ഭക്ഷണം ആണ്ല്ലേ?"<br />
"yup" <br />
"എന്താന്ന്?"<br />
"അല്ലാ 'അതേ'ന്ന് പറയുവാരുന്നു..."<br />
<br />
ഇന്നലെ വിളിച്ചപ്പോ ചോദിച്ച അതേ കാര്യങ്ങളാണേലും എല്ലാത്തിനും ഞാന് മറുപടി കൊടുത്തു.<br />
<br />
"അപ്പൊ വീട്ടില് കുക്കിംഗ് ഒന്നുമില്ലേ?"<br />
"അതിപ്പോ എല്ലാരും വരുമ്പോ ഒരു നേരമാവൂല്ലേ, ഞാന് തന്നെ ഇന്നെങ്ങനെയോ നേരത്തെ ഇറങ്ങീതല്ലേ!"<br />
"ഹും... അപ്പൊ വല്യ കഷ്ടപ്പാടാണല്ലേ മോന്"<br />
"ഒഹ് അതൊന്നും സാരില്ല..." (എല്ലാം നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ)<br />
<br />
"പിന്നെ മോന് ഒറ്റയ്ക്കാണോ നടക്കുന്നെ?"<br />
"പിന്നെ ?.."<br />
"ഈ രാത്രിയൊന്നും ഒറ്റയ്ക്ക് സഞ്ചാരം വേണ്ട, ആ ജിമ്മിയുടെ ഒപ്പം പോന്നാ പോരെ?"<br />
"ഒഹ് അവന് തോന്നിയ സമയത്തൊക്കെയാ വീട്ടില് വരുന്നേ"<br />
"എന്നാലും ഈ രാത്രി വല്ല പട്ടികളുമൊക്കെ കാണും വഴീല്..."<br />
"പിന്നേ.. പട്ടി... ഞാന് കൊച്ചു കൊച്ചല്ലേ, ആ... ഞാന് ഫോണ് വയ്ക്കുവാ, മഴ നന്നായി പെയ്തു തുടങ്ങി. ശെരി എന്നാ..."<br />
<br />
വെറുതെ പറഞ്ഞതായിരുന്നില്ല, മഴ കനപ്പെട്ടിരുന്നു പയ്യെ... ഒരു വല്യ കയറ്റം കേറി വേണം വീട്ടിലേക്കെത്താന്. അതിന് ചോട്ടില് എത്തീതും കൃത്യം കറന്റ് പോയി. ഇനീമുണ്ട് ഒരു 1/2 കിലോമീറ്റര് . ഒരു ഫുള് സ്റ്റോപ്പ് ഇട്ട പോലെ ഞാന് അവിടെ നിന്നു- "അമ്മേ ! വല്ല പട്ടീമുണ്ടാവുമോ വഴീല്???"<br />
<br />
"പയ്യെ അങ്ങ് അങ്ങ് ഓടിയാലോ?"- കൂടുതല് ആലോചിച്ചില്ല, ആ ഇരുട്ടത്ത് ഒരൂഹം വച്ച് നേരെ അങ്ങ് ഓടി. വീടിന്റെ സിറ്റ് ഔട്ടിലേക്ക് കയറീതും ഗയിറ്റ് ഇടിച്ചു പൊളിച്ചു ജിമ്മിയുടെ ബൈക്കും വന്നു കയറി.<br />
<br />
"അളിയാ ജിമ്മീ നനഞ്ഞോ?"<br />
"ഹഹ.. നനയാനിനി ഒരു സ്ഥലവും ബാക്കിയില്ല"- അവന് കാര് പോര്ച്ചിലേക്ക് വണ്ടി കയറ്റി.<br />
"എന്തായാലും നീയാ താക്കോല് ഇങ്ങെടുക്ക്"- ഞാന് അവനോട് പറഞ്ഞു.<br />
"ഓ നീ ഇത് വരെ വീട്ടില് കയറീല്ലേ? ഏതായാലും ഞാനൊരു നമ്പര് കാണിച്ചു തരാം, നോക്കിക്കോ"<br />
<br />
ബൈക്കില് നിന്ന് ഇറങ്ങാതെ തന്നെ ഒരല്പ്പം ഏന്തി വലിഞ്ഞു അവന് അടുത്തുള്ള ജനല്പ്പടിയില് (ദൈവമേ ഇത് കള്ളന്മാരൊന്നും വായിക്കാന് ഇട വരുത്തരുതേ) നിന്നു താക്കോല് എടുക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി.<br />
<br />
"എടാ കുറെ നേരമായല്ലോ, നീ അത് തള്ളി വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് തന്നെ ഇടുവോ?" <br />
"പിന്നേ... ഞാനിതു എത്ര വട്ടം ചെയ്തിത്തുള്ള..."<br />
"കിലും !"<br />
"അയ്യോ... അത് താഴെ പോയീന്നാ തോന്നണേ"<br />
"എടാ മഹാപാപീ... നിന്റെ ഒടുക്കത്തെ സ്റ്റൈല് കണ്ടപ്പഴേ ഞാന് കരുതീതാ."<br />
"അതിനിപ്പോ ഞാന് എന്ത് ചെയ്യാനാ, താക്കോല് വെച്ചവന്റെ കുഴപ്പമാ. ഈ മൂലയ്ക്കാണോ വയ്ക്കുന്നെ?"<br />
"അതിന് ആരാ രാവിലെ ലാസ്റ്റ് പൂട്ടി പോയെ?"- ഞാന് ചോദിച്ചു.<br />
"ഓ അതും ഞാന് തന്നെയാണല്ലോ. ഇനി എന്താ ഇപ്പോ ചെയ്യാ"- അവന് തലയ്ക്കു കൈ കൊടുത്തു നിന്നു.<br />
<br />
"ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്, ഓണര്ടെ കൈയ്യില് ഡ്യൂപ്ളിക്കേറ്റ് കീ ഉണ്ടാവും, അത് വാങ്ങാം നമുക്ക്"<br />
"കൊള്ളാം, നല്ല ഐഡിയ. എന്നാ നീ പോയി വാങ്ങീട്ടു വാ"- ജിമ്മി പറഞ്ഞു.<br />
പിന്നേ എനിക്ക് വയ്യ, നീയല്ലേ തട്ടി ഇട്ടേ- ഞാന് ഒഴിഞ്ഞു.<br />
<br />
എങ്കിലും അവസാനം 'ഒരു ജ്യൂസ് വാങ്ങിത്തരാം' എന്ന അവന്റെ വാഗ്ദാനത്തില് ഞാന് വീണ്ടു. അങ്ങനെ ഞങ്ങള് രണ്ടാളും കൂടിപ്പോയി താക്കോല് കൊണ്ടു വന്നു അകത്ത് കയറി. അപ്പഴും കറന്റ് വന്നിരുന്നില്ല. പഴയൊരു ഓര്മ വച്ച് അവന് അടുക്കളയില് നിന്നു ഒരു മെഴുകുതിരി കണ്ടെടുത്തു കത്തിച്ചു.<br />
<br />
"ഹോ എന്തൊരു ആശ്വാസം"- പാതി നനഞ്ഞ ഷര്ട്ട് ഞാന് വലിച്ചൂരി. ആ ഞൊടിയിടയില് തന്നെ കുളിച്ച് കള്ളിമുണ്ടും ഷര്ട്ടുമിട്ടു ജിമ്മി ഫുഡ് അടിക്കാന് റെഡി ആയി എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.<br />
<br />
"ബാ ഇങ്ങിട് ഇരി"- കുറെ പത്രക്കടലാസ്സു നിലത്തു വിരിച്ചു അവന് തീന്മേശ ശരിയാക്കി. തുറന്നിട്ട വാതിലില് കൂടി വീശിയടിച്ച കാറ്റില് പെടാതിരിക്കാന് അവന് മെഴുകുതിരി കുറച്ചു നാളായി പണിമുടക്കി നില്ക്കുന്ന TV ക്ക് മേലേക്ക് വച്ചു.<br />
<br />
"എങ്ങനെ ഉണ്ട് എന്റെ കാന്റില് ലൈറ്റ് ഡിന്നര് സെറ്റപ്പ് ?"- ജിമ്മി ചോദിച്ചു.<br />
"കൊള്ളാം, പക്ഷെ അത് നിന്റെ കൂടെ ആയിപ്പോയതിലേ വിഷമമുള്ളൂ"<br />
"നിന്റെ ഒരു സ്റ്റാന്ഡേര്ഡ് വച്ച് ഞാന് തന്നെ കൂടുതലാ"<br />
"ഹ ഹ... അത് കൊള്ളാം"<br />
<br />
"ങാ അത് വിട്, നീ എന്താ വാങ്ങിയേ?"- ജിമ്മി അടുത്ത വിഷയമിട്ടു.<br />
"ദോശ"<br />
"ദോശേം?"<br />
"കടല. നീയോ?"<br />
"ഞാന് പൊറോട്ട & ചിക്കന് കറി. ആ മാളൂസ് ലെ നല്ല ബെസ്റ്റ് കറിയാ !"<br />
"എടാ എന്നാലും നീ 55 രൂപ കറിക്ക് മാത്രം മുടക്കാറായോ? പണ്ട് MCA ക്കാലത്ത് വെള്ളയംബലത്തെ 'അമ്മ' ഹോട്ടലില് കഞ്ഞിയുടെ വില 8 ല് നിന്നു 10 ആക്കീപ്പോ ഡിന്നര് ഒന്നരാടം ആക്കിയവനല്ലേ നീയ് !"<br />
"അത് അന്തക്കാലം, അന്നേരം കൈയ്യില് കാശുണ്ടോ?"<br />
"ഇപ്പഴോ?"<br />
"അതൊരു ചോദ്യമാണ്..."<br />
<br />
ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞു ഏകദേശം ഒരു 1/2 മണിക്കൂര് എടുത്തു കഴിച്ച് തീരാന്...<br />
<br />
"വിശപ്പ് മാറീല്ലല്ലോ അളിയാ"- നിരാശയില് ഞാന് വയറു തടവി.<br />
"എനിക്കും..."<br />
"ഹോ വീട്ടിലാരുന്നേല് പിന്നേം കിട്ടിയേനെ"<br />
"അതിപ്പോ പറഞ്ഞിട്ടെന്തു കാര്യം, വാ നമുക്ക് വെള്ളം കുടിക്കാം..."<br />
<br />
അങ്ങനെ എല്ലാ കടലാസ് കഷണങ്ങളും പ്ളാസ്റ്റിക്ക് കവറുകളും ചുരുട്ടി എടുത്ത് ഞങ്ങള് അടുക്കളയിലേക്ക് നീങ്ങി.<br />
<br />
"ഇത് നമ്മള് കഴിച്ചതിലും കൂടുതല് ഉണ്ടല്ലോ കൈയ്യില്"<br />
"ഹഹ.. അത് ശരിയാ"<br />
പുറം വാതില് തുറന്നു വേസ്റ്റ് ഒക്കെ ഇരുളിലേക്ക് (അടുത്ത പറമ്പിലേക്ക് എന്ന് തിരുത്തി വായിക്കണം) വലിച്ചെറിഞ്ഞതിനു ശേഷം തിരിച്ച് ഹാളിലെത്തി. സാധാരണഗതിയില് അവന് അവന്റെ മുറിയിലേക്കും ഞാന് എന്റെ മുറിയിലേക്കും പോകേണ്ടതാണ്. പക്ഷെ തുറന്നിട്ട വാതിലിലൂടെ അരിച്ചു കയറിയ തണുത്ത കാറ്റ് വല്ലാതെ മോഹിപ്പിച്ചു, ഞാന് പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി. ഷൂസുകള് അലക്ഷ്യമായി ഇട്ടിരുന്ന സിറ്റ് ഔട്ടില് ചുമ്മാ ഇരുന്നു. ഒരു 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു കസേരയും എടുത്ത് ജിമ്മിയും എത്തി.<br />
<br />
മഴ നന്നായി പെയ്യുകയാണ് മുറ്റത്ത്. ഞാനോര്ത്തു- ജീവിതത്തില് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള ഒന്നാണിത്- മഴ. പക്ഷെ എത്ര കാലമായി ഇങ്ങനെ ഒരിത്തിരി നേരം ഇരുന്നു മഴ ആസ്വദിച്ചിട്ടു? പണ്ട്... അതായത് 10 ആം ക്ളാസ്സ് വരെ, 2 മാസം വെക്കേഷന് എന്ന് പറഞ്ഞാല് അത് മുഴുവന് തൊടുപുഴ ആയിരുന്നു- അമ്മയുടെ വീട്ടില്. എങ്കിലും മഴ എത്തുക സ്കൂള് തുറക്കുന്നതിനു മുന്പ് കൃത്യം ഒരാഴ്ച മുന്പ് മാത്രമാണ്. അന്നേരം വെള്ളം വന്നു നിറയുന്ന പാടങ്ങളിലേക്ക് പുഴയില് നിന്ന് മീന് കയറും (ഊത്ത കയറും എന്ന് നാട്ടു ഭാഷ). രാത്രി, മഴയത്ത് പെട്രോമാക്സ് തെളിച്ചു അമ്മാവനോടൊത്തു വരമ്പത്തൂടെയുള്ള കുഞ്ഞു യാത്രകള്... ഒരു മീനെങ്കിലും കിട്ടിയാല് അതിന്റെ വലിയ ആഹ്ളാദം...<br />
<br />
കോളേജ് ലെ ഓര്മകളും കുറവല്ല. കിണ്ണനോടും pk യോടും ഒപ്പം ക്ളാസ്സില് നിന്ന് വീട് വരെ പെരുമഴയത്ത് നടക്കുമായിരുന്നു മിക്കപ്പോഴും. മുട്ടോളം വെള്ളം കയറിക്കിടന്ന നഗരത്തിലെ ആ വഴികള് ഒരു തടസ്സമായി തോന്നിയിട്ടില്ല ഒരിക്കലും . മറ്റൊരു മഴയത്ത്, അതേ പാതയിലൂടെ തന്നെ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളോടൊത്തു ഒരു നടത്തം... </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">അവളുടെ കൈയ്യില് ഉണ്ടായിരുന്നത് ഒരു കൊച്ചു കുട ആയിരുന്നിട്ടും അന്ന് പക്ഷെ </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">ഞാനൊട്ടും നനഞ്ഞില്ല</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">... പിന്നീട് ദൂരത്തായെങ്കിലും ഇടയ്ക്കെന്നോ മെസേജ് അയച്ചിട്ടുണ്ട് അവള്ക്ക് - "mazha peyyanu ivde... miss u..."- യാതൊരു പ്രയോജനവും ഇല്ലാത്ത ഓര്മകളില് കൂടി ഞാന് വെറുതെ സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...</span></div></div></div></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"> <br />
പെട്ടെന്നാണ് ഒരു അശരീരി കേട്ടത്-<br />
<br />
"പെണ്ണെന്നു പറയുന്നത് ഒരു ചാറ്റല് മഴ പോലാണ്.<br />
ദൂരെ നിന്നു കാണാന് നല്ല ഭംഗിയാണ്,<br />
അടുത്തു വന്നാല് സുഖമുള്ള കുളിരാണ്, പക്ഷെ,<br />
നനഞ്ഞാല് അറു ബോറാണ് !"<br />
<br />
നോക്കുമ്പോ ജിമ്മിയുടെ വകയാണ് ഡയലോഗ് - "ദൈവമേ അവനെന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചോ?"<br />
<br />
"അളിയാ, നീ എന്താ ഇപ്പോ പറഞ്ഞേ?"<br />
"ങേ, എന്ത്.. ഞാനെന്ത് പറഞ്ഞു?"<br />
"ഇല്ലാ ഒന്നുമില്ല, നീ എന്തോ പറഞ്ഞ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി."<br />
"യേയ്, ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല"<br />
<br />
അവനും എന്നെപ്പോലെ തന്നെ എന്തൊക്കെയോ മണ്ടന് ഓര്മകളില് മുഴുകി ഇരിക്കയാണ്.. ഹഹ.. ഇരുന്നോട്ടെ, ശല്യപ്പെടുത്തണ്ട.<br />
<br />
പിന്നെ എപ്പോഴാണ് ഞാനൊരു ഒരു IT ക്കാരന് ആയത്? എങ്കിലും അതോടെ വെയിലും മഴയുമൊക്കെ വിട്ടു. രാവിലെ ചില്ലുകൊട്ടാരത്തില് ജോലിക്ക് കേറിയാല് പുറത്ത് എന്താണോ, ഒന്നും അറിയില്ല... അറിയേണ്ട ആവശ്യമില്ല എന്നതാകും ശെരി. മൊത്തത്തില് ജീവിതത്തില് ആകെ ഒരു തിരക്ക് പടര്ന്നു കയറി, പക്ഷെ എങ്ങോട്ടാണ് ആ ദ്രുതയാത്ര എന്ന് മാത്രം തിരിച്ചറിയാന് പറ്റുന്നില്ല...<br />
<br />
ഫേസ്ബുക്ക് ഉള്ളത് ഭാഗ്യം, പഴയ ഫ്രണ്ട്സിനോടൊക്കെ അല്ലേല് എങ്ങനാ ഒന്ന് മിണ്ടുന്നത്. എന്തിനു പഴയതെന്നു പറയുന്നു, ഇപ്പൊ ഉള്ളവരോടും നേരില് സംസാരിക്കാന് എനിക്ക് വല്യ പിടിയില്ല. ഓഫീസില് ഒരു ദിവസം മുഴുവന് ഒന്നിച്ച് ഇരിക്കുന്ന സെന്തിലിനോടും, സുബിനോടുമെല്ലാം വിശേഷങ്ങള് പറയുന്നതും അന്യോന്യം പാരകള് വച്ചു കമന്റ് എഴുതുന്നതുമെല്ലാം ഇപ്പൊ രാത്രി വീട്ടില് വന്നതിനു ശേഷമാണ്. ഒരു സിനിമ കണ്ടാല് അഭിപ്രായം പറയാന് , ഇന്ത്യയുടെ ക്രിക്കറ്റ് കളി പാതി വഴിയെത്തിയാല് അതിനെ കുറിച്ച് ചര്ച്ച ചെയ്യാന്... ഒന്നിനും ഇപ്പൊ വീടിനു വെളിയില് ഇറങ്ങണ്ട.<br />
<br />
വീട്ടില് ചെല്ലുമ്പോ കമ്പ്യൂട്ടര്ന് മുന്നില് ചടഞ്ഞു ഇരുന്നാല് അച്ഛന് ആദ്യം വന്നൊന്നു നോക്കി പോകും, രണ്ടാമത്തെ വരവില് ചോദിക്കും- "ഓഫീസില് എല്ലാ ദിവസവും മുഴുവന് സമയോം ഇതിനു മുന്നിലല്ലേ, ഇവടെ വന്നാലും എന്ത് നോക്കാനാ നിനക്ക്?"<br />
ഞാന് ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല ആ വാക്കുകള്- "അച്ഛന് ഇതൊന്നും അറിയാതോണ്ടാല്ലേ... ക്ഷമിച്ചേക്കാം."<br />
<br />
മഴത്തുള്ളികള് എന്റെ മേത്തേക്ക് വീശി അടിച്ചപ്പോ ഞാന് എണീറ്റു. തല നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ചെറുതായി. വീട്ടിലായിരുന്ണേല് ബാക്കി പണി അമ്മയുടെതാണ്. പുറകെ നടന്നു തലതോര്ത്തലും, ഒപ്പം ഫ്രീ ആയി കുറെ ഉപദേശങ്ങളും... ഹഹ... ഞാന് അപ്പൊ തന്നെ ഫോണ് എടുത്ത് അമ്മയെ വിളിച്ചു. പക്ഷെ ടി.വി യില് 'ദേവീമഹാത്മ്യ' ത്തിന്റെ ടൈം ആയതോണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു- "ഞാനൊരിത്തിരി ബിസിയാ, നിന്റെ അച്ഛന് കൊടുക്കാം" <br />
<br />
അച്ഛനോടും പിന്നെ ചേട്ടനോടും ഏറെ സംസാരിച്ചു. അത് കൊണ്ടും നിര്ത്തിയില്ല ഞാന്. ആ ഒറ്റ ഇരിപ്പിന് ഏഴോ എട്ടോ പേരെ വിളിച്ചു. നാട്ടിലെ കൂട്ടുകാര്, ബന്ധുക്കള്... അങ്ങനെ. എല്ലാരുടേം ആദ്യത്തെ ചോദ്യം ഏതാണ്ട് ഒരേ പോലൊക്കെ തന്നാരുന്നു- "ആ ഇതെന്താ പതിവില്ലാതെ?", "അല്ലാ നീ ജീവിച്ചിരുപ്പുണ്ടോ?".<br />
<br />
അല്ലാ ആരെയും കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല, ഞാന് മാത്രമാണ് അകന്നത്. ഇവരെ ഒക്കെ ഒന്ന് വിളിച്ചിട്ട്... ഒഴിവു സമയമാണേല് പോലും നാട്ടില് ഒരു കല്യാണത്തിന് പോയിട്ട്... എത്രയായി? - സമയക്കുറവാണ് എല്ലാത്തിനും കാരണം !<br />
<br />
"സമയക്കുറവ്"- അങ്ങനെ ഒന്നുണ്ടോ?- ഞാന് സൂരജ് ചേട്ടനെ ഓര്ത്തു. എന്റെ കൂടെ ബാന്ഗ്ളൂരില് ഉണ്ടാരുന്നതാണ്. പുള്ളി എന്നും ഉച്ചക്ക് വീട്ടിലേക്ക് ഫോണ് വിളിക്കുമായിരുന്നു. "എന്താ ചേട്ടാ ഇത്ര സംസാരിക്കാന് ?"- മറ്റു പലരോടുമൊപ്പം ഞാനും കളിയായി ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
"ഞാന് അധികവും കേള്ക്കാറെ ഉള്ളു- കാലത്ത് പാല്ക്കാരന് വൈകിയത്, അടുത്ത വീട്ടിലെ സുനിക്കുട്ടന് സൈക്കിള് ഓവറോള് ചെയ്യാന് പൈസ കൊടുത്തത്... അങ്ങനെ ഒരു കൂട്ടം കാര്യങ്ങള്. കേട്ടിട്ട് മിക്കപ്പോഴും എനിക്ക് കാര്യമൊന്നുമില്ല, പക്ഷെ എന്നോട് മാത്രമേ അമ്മയ്ക്കത് പറയാന് ഉള്ളു. So, ഈ ഒരു 10 മിനിറ്റേലും ഞാന് കൊടുക്കണ്ടേ"- ഇതാരുന്നു പുള്ളീടെ മറുപടി.<br />
<br />
ശെരിയാണ്... ഓണ്ലൈന് കൂട്ടുകാരുടെ എണ്ണം ഒരു വശത്ത് കൂടീപ്പഴും പിന്നിട്ട വഴികളിലേക്കും അവിടെ എനിക്കായ് കാത്തു നിന്നവരെയും അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ ഞാനും ഓര്ക്കാന് വിട്ടു പോയി. </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">ഇനിയും കുരുക്ക് മുറുകും മുന്പ് ഈ ഇന്റര്നെറ്റ് വലയില് നിന്ന് പുറത്ത് ചാടണം. പ്രത്യേകിച്ചൊരു ലക്ഷ്യം കുറിക്കാതെ ചാടിപ്പുറപ്പെട്ടിരുന്ന ആ കൊച്ചു </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">യാത്രകളിലേക്ക്... കാലത്തെയുണ്ടായിരുന്ന ഷട്ടില് കളിയിലേക്ക്(ഇപ്പഴേ അലാറം വച്ചേക്കാം, നാളെ പോവാനുള്ളതല്ലേ!)... 'mathrubhumi.com'ല് നിന്ന് 'മാതൃഭൂമി' യിലേക്ക്... ഒക്കെ... ഒക്കെ ഒരു തിരിച്ച് പോക്ക് വേണം.</span></div></div></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">എനിക്കെന്നെ കുറിച്ച് തന്നെ ചെറിയൊരു അഭിമാനം തോന്നി-</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">"വേറെ ആര് ചിന്തിക്കും ഇപ്പഴത്തെ കാലത്ത് ഇങ്ങനെയൊക്കെ!"</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;">-</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"> തിരിച്ചറിവിന്റെ ആ വെളിച്ചത്തില് അല്പ്പനേരം കൂടി ഞാന് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"> <br />
പെട്ടന്നാണ് അകത്തൂന്ന് ജിമ്മിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടത്- "ഹൊയ് ഹൊയ് കറന്റ് വന്നേ !!!". ഇതിനിടേലെപ്പഴോ അവന് അകത്തേക്ക് പോയത് ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. ഞാനും ഒട്ടും സമയം പാഴാക്കിയില്ല, സിറ്റ് ഔട്ടീന്നു ചാടി എണീറ്റു.<br />
<br />
"ലാപ്പ് ഓണ് ചെയ്യട്ടെ... ഫേസ് ബുക്കില് ആരുടെയേലും updates വന്നിട്ടുണ്ടേലോ. ഒരു പത്തു മിനിറ്റ്... അതില് കൂടില്ല, ഉറപ്പ് !".<br />
<br />
:)</span></div><div>അനില്സ് </div><div><a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-44318361777737816272011-01-09T11:08:00.000-08:002011-01-31T11:02:31.167-08:00Green signal to Traffic !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; line-height: 25px;">എന്റെ ഒരുപാട് കാലത്തെ മോഹമായിരുന്നു "ENGLISH' ല് എന്തേലും എഴുതണംന്ന്. സംഭവം 1 തൊട്ടു 10 വരെ </span>ഇംഗ്ളീഷ് മീഡിയത്തില് ആണ് പഠിച്ചതേലും ഓര്ക്കാപ്പുറത്ത് ഒരാള് കേറി "What's your name?" എന്ന് ചോദിച്ചാല് 2 വട്ടം ആലോചിക്കും ഇപ്പഴും, മറുപടിയില് "is" ആണോ "was" ആണോ എന്ന് :)<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">എങ്കിലും ഇന്ന് 2 ഉം കല്പ്പിച്ചു ഞാനൊരു 'പാര'ഗ്രാഫ് എഴുതി. സംഭവം ഒരു സിനിമയെ കുറിച്ചാണ്. ഈ വെള്ളിയാഴ്ച ഇറങ്ങിയ 'ട്രാഫിക്' എന്ന ഫിലിം. തീരെ ചെറിയ setup ല് ആണ് പടം ഇറങ്ങിയതെങ്കിലും നല്ലൊരു പ്രതീക്ഷ എങ്ങനെയോ ഉണ്ടായിരുന്നു മനസ്സില്. അത് തെറ്റിയില്ല. ബാക്കി താഴെ ഉണ്ട്...</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglNHth_KgJc7gun85qjLNvcu82B43n0MBNjZEEFAiqFvvk45FW7OAGuVhLQCc7kpE_33R8VcRScAV8Iyarw8q4KhmtELkAn74hLg2NwvUXeqYdpXwqT3VVGNUTSEbOyfXIiI-vCSr3Jao/s1600/4238-61235-malayalam-movie-Traffic-Poster.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglNHth_KgJc7gun85qjLNvcu82B43n0MBNjZEEFAiqFvvk45FW7OAGuVhLQCc7kpE_33R8VcRScAV8Iyarw8q4KhmtELkAn74hLg2NwvUXeqYdpXwqT3VVGNUTSEbOyfXIiI-vCSr3Jao/s320/4238-61235-malayalam-movie-Traffic-Poster.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
Saw 'Traffic' over the weekend. Without any formal introduction, I must say it is one of the finest movies in recent times which can be put along with 'Passenger' or 'Cocktail' in terms of directional style. Young director Rajesh Pillai(who directed 'Hridayathil sookshikkan' which was a flop) has come back strongly with this well crafted movie.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">The film is more about a single day in which a lot of things happen in the lives of four sets of people. From the very 1st scene, the story proceeds in four separate tracks which are led by Rahman, Sreenivasan, Vineeth Sreenivasan and Kunchakko Boban and ends with a risky mission. (The plot of the mission is based on a real incident which occurred in Chennai sometime back). It's not about whether the task will be accomplished or not, but how it will, is all about the movie.</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Eventhough it's a complicated story and different narration style, the director and Script writers have succeeded to keep the audience gripped to their seats throughout the time. They were able to keep the same momentum and excitement till the end, thanks to sharp editing and appealing bg score. </span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; line-height: 20px;">The film doesn't leave much loopholes too, even though its chances were pretty high.</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">The director got excellent support from the acting side too. It has a big line up other than the protagonists, like Saikumar, Asif Ali, Anoop Menon, Sandhya, Roma, Ramya Nambeeshan etc. Everyone made their roles remarkable, especially Rahman and Saikumar. They have truly performed well. It's evident from the outcome that the whole team has done so much homework before making this movie. A big kudos to their effort !</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Do watch and promote this film. It won't disappoint you. And it will surely be an inspiration to other movie makers too, to come with 'real good' Malayalam movies ! </span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><b>Verdict</b>: 9/10</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">അനില്സ്</span></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a></span></div></div></div></div></div>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-77368135164004454472010-12-07T09:48:00.000-08:002010-12-07T09:52:16.139-08:00നാന്സീ പ്ലീസ് കം !<br>നാട്ടിലേക്കൊരു ട്രാന്സ്ഫറിനു ശ്രമം തുടങ്ങിയിട്ട് നാള് കുറച്ചായി. ഒന്നല്ലെങ്കില് മറ്റൊരു കാരണം പറഞ്ഞു മുടങ്ങാതെ അതെല്ലാം മുടങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ ഈ കഴിഞ്ഞ മാര്ച്ചിലാണ് PM സമ്മതിച്ചത്- 'പകരം ഒരാളെ കൊണ്ട് വന്നാല് നിനക്ക് പോകാം !'<br />
<br />
പിന്നീട് അതിനുള്ള ശ്രമമായി. അങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ട് തിരുവനന്തപുരം DC യില് നിന്ന് ഒരാളെ കണ്ടെത്തി. കല്യാണമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ബംഗ്ലൂര്ക്ക് എങ്ങനേലും എത്തിപ്പെടാന് നോക്കിയിരുന്ന ഒരു രമ്യ. തസ്തിക കൊണ്ടും ചെയ്തിരുന്ന ജോലി കൊണ്ടും എല്ലാം ok. PM ഉടക്കൊന്നും വച്ചില്ല. ട്രാന്സ്ഫറിനുള്ള പ്രാരംഭ നടപടികള് ആരംഭിച്ചു. അപ്പോഴാണ് അത് വരെ യാതൊരു അപായ സൂചനയും തരാതെ ജിമ്മും മോഡലിങ്ങും ഒക്കെയായ് നടന്നിരുന്ന എന്റെ സഹപ്രവര്ത്തകന് അങ്കുര് രാജിക്കത്ത് നല്കിയത്- അവന് MBA ക്ക് പോവുകയാണത്രെ !<br />
<br />
എന്തിനേറെ പറയുന്നു, അതോടെ എന്റെ ട്രാന്സ്ഫര് വീണ്ടും മുടങ്ങി. ഒരേ സമയത്ത് 2 പേരെ 'റിലീസ്' ചെയ്യാന് പറ്റില്ലത്രേ. കമ്പനി വിടുന്നത് കൊണ്ട് സ്വാഭാവികമായും അവനു നറുക്ക് വീണു. മറ്റൊരാള്ക്ക് വേണ്ടി എന്റെ അവസരം നഷ്ടമായതിലായിരുന്നു എനിക്ക് വിഷമം. എങ്കിലും ഒന്നും പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല. അല്ലാ, കാണിച്ചിട്ട് വല്യ കാര്യവുമില്ലായിരുന്നു... <br />
<br />
എന്റെ കടുത്ത വിഷമം മാറിയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു- അങ്കുര്നു പകരം വന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോ- ജോഗി ശര്മ !. വെളുത്ത് കൊലുന്നനെയുള്ള ഒരു ഹരിയാനക്കാരി. കോട്ടന് ചുരിദാറും, ഷോളും, മുഖത്ത് ആവശ്യത്തില് കൂടുതല് പരിഭ്രമവും- കണ്ടിട്ട് ഒരു പാവമാണെന്ന് തോന്നുന്നു...<br />
<br />
ഏകദേശം ഒരു 2 ആഴ്ചത്തെ KT സെഷനു ശേഷം അങ്കുര് ന്റെ 'ലാസ്റ്റ് ഡേ' എത്തി. 'ഓള് ദ ബെസ്റ്റും' 'വണ്ടര്ഫുള് ഫ്യൂച്ചര്' ഉം ഒക്കെ വാരിക്കോരി കൊടുത്ത് എല്ലാരും അവനെ യാത്രയാക്കി. വേര്പിരിയലിന്റെ നിമിഷമായിരുന്നെലും ഇനി മുതല് ജോഗി ശര്മ എന്റെ മാത്രം അസിസ്റ്റന്റ് ആണല്ലോ എന്നോര്ത്തപ്പോ മനസ്സില് എവിടെയോ ഒരു ലഡ്ഡു പൊട്ടി !<br />
<br />
അങ്ങനെ 'പിറ്റേന്ന്' ആയി. എന്നും 9:30 ആകുമ്പോ മാത്രം ഓഫീസില് എത്തിയിരുന്ന ഞാന് അന്നെത്തിയത് 8:45 നു. എന്റെ തൊട്ടടുത്തുള്ള കുബിക്കിളിലായി ജോഗിയും ഉണ്ട്. എന്നെ കണ്ടതും ജോഗി എണീറ്റ് നിന്നൊരു 'ഗുഡ്മോണിംഗ്' പറഞ്ഞു. ഗൌരവം ഒട്ടും വിടാതെ ഞാനും തിരിച്ചൊരു ആശംസ നേര്ന്നു.<br />
<br />
അന്ന് ആദ്യത്തെ ഐറ്റം സ്റ്റാറ്റസ് മീറ്റിംഗ് ആയിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച എന്തൊക്കെ ചെയ്തു, അടുത്ത ആഴ്ച എന്തൊക്കെ ചെയ്യും (ഭാഗ്യം, ആ ആഴ്ച എന്ത് ചെയ്യണമെന്നു ആരും പറഞ്ഞു കേട്ടില്ല) എന്നൊക്കെയുള്ള വിശകലനങ്ങള് കഴിഞ്ഞു PM എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു- "താങ്കള്ക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാകും എന്നറിയാം, എന്നാലും പ്രൊജക്റ്റ്ലെ പുതിയ കുട്ടിയുടെ 'മെന്റര്' ആയി നിങ്ങളെ അപ്പോയിന്റ് ചെയ്യുകയാണ്. Take it as a challenge. പ്രോജക്ടില് അവര്ക്ക് എന്ത് സംശയം വന്നാലും solve ചെയ്തു കൊടുക്കണം. Ok !"<br />
<br />
പണ്ട് മുതല്ക്കേ വെല്ലുവിളികള് ഏറ്റെടുക്കാന് യാതൊരു മടിയും കാട്ടാത്ത ഞാന് അതങ്ങ് കേറി സമ്മതിച്ചു.<br />
<br />
സംശയങ്ങളുടെ പെരുമഴയായിരുന്നു പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളില് ഞങ്ങള് രണ്ടാള്ക്കും. ജോഗിയ്ക്കൊരു സംശയം, അതിനു ഞാന് പറഞ്ഞു കൊടുത്ത ഉത്തരം ശരിയാണോന്നു എനിക്ക് തന്നെ സംശയം... അങ്ങനെ...<br />
<br />
എന്തായാലും രണ്ട്-രണ്ടര വര്ഷം മുന്പ് ഈ പണി തുടങ്ങിയപ്പോ ഞാന് ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങളൊക്കെ തന്നെയാണ് ജോഗിയും ചോദിച്ചേ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ പിടിച്ചു നില്ക്കാന് അധികം കഷ്ടപ്പെടേന്ടി വന്നില്ല. എല്ലാത്തിനും ഒരല്പം ഗൌരവം മേമ്പൊടി ചേര്ത്ത് ഞാന് മറുപടികള് കൊടുത്തു പോന്നു. <br />
<br />
പലപ്പോഴും ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്, രാവിലെ വന്നാല് പിന്നെ ഊണ് കഴിക്കാന് അല്ലാതെ ജോഗി പുറത്തു പോവാറില്ല. ഒരിക്കല് അതെപ്പറ്റി ഞാന് ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
"ആക്ച്വലി എനിക്കങ്ങനെ വല്യ ഫ്രണ്ട്സ് ഒന്നുമില്ല ഇവിടെ, അതാ.."<br />
<br />
ഞാന് കേള്ക്കാന് കൊതിച്ച ഉത്തരം. ആരും കൂട്ടിനില്ലാത്ത ഒരനാഥ പെണ്കുട്ടിയ്ക്ക് ഞാന് അഭയം നല്കാന് പോകുന്നു.<br />
<br />
"ഫ്രണ്ട്സ് ഇല്ല എന്നൊന്നും കരുതണ്ട, വൈകിട്ട് ഞാന് ചായക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോ വിളിക്കാം, ok"<br />
"okies"<br />
<br />
ഞാന് വാക്ക് തെറ്റിച്ചില്ല, കൃത്യം 4 മണി ആയപ്പോ ചാറ്റ് വിന്ഡോയിലൂടെ ചോദിച്ചു- "T?"<br />
ഒരു 2 മിനിറ്റ് എടുത്തു മറുപടി വരാന്- "സോറി, ഇപ്പൊ ഇല്ല !"<br />
"അതെന്തേ?"<br />
"I don't feel like coming" (എന്താന്ന് !!!)<br />
"ഓക്കേ"- പിന്നെ നിര്ബന്ധിച്ചില്ല.<br />
<br />
ദിവസങ്ങള് കഴിയും തോറും ആദ്യത്തെ ഗൌരവമെല്ലാം പയ്യെ ഉടഞ്ഞു വീഴുകയായിരുന്നു. പ്രൊജക്റ്റ്നെ കുറിച്ച് മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ സംസാരങ്ങളില് തമാശകള് നിറഞ്ഞു. ആദ്യമൊക്കെ എന്തെങ്കിലും കാര്യങ്ങള് ചോദിക്കാനായി വരുമ്പോ നില്ക്കുക മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന ജോഗി പയ്യെ മേശപ്പുറമാക്കി തന്റെ ഇരിപ്പിടം. എനിക്കതൊരു കുഴപ്പമായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ മറ്റു പലര്ക്കും അതൊട്ടായിരുന്നു താനും...<br />
<br />
സന്ദീപ് പറഞ്ഞാണ് ഞാന് കാര്യങ്ങള് അറിഞ്ഞത്- പണ്ട് വല്ലപ്പോഴും മാത്രം വന്നിരുന്ന, എന്നാല് ജോഗി വന്നതിനു ശേഷം എല്ലാ ദിവസവും എന്റെ കുബിക്കിളില് വന്നു സുഖ വിവരങ്ങള് ആരാഞ്ഞു പോന്നിരുന്ന അവന് എന്നോട് ചോദിച്ചു- <br />
<br />
"അളിയാ നീ 'ശിപായിലഹള' ഫിലിം കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?"<br />
"ഉവ്വാ, 2 വട്ടം"<br />
"ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ?"<br />
"പിന്നല്ലാതെ... ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു ഒരു വഴിയാകും"<br />
"എന്നാല് അധികം ചിരിക്കണ്ട, അതിലെ ഒരാള്ടെ പേരാ ഇപ്പൊ ജോഗിയെ എല്ലാരും വിളിക്കണെ- നാന്സി !"<br />
"എന്ത്.. എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല"<br />
"അല്ലാ അതില് വിജയരാഘവന് ഇടയ്ക്കിടെ ഫോണ് എടുത്ത് സെക്രട്ടറിയെ വിളിക്കില്ലേ- 'നാന്സീ പ്ലീസ് കം !' ന്ന്. ഇവിടേം അത് പോലൊരു 'ജോഗീ പ്ലീസ് കം' നടക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് അവര്ക്കൊക്കെ ഒരു സംശയം."<br />
"ഈ അവരെന്ന് പറഞ്ഞാല്?"<br />
"ഞാനും, പിന്നെ നമ്മുടെ ചേട്ടന്മാരും... ഹി ഹി... ആശ്വിനും, സൂരജ് ചേട്ടനും റിജോച്ചായനും എല്ലാരുമുണ്ട് "<br />
"എടാ, അത് അവള് സംശയങ്ങള് ചോദിയ്ക്കാന് വേണ്ടി..."<br />
"സംശയങ്ങളോ, നിന്റെ അടുത്തോ, ഹി ഹി"- ജോഗിയെ ഒന്ന് ഏറിക്കണ്ണിട്ട് നോക്കി അവനങ്ങ് പോയി. എങ്കിലും ഞാനതത്ര കാര്യമായെടുത്തില്ല .<br />
<br />
ആയിടെയാണ് 'Arete award' പ്രഖ്യാപിച്ചേ. നമ്മുടെ അക്കൗണ്ട്ലെ ബെസ്റ്റ് ആള്ക്കാര്ക്ക് കൊടുക്കുന്ന ഒരു സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ് ആണ് സംഭവം. 2 ആഴ്ച കാലയളവില് ഏറ്റവും കൂടുതല് നോമിനേഷന്സ് കിട്ടുന്ന ആള് വിജയി . പരസ്പരസ്നേഹം കൊണ്ടാണോ എന്തോ, ആരും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നോമിനേറ്റ് ചെയ്യാറില്ല. ആദ്യത്തെ തവണ അവാര്ഡ് കിട്ടിയത് എന്റെ കൂട്ടുകാരന് പ്രവീണിന്, പിന്നെ സന്ദീപിന്. രണ്ടു പേരെയും നറുക്കിട്ടാണ് എടുത്തത് എന്നൊരു പിന്നാമ്പുറ സംസാരം ഉണ്ടാരുന്നു. (പക്ഷെ ഞാനത് വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല കെട്ടോ ). എങ്കിലും അതോടെ ആ അവാര്ഡിന്റെ വിലയിടിഞ്ഞു എന്നത് നേരാണ്. 3 ആമത്തെ അഴ്ച്ചയാണിത് - <br />
<br />
അവാര്ഡ് വിവരം പുറത്തു വന്നു- കാര്യങ്ങളെല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്ന് പഠിച്ചെടുത്തതിന് ജോഗിക്കും, പഠിപ്പിച്ചതിനു എനിക്കും അവാര്ഡ് ! <br />
<br />
ജോഗിക്കങ്ങു വല്ലാത്ത സന്തോഷമായ്. വന്നു കുറച്ചു നാളുകള്ക്കുള്ളില് അവാര്ഡേ !. എന്റെ കാര്യമാരുന്നു കഷ്ടം. വന്ന ആദ്യത്തെ മെയില് തന്നെ ഇങ്ങനെ- "എന്നാലും നാന്സി അവാര്ഡ് അടിച്ചെടുത്തല്ലോ, ഹി ഹി..."- ഇതേ പോലെ 7ഓ 8ഓ മെയിലുകള്. <br />
<br />
എങ്കിലും അത് കൊണ്ടൊരു ഗുണം ഉണ്ടായി.<br />
<br />
"താങ്ക്യൂ "- ശബ്ദം കേട്ടു ഞാന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ജോഗിയാണ് !<br />
"എനിക്കൊരുപാട് സന്തോഷം തോന്നണു ഈ അവാര്ഡ് കിട്ടീതില്.. So അതിനൊരു നന്ദി പറയാന്..."<br />
"its Ok Nancy, sorry Jogi"<br />
"So എന്റെ വക ചെറിയൊരു treat, അമുലില്"<br />
"എപ്പോ? "<br />
"ഇപ്പൊ"<br />
"ഞാന് റെഡി"<br />
<br />
അങ്ങനെ ഞങ്ങള് അമുലില് എത്തി. അധികം തിരക്ക് ഉണ്ടാരുന്നില്ല. ചെറുതായി മഴയും ചാറുന്നുണ്ടാരുന്നു. ഓരോ സാന്ഡ് വിച്ചും ഐസ്ക്രീമും വാങ്ങി ഒഴിഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു കുടക്കീഴില് ഞങ്ങള് ഇരുന്നു. <br />
<br />
"പൊതുവേ അവളൊരു reserved ടൈപ്പ് ആണ്."<br />
"No ബോയ്ഫ്രണ്ട് (ആ വാക്ക് കേള്ക്കുന്നതെ ദേഷ്യമാണ്)"<br />
"വീട്ടുകാര് പറഞ്ഞുറപ്പിക്കുന്ന ഒരു കല്യാണം"<br />
"ഈ വീക്കെന്റ് മജെസ്ടിക്കില് ഉള്ള റിലേറ്റീവിന്റെ വീട്ടില് പോണം. അവിടെ ഒരു അമ്മൂമ്മയുണ്ട്. അവരെ അവള്ക്ക് എന്തിഷ്ടമാണെന്നോ !!!"<br />
<br />
അങ്ങനെ കുറച്ചു കാര്യങ്ങള് അവളുടെ ഹിന്ദിയും ഇംഗ്ലീഷും കലര്ന്ന വര്ത്തമാനത്തില് നിന്ന് ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയെടുത്തു. തൊട്ടടുത്ത കസേരയിലേക്ക് ഞാന്നു കിടന്നിരുന്ന അവളുടെ ഷാള് വെള്ളത്തുള്ളികള് വീണു അലിഞ്ഞില്ലാകുന്നത് ഞാന് വെറുതെ നോക്കിയിരുന്നു. <br />
<br />
"അയ്യോ ബസിനു ടൈം ആയല്ലോ"- കുടക്കീഴില് വച്ച് പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവള്ക്ക് ബോധോദയം ഉണ്ടായത്. അവള് പോകാനായി എണീറ്റു. ഒറ്റയ്ക്ക് അവിടെ ഇരുന്നിട്ട് പ്രത്യേകിച്ച് കാര്യമൊന്നുമില്ലാത്തതിനാല് ഞാനും.<br />
<br />
ദിവസങ്ങള് പിന്നെയും നീങ്ങി. ആയിടെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ഡിപ്പാര്ട്ടുമെന്റില് 5000 ആള്ക്കാര് തികഞ്ഞത്. കാശ് പൊടിക്കാന് എന്ത് മാര്ഗം എന്നാലോചിച്ചിരുന്ന തലപ്പത്തെ ചില ടീംസ് അതങ്ങ് ആഘോഷമാക്കാന് തീരുമാനിച്ചു- PE 5K celebrations !<br />
<br />
പാട്ട്, കൂത്ത്, ഫുട്ബോള്, ഗുസ്തി, കച്ചികളി അങ്ങനെ ഇല്ലാത്തതൊന്നുമില്ല. ജോലിയില് നിന്ന് മാറി നില്ക്കാന് കിട്ടിയ ചാന്സ് ആയതിനാല് എല്ലാരും ആവേശത്തോടെ ഓരോ ഐറ്റത്തെയും സമീപിച്ചു. നമ്മുടെ നാന്സിയും 2-3 ദിവസമായി ആകെ തിരക്കിലാണ്. ഒരു 11 മണിയോടെ പുറത്തേക്കു പോകും പിന്നെ 1:30 കഴിയുമ്പോ കയറും. 3 മണിക്ക് പിന്നെയും പോകും.<br />
<br />
"ജോഗീ എന്താ പരിപാടി ?"- ഞാന് ചോദിച്ചു.<br />
"അത്... ഞാന് PE-5K ടെ പരിപാടിയില് ഉണ്ട്. അതിന്റെ റിഹേഴ്സലാ"<br />
"ഓഹ് എന്താ ഐറ്റം?"<br />
"ഫാഷന് ഷോയും ഡാന്സും"<br />
"ആഹാ, അങ്ങനെ ആക്റ്റീവ് ആവുകയാണല്ലേ?"<br />
"അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ല :)"<br />
"എന്തായാലും കൊള്ളാം "<br />
"അല്ലാ... അനിലിനു 'ഭാന്ഗ്ട' കളിയ്ക്കാന് അറിയുവോ?"<br />
"എന്താന്ന് !!!?"<br />
"അല്ല... പഞാബി ഡാന്സില് ഒരാള് കുറവുണ്ട്, താല്പ്പര്യം ഉണ്ടേല്..."<br />
<br />
നിമിഷനേരം കൊണ്ട് ഞാന് 5 വര്ഷം പുറകോട്ടു പോയി. MCA ക്ക് പഠിക്കുമ്പോ കളിച്ച 'നൊസ്റ്റാള്ജിയ' ഇവന്റിനെ കുറിച്ച് വെറുതെ ഒന്ന് നൊസ്റ്റാള്ജിക്ക് ആയി. ഞങ്ങള് 6 പേരായിരുന്നു. 3 പെണ്കുട്ട്യോളും 3 ആണ്കുട്ട്യോളും. ഡാന്സ് പഠിപ്പിക്കാനായ് പുറത്തൂന്നു ഒരുത്തനേം വരുത്തീട്ടുണ്ട്. എന്റെ കൂടെയുള്ള 2 അവന്മാരാണേല് വന് ഡാന്സേഴ്സ്. ആശാന് പറയണത് പുല്ലു പോലെ നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് ചെയ്ത് കാണിക്കും. നമുക്കങ്ങനെ പെട്ടെന്ന് ചെയ്യുന്നതില് ഇന്ററസ്റ്റ് ഉണ്ടാരുന്നില്ല, അത് കൊണ്ട് രാത്രി റൂമില് വന്നു അവന്മാരുടെ കാലു പിടിച്ച് എല്ലാം ഒരു വിധം ഒക്കെ പഠിച്ചെടുത്തു പിറ്റേന്ന് കാണിക്കും. <br />
<br />
കൊച്ചിന് യൂണിവേഴ്സിറ്റി യൂത്ത് ഫെസ്റ്റിവല് ആരുന്നു അരങ്ങ്. പേര് വിളിച്ചപ്പോ തട്ടേലോട്ട് കയറി സംഭവം അങ്ങ് അവതരിപ്പിച്ചു- "മേരി സപ്നോം കി റാണി...". മൊത്തം10 ടീമുകളോളം ഉണ്ടായിരുന്നു. അധികം പ്രതീക്ഷ ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് റിസള്ട്ട്നെ പറ്റി ടെന്ഷനും ഇല്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ അവസാനം ഫലം വന്നപ്പോ- ദാ നമുക്ക് 3rd !!!<br />
<br />
എല്ലാരും ഞെട്ടിയതിന്റെ കൂടെ ഞാനും നന്നായി ഒന്ന് ഞെട്ടി. പിന്നെ അത് സന്തോഷത്തിലേക്ക് വഴി മാറി. എല്ലാരും ആ ഓഡിറ്റോറിയത്തില് കിടന്നു തുള്ളിച്ചാടി... <br />
<br />
ആ ബഹളത്തിനിടയിലും ഞാന് മൊബൈല് എടുത്ത് കൊടകരയെ വിളിച്ചു- 'സമ്മാനം കിട്ടിയ വിവരം ക്ലാസ്സില് അറിയിക്കണോല്ലോ ! ' <br />
<br />
"അളിയാ കൊടകരേ, നമ്മുടെ ഡാന്സിനു prize അടിച്ചെടാ !"<br />
"ആ ഇവിടെ അറിഞ്ഞാരുന്നൂടാ വിവരം"<br />
"നീയൊക്കെ എന്നെ വല്യ കളിയാക്കല് അല്ലാരുന്നോ, ദാ ഇപ്പൊ നോക്ക്-യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില് 3rd വാങ്ങീല്ലേ !"<br />
"സംഭവം കലക്കി. പക്ഷെ അവന്മാര് വിളിച്ചപ്പോ പറഞ്ഞത് 1st കിട്ടേണ്ടതായിരുന്നു. പക്ഷെ നിന്റെ ഡാന്സ് കാരണമാ 3rd ആയേന്നാണല്ലോ, ഹി ഹി.."<br />
"desp !"<br />
<br />
അതോടെ 'ചിലങ്ക അഴിച്ചതാണ്' ഞാന്. പിന്നീട് ഒരു വേദിയിലും ഡാന്സ് എന്ന് പറഞ്ഞു വലിഞ്ഞു കയറീട്ടില്ല. വേണ്ട, ഇനിയുമൊരു പരീക്ഷണത്തിന് സ്കോപ്പില്ല.<br />
<br />
"ജോഗീ... പഞ്ചാബി ഡാന്സ് അറിഞ്ഞൂടാ എനിക്ക്"- ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞു.<br />
"come on... 2 ദിവസം കൊണ്ട് പഠിച്ചെടുക്കാംന്നേ"<br />
"വേണ്ട, അത് ശെരിയാവൂല്ല"<br />
"എങ്കി ശെരി. റിഹേഴ്സലിനു സമയമായി ഞാന് പോട്ടെ"- വാതില്ക്കല് കാത്തു നിന്ന ഏതോ ഒരു ഹിന്ദിക്കാരനു നേരെ 'ദാ ഞാന് വരുന്നു' എന്ന ആന്ഗ്യത്തില് കൈ പൊക്കി കാട്ടി നാന്സി ഓടിമറഞ്ഞു.<br />
<br />
പിന്നീടുള്ള കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് നാന്സിയെ കാണാനേ കിട്ടിയിട്ടില്ല. ചെയ്യാനുള്ള പണികളും pending. ഇതങ്ങനെ വിട്ടാല് പറ്റില്ലല്ലോ. ഒന്ന് ഉപദേശിച്ചു കളയാം- ഞാന് തീരുമാനിച്ചു. (പണി തീരാത്തതാണോ അതോ അവള് ഫുള്ടൈം കണ്ട ഹിന്ദിക്കാരുടെ കൂടെ നടക്കുന്നതാണോ എന്നെ ചൊടിപ്പിച്ചത് ?. ആദ്യത്തെതാവാന് ചാന്സ് കുറവാണ്)<br />
<br />
അന്ന് ഉച്ച കഴിഞ്ഞു അവള് വന്നപ്പോ ഞാന് വിളിപ്പിച്ചു- "ജോഗീ 1 സെക്കന്റ് "<br />
"yep"<br />
"കാലത്ത് ഒരു ഡിസ്കഷന് ഉണ്ടായി. അതില് ജോഗിയെ കുറിച്ച് അത്ര നല്ല അഭിപ്രായം അല്ല വന്നെ. കുറച്ചു നാള് ആയി വന് ഉഴപ്പാണ് എന്നാണ് മഹേഷും രൂപയും(ഞങ്ങളുടെ TL മാരാണ്. ജോഗിക്ക് തിരിച്ചു എന്തേലും ദേഷ്യം തോന്നിയാല് അവര്ക്കും ഇരിക്കട്ടെ ഒരു പങ്ക്) എല്ലാം പറയുന്നേ."<br />
"അത്.. ഇപ്പൊ ഈ പരിപാടികള് കാരണം..."<br />
"പരിപാടീം ജോലിയും എല്ലാം ഒന്നിച്ചു കൊണ്ട് പോകണം. അതല്ലേ success !"<br />
"എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്"<br />
"ഞാനായത് കൊണ്ട് ഇതൊക്കെ പറയുന്നു. എല്ലാം ജോഗിയുടെ നന്മയ്ക്ക് ആണെന്ന് കരുതിയാ മതി. OK"<br />
"Ok"<br />
<br />
അവള് അന്ന് 6 മണി വരെ കുബിക്കിളില് ഇരുന്നു !.<br />
<br />
അങ്ങനെ PE-5K ആഘോഷദിനം വന്നെത്തി. കാലത്ത് വന്നതേ നാന്സി എല്ലാരുടേം അടുത്ത വന്നു പറഞ്ഞു- "ഇന്ന് ഞങ്ങള്ടെ പരിപാടിയാണ്, കൃത്യ സമയത്ത് വരണം".<br />
"ഉറപ്പായും"- എല്ലാരും മാക്സിമം പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.<br />
<br />
ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞപ്പോ ഒരു മെയില്- ഇവിടെ അക്കൌണ്ടില് പണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു കരണ്ദീപ് സിങ്ങിന്റെ ആണ്- "ഇന്ന് ഞങ്ങള്ടെ പരിപാടിയാണ്, കൃത്യ സമയത്ത് വരണം".<br />
<br />
"ഓഹോ... അപ്പൊ ഇവരോന്നിച്ചാണ് അല്ലെ ഡാന്സ്"- ഈ കരണ്ദീപ് എന്ന് പറയുന്നവനെ പണ്ട് മുതലേ എനിക്കത്ര ഇഷ്ടം പോര. കണ്ടാലേ ഒരു ആജാന ബാഹു, കൈയ്യൊക്കെ ഏതാണ്ട് ഓരോ ഉലക്കയുടെ വണ്ണമുണ്ട്. കൂടാതെ ഒരു വല്യ താടിയും തൊപ്പിയും... ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് മാത്രമല്ല കേട്ടോ ഇഷ്ടമല്ലാത്തത്. എന്തോ.. അവന്റെ ആ സ്വഭാവം എനിക്ക് പിടിക്കില്ല. പോരാത്തതിന് പണ്ടൊരു പ്രാവശ്യം അവന്റെ തലയില് വച്ചിരുന്ന ടര്ബാനില് ഞനൊന്നു തൊട്ടു. അതിനവന് എന്തൊക്കെയാണോ അന്ന് പറഞ്ഞത്- "ഇത് സിക്കുകാര് മാത്രം വയ്ക്കുന്ന തൊപ്പിയാണ്, അതില് വേറാരും തൊടാന് പാടില്ല..."- എനിക്കങ്ങു ദേഷ്യം വന്നേലും, അവസാനം ഞാനൊരു സോറി പറഞ്ഞതോടെ അവന് ക്ഷമിച്ചു, എന്റെ ഭാഗ്യം !<br />
<br />
പിന്നെയും ഇടയ്ക്കിടെ വരും കുബിക്കിളില്. എങ്കിലും അതീപ്പിന്നെ അവനോടു മിണ്ടാന് പോയിട്ടില്ല. ആ മനുഷ്യനാണ് ഇന്ന് മെയില് അയച്ചേക്കുന്നെ- "പരിപാടിക്ക് ചെല്ലണം, കയ്യടിച്ചു വിജയിപ്പിക്കണം" ന്നൊക്കെ. <br />
<br />
ഞാനാ മെയില് സന്ദീപിന് forward ചെയ്തു- "അളിയാ നിനക്കും കിട്ടിയോ ഇത്?"<br />
മറുപടി ഉടന് വന്നു- "വന്നൂടാ, അവന്റൊരു ഡാന്സ്. നമുക്ക് പോയി കൂവി പ്പൊളിച്ചാലോ?" (സന്ദീപിനും അത്ര താല്പ്പര്യം പോരാ കരണ്ദീപ് നെ)<br />
<br />
അന്ന് വൈകിട്ടാണ് പരിപാടി. ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞു ഓഫീസിലേക്ക് തിരികെ നടക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്. സന്ദീപുമുണ്ട് കൂടെ. നോക്കീപ്പോ നമ്മുടെ നാന്സിയും കരണ്ദീപ് ഉം എതിരെ വരുന്നു.<br />
<br />
"നില്ക്കാന് സമയമില്ല, അപ്പൊ വൈകിട്ട് കാണാം"- ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു കരണ്ദീപ് വേഗത്തില് നടന്നു .<br />
"അല്ലാ... ആരേലും അവനോട് നില്ക്കാന് പറഞ്ഞോ?"- ഞാന് സന്ദീപിനോട് ചോദിച്ചു .<br />
<br />
"ഹോ, എന്നാലും നമ്മുടെ നാന്സി അവന്റെ കൈയ്യിലായല്ലോ അളിയാ"- അതായിരുന്നു അവന്റെ സങ്കടം. "അല്ലാ നിന്നെ പറഞ്ഞാ മതിയല്ലോ, നിന്റെ കുബിക്കിളില് ഇരിക്കുന്ന കൊച്ചല്ലേ. ഞാനെങ്ങാനും ആയിരുന്നേല്..."<br />
"ആയിരുന്നേല് ?"<br />
"എടാ ഇടയ്ക്കിടെ ഒരു ചായയ്ക്കൊക്കെ വിളിച്ചോണ്ട് പോണം. എന്നാലെ ഇവര് അങ്ങ് mingle ചെയ്യൂ "<br />
""അത് പോയല്ലോ !"<br />
"എടാ കള്ളാ, അതെപ്പോ? ഞാനറിഞ്ഞില്ലല്ലോ..."<br />
"നിന്നെ അറിയിച്ചിട്ടല്ലേ പോകുന്നെ" <br />
"ആ... അത് വിട് , എന്നിട്ട്... പോയിട്ട്..."<br />
പോയിട്ടെന്താ ഓരോ സാന്ഡ് വിച്ചും ഐസ്ക്രീം ഉം കഴിച്ചു"<br />
"എന്നിട്ട്..."<br />
"എന്നിട്ടൊന്നൂല്ലാ... തിരിച്ചിങ്ങു പോന്നു"<br />
"ഛെ.. അത്രോള്ളൂ?"<br />
"നീ നന്നാവാന് യാതൊരു സ്കോപ്പും ഇല്ലല്ലോ അളിയാ. ആ അത് പോട്ടെ, നീ ആ സിക്കുകാരന്റെ പരിപാടി എങ്ങനെ പൊളിക്കാംന്ന് ആലോചിക്ക്- ഞാന് അവനോട് പറഞ്ഞു.<br />
വല്ല കോളേജ് ഒക്കെ ആരുന്നേല് നമുക്ക് എളുപ്പമാരുന്നു. ഇതിപ്പോ കമ്പനിയില്... നമുക്ക് കൂവാം. അത് മാത്രേ ഞാന് നോക്കിയിട്ട് ഒരു വഴി കാണുന്നുള്ളൂ.<br />
"അതെ... നമ്മളെ കൊണ്ട് ആവും വിധം അങ്ങ് ആഞ്ഞു കൂവാം !"<br />
<br />
വൈകുന്നേരം ആയി. ഞങ്ങള് ഫുഡ് കോര്ട്ട് 1 ല് എത്തി. അവിടെ താല്ക്കാലികമായി കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഒരു സ്റ്റേജ് ല് ആണ് പരിപാടി. സല്മാന് ഖാന്റെ ഡ്യൂപ്പ് എന്ന് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി വന്ന ഒരുത്തനും, കറുത്ത ഗൌണും പൊക്കമുള്ള ഷൂസും ഇട്ടു വന്ന ഒരുത്തിയും ആരുന്നു അവതാരകര്. അവരെക്കൊണ്ട് ആവും വിധം ശ്രമിച്ചിട്ടും ആള്ക്കാര്ക്ക് അത്ര വല്യ താല്പ്പര്യം ഒന്നും ഇല്ലാത്ത പോലെ. ആകെ ഒരു തണുപ്പന് അന്തരീക്ഷം.<br />
<br />
അപ്പോഴായിരിക്കണം സല്മാന് ഒരു ബുദ്ധി ഉദിച്ചേ- "ഏത് സ്റ്റേറ്റ് ആണ് ഏറ്റവും കിടിലന്?- കര്ണാടക, ഡല്ഹി, UP?"- ചോദ്യം ഓഡിയന്സിനോടാണ് .<br />
അവിടുന്നും ഇവിടുന്നും 2-3 തണുപ്പന് മറുപടികള് വന്നു.<br />
<br />
"ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്, ഞാന് ഓരോ സംസ്ഥാനത്തിന്റെയും പേര് പറയാം. അപ്പൊ അവിടുത്തെ ആള്ക്കാര് ആര്പ്പു വിളിക്കണം. Ok. ആദ്യായിട്ട്- കര്ണാടക !"<br />
"ഒയ്, ഒയ്, ഒയ്"- കുറെ പേര് ഒച്ചയുണ്ടാക്കി. <br />
<br />
"അളിയാ കേരളത്തിന്റെ പേര് വിളിക്കുമ്പോ നമുക്ക് തകര്ക്കണം"- ഞാന് സന്ദീപിനോട് പറഞ്ഞു. അവനത് അടുത്തിരുന്ന ശ്രീജിത്തിനോടും ബിനോയിയോടും(എന്റെ PM) ആശ്വിനോടും പറഞ്ഞു. <br />
<br />
"തമിഴ്നാട്"<br />
"ബംഗാള്" <br />
"ആന്ധ്രാപ്രദേശ്..."<br />
<br />
ഒന്നിനും ഞങ്ങള് കയ്യടിച്ചില്ല. പക്ഷെ അവസാനം അങ്ങ് തലപ്പത്തിരിക്കുന്ന ജമ്മു കാശ്മീര് വരെ പറഞ്ഞിട്ടും അവന് കേരളത്തിന്റെ പേര് വിളിച്ചില്ല. പകരം ഒരു ഡയലോഗ് ആരുന്നു- "അങ്ങനെ നമുക്ക് മനസ്സിലായി എല്ലാ സ്റ്റേറ്റ്സും ഒരേ പോലെ ആണെന്ന്. അടുത്ത ഐറ്റം മാജിക് ഷോ !"<br />
<br />
"അതൊരു മാതിരി അലമ്പായിപ്പോയി"- പുറകിലിരുന്ന ഏതോ മലയാളികളുടെ രോദനം ഞങ്ങളും കേട്ടു. കേറിയങ്ങ് പ്രതികരിച്ചാലോ എന്നൊരു തോന്നല് ഉള്ളില് വന്നെങ്കിലും പുറംനാട്ടുകാരുടെ എണ്ണക്കൂടുതല് എന്നെ അതീന്നു പിന്തിരിപ്പിച്ചു . <br />
<br />
മാജിക് ഷോ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും മോശമായിരുന്നു. പണ്ട് സ്കൂളില് 50 പൈസക്ക് ടിക്കറ്റ് വച്ച് കാണിക്കുന്ന അതെ പരിപാടി. തൊപ്പിയില് നിന്ന് തൂവാല, തൂവാലക്കുള്ളില് നിന്ന് പൂവ്, അങ്ങനെ ചില അദ്ഭുതങ്ങള്. ആ സമയം പാഴാക്കാതെ ഞങ്ങള് പോയി ഫ്രീ ഫുഡ് കഴിച്ചു തിരിച്ചെത്തി. <br />
<br />
പയ്യെ കലാ(പ)പരിപാടികള് തുടങ്ങുകയാണ്. ഞാനെന്റെ ക്യാമറയുമായി പുറകിലെ തൂണിന്റെ അടുത്തേക്ക് മാറി- "കുറച്ചു ഫോട്ടോസ് എടുത്തേക്കാം, ഒന്നൂല്ലേല് നമ്മുടെ നാന്സി ഉള്ളതല്ലേ !"<br />
<br />
ഫാഷന് ഷോ തുടങ്ങി. അത് വരെ ഉച്ചസ്ഥായിയില് ആയിരുന്ന ലൈറ്റ്കള് മിഴി പാതി അടച്ചു. ചുവപ്പും പച്ചയുമൊക്കെയായി പുതിയ വിളക്കുകള് തെളിഞ്ഞു. ഏതോ ഹിറ്റ് ഇംഗ്ലീഷ് പാട്ട് (പാട്ടെന്നു പറയാന് പറ്റില്ല, ആകെ കേള്ക്കാവുന്നത് ബീറ്റ്സ് മാത്രമാണ്- ദിഷ്ക്യൂം , ദിഷ്ക്യൂം..) സ്പീക്കറിലൂടെ ഒഴുകി...<br />
<br />
നിരനിരയായി നടന്നു വന്നവര്ക്കിടയില് ഞാന് നോക്കി. അതാ... കറുത്ത ഉടുപ്പനിഞ്ഞു, കഴുത്തില് വലിയ മുത്തുമാല അണിഞ്ഞു അവള്- നാന്സി- കൊള്ളാം സൂപ്പര് ആയ്ട്ടുണ്ട് ! <br />
അരികത്തിരുന്ന സന്ദീപ് എന്നെ തോണ്ടി വിളിച്ചു- "അളിയാ കൊച്ചു തകര്ത്തല്ലോ !"<br />
"പിന്നെ തകര്ക്കാതിരിക്കുമോ, ഞാനല്ലേ മെന്റര് !"- ഞാന് ഉള്ളാലെ ഒന്ന് അഭിമാനിച്ചു. എന്റെ ഫോട്ടോ എടുപ്പ് തുടര്ന്നു - ക്ലോസപ്പ്, ലോങ്ങ് ഷോട്ട്... ഒന്നും പറയണ്ട. ഇതിനിടയില് നമ്മുടെ കരണ്ദീപ് ഉം വന്നിരുന്നു സ്റെജില്, പക്ഷെ അവന്റെ ഫോട്ടോ ഞാന് മനപ്പൂര്വം എടുത്തില്ല.<br />
<br />
ഫാഷന് ഷോ കഴിഞ്ഞതോടെ ആളുകള് ഒന്നൂടെ ഉഷാറായി. എടുത്ത ഫോട്ടോസ് ഞാന് ഞാന് ചുമ്മാ ഓടിച്ചു നോക്കി- "എല്ലാത്തിലും നാന്സി നന്നായ്ട്ടുണ്ട്. ഫോട്ടോഷോപ്പില് ഇട്ടു ഒന്നൂടെ വെളുപ്പിച്ചു നാളെ കൊടുക്കാം അവള്ക്ക്. സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടും അവള്... ഹോ..."<br />
<br />
അടുത്തത് പഞ്ചാബി ഡാന്സ് ആണ് . ഇതിലും ഉണ്ട് നാന്സി . ഞാനെന്റെ ആയുധവുമായി കസേരയുടെ മുകളിലേയ്ക്ക് കയറി നിന്നു- "ഒരു കാരണവശാലും view തടസ്സപ്പെടരുതല്ലോ !"<br />
<br />
"യേ, ബല്ലേ ബല്ലേ..."- ഡാന്സ് തുടങ്ങി . പുറകിലെ 2 മൂലയില് നിന്നായി ഡാന്സേഴ്സ് സ്റ്റെജിലേക്ക് എത്തി. desp !- നാന്സിയുടെ pair കരണ്ദീപ് !. എങ്കിലും അവര് ഒരു distance വിട്ടാണ് നിന്നിരുന്നത്. അതോണ്ട് തന്നെ അതെനിക്കത്ര പ്രശ്നമായി തോന്നിയുമില്ല. <br />
<br />
പഞ്ചാബി പാട്ടിന്റെ താളമങ്ങു കൊഴുത്തു - നമ്മുടെ കരണ്ദീപ് മുന്നോട്ടു കയറി വന്നു അവിടെ കിടന്നിരുന്ന ഒരു വല്യ വടിയെടുത്തു വായുവില് ചുഴറ്റാന് തുടങ്ങി. എത്ര നേരം അവന് അങ്ങനെ ചെയ്തെന്നു അറിയില്ല, പക്ഷെ കാണികളുടെ നിലയ്ക്കാത്ത കരഘോഷം ചുറ്റും. ഞാന് സന്ദീപിനെ നോക്കി - അവന് എണീറ്റ് നിന്ന് കൈയ്യടിക്കുന്നു- "എടാ.. !!!"<br />
<br />
എല്ലാരുടേം അകമഴിഞ്ഞ പിന്തുണ കൂടി ആയപ്പോ കരണ്ദീപ് നു ആവേശം ഇരട്ടിച്ചു. ചടുലമായ സ്റ്റെപ്പുകള് ഒക്കെ ഇട്ടു തകര്ത്താടി. ക്ലൈമാക്സ് എത്താറായി- നോക്കുമ്പോ അവന് നേരെ പോയി നമ്മുടെ നാന്സിയെ എടുത്തു ഒരു പൊക്കല്. നേരത്തെ വടി ചുഴറ്റിയ ലാഘവത്തോടെ അവളെ കൈകളിലിട്ടങ്ങു കറക്കി. നാന്സി ആണേല് നാണം കൊണ്ട് മുഖം പൊത്തുന്നു.<br />
<br />
വീണ്ടും കയ്യടികളുടെ ബഹളം ! (എന്റെ നെഞ്ചിലാണോ)<br />
<br />
"ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നേല് വേണേല് ഡാന്സില് ഒരു കൈ നോക്കാരുന്നു അല്ലെ, ഹി ഹി.."- എന്റെ PM ആണ്. കളിയാക്കാന് കിട്ടുന്ന ഒരവസരവും പാഴാക്കാറില്ല പുള്ളി. <br />
<br />
ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. എന്റെ സംശയം മറ്റൊന്നായിരുന്നു- ആ എടുത്തു പൊക്കല് കരന്ദീപിനു അപ്പൊ തോന്നിയ സ്റ്റെപ്പ് ആണോ? അല്ലാതെ നാന്സി സമ്മതിക്കുമോ ഇങ്ങനെ ഒരു കാട്ടായത്തിനു !<br />
<br />
ഏതായാലും അതോടെ ഫോട്ടോ എടുപ്പ് നിര്ത്തി താഴെ കസേരയില് ഇരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അടുത്തവന്, സന്ദീപ് - "അളിയാ നീ എന്തിനാ മോളിലോട്ട് ഫ്ലാഷ് അടിച്ചേ?"<br />
"ഞാനോ?"<br />
ആന്ന്... ആ ഹിന്ദിക്കാരന് നാന്സിയെ എടുത്തു പൊക്കിയ ഷോക്കില് നീ മോളിലോട്ടാ ഫോട്ടോ എടുത്തേന്നാ ഇവിടെ എല്ലാരും പറയുന്നേ... "<br />
"ഈ എല്ലാരുംന്നു പറഞ്ഞാ?"<br />
"ഞാനും.. പിന്നെ ഞാനും. ഹി ഹി"<br />
"ഒന്ന് പോടാ ഇവിടുന്നു... ഫോട്ടോ നല്ല ക്ലിയര് ആയി പതിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്."<br />
<br />
എന്തായാലും അതോടെ ഞാന് ഫോട്ടോ എടുപ്പ് നിര്ത്തി താഴെ കസേരയില് വന്നിരുന്നു. എടുത്ത ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ പരിപാടിയും കണ്ടു റൂമിലേക്ക് തിരിച്ചു - ഇനി എങ്ങാനും പതിഞ്ഞിട്ടില്ലേലോ ! <br />
<br />
വാല്ക്കഷ്ണം: പിന്നെയുള്ള 1-2 ദിവസം കുബിക്കിളില് ആകെയൊരു ബഹളമായിരുന്നു. ഓരോരുത്തര് വരുന്നു- "ഡാന്സ് സെറ്റപ്പ് ആയിരുന്നു കേട്ടോ" എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നാന്സിക്ക് അഭിനന്ദനങ്ങള് കൈ മാറുന്നു. ഞാന് വല്യ താല്പ്പര്യം ഒന്നും കാട്ടാന് പോയില്ല. ഒരു ഡാന്സ് കളിച്ചെന്നും വച്ച് ? (ഇതിന്റെ പേരാണോ അസൂയ, അറിയില്ല !) <br />
<br />
എന്തായാലും ആ ആഴ്ച ഞാന് നാട്ടില് പോയി തിരിച്ചെത്തി. നോക്കുമ്പോ നാന്സി ഉണ്ട് കുബിക്കിളില്. <br />
<br />
"ഗുഡ് മോര്ണിംഗ്"- ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />
"ഗുഡ് മോര്ണിംഗ്, നാട്ടില് പോയാരുന്നല്ലേ?"<br />
"ഉവ്വ്, പിന്നെ എങ്ങനെ ഉണ്ടാരുന്നു വീക്കെന്റ്?"<br />
"ഞങ്ങള് 'അന്ജാനാ അന്ജാനി'ക്ക് പോയി"<br />
"ഓ, എങ്ങനെ ഉണ്ട് പടം?<br />
"എനിക്ക് നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു"<br />
പിന്നെ?<br />
കരന്ദീപിനു തീരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടില്ല. അമ്മാതിരി റൊമാന്റിക് സിനിമകള് റിയലിസ്റ്റിക്ക് അല്ലത്രേ !<br />
"ഓ, അവനും ഉണ്ടാരുന്നോ?"- പിന്നെ എനിക്കൊന്നും സംസാരിക്കണംന്നുണ്ടാരുന്നില്ല.<br />
"അല്ലാ... അനില് ഹിന്ദിപ്പടങ്ങള് ഒക്കെ കാണാറുണ്ടോ"<br />
"ഉണ്ടോന്നോ, ഇപ്പൊ ദാ ലേറ്റസ്റ്റ് കണ്ടത് 'ദബാങ്ങ്' ആണ്, കൊള്ളാം പടം ! (ഭാഗ്യം ഇന്നലെ നാട്ടീന്നു വന്നപ്പോ ബസ്സില് ഇട്ട പടമാണ്. ഉറക്കം മുടങ്ങുന്നതില് അന്നേരം ഒട്ടേറെ പരിഭവിച്ചേലും ഇപ്പൊ ഗുണമായി)<br />
"ഈസ് ഇറ്റ്, ഞങ്ങള് അടുത്ത ആഴ്ച പോണുണ്ട്? അനില് വരുന്നുണ്ടോ?കരണും ഫ്രണ്ട്സും ഉണ്ടാവും"<br />
"ഓ ഇല്ല... നിങ്ങള് പോയിട്ട് വാ. അല്ലേലും ആ പടം 2 പ്രാവശ്യം കാണാന് ഒന്നൂല്ല !-" <br />
<br />
ഞാന് സംഭാഷണം പയ്യെ നിര്ത്തി എന്റെ സീറ്റിലേക്ക് നീങ്ങി. ഇനി എപ്പഴേലും മിണ്ടണംന്നു തോന്നിയാലും വിളിക്കാല്ലോ- "നാന്സീ പ്ലീസ്..."<br />
<br />
<br />
:)<br />
<a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">http://www.panchasarappothi.blogspot.com/</a><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-73228136784815795272010-11-13T23:31:00.000-08:002010-11-13T23:33:51.367-08:00കണ്ണട !<br>ഓണത്തിന് നടത്തിയ പൂക്കള മത്സരത്തിന്റെ സമ്മാനം ഇത് വരേം കൊടുത്തിട്ടില്ല. ഇനീം അത് ചെയ്തില്ലേല് ചിലപ്പോ പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാന് പറ്റീന്നു വരില്ല. ഞാന് പ്രധാന കമ്മിറ്റിക്കാരെ വിളിച്ചു-<br />
<br />
"അളിയാ ശ്രീജിത്തെ.. നമുക്ക് വൈകുന്നേരം ഒന്ന് 'മടിവാള' വരെ പോയാലോ?"<br />
"ഊം എന്താ കാര്യം?"<br />
"പൂക്കളത്തിന്റെ ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങണ്ടേ?"<br />
"ഓ.. അത് ശെരിയാ.. പക്ഷെ എനിക്ക് വരാന് പറ്റില്ലല്ലോ"<br />
"അതെന്താ?<br />
"പണീസ്.. ഒരു രക്ഷേമില്ല, ഒരു 9:15 എങ്കിലുമാകും ഞാന് ഇറങ്ങുമ്പോ. നീ ആ സേവ്യര്നെ എങ്ങാന് വിളിച്ചു നോക്ക്. ഓക്കേ.."<br />
<br />
പിന്നെ അവനെ നിര്ബന്ധിച്ചില്ല. നേരെ സേവ്യറെ തന്നെ വിളിച്ചു.<br />
<br />
"ഹലോ.."- മറുതലയ്ക്കല് ഫോണ് എടുത്തു.<br />
"ആ ഹലോ സേവ്യറെ, എന്തുണ്ട്.. അന്ന് പരിപാടി കഴിഞ്ഞേ പിന്നെ കണ്ടേ ഇല്ലല്ലോ"<br />
"ഓ പറയാന് വിട്ട് പോയി, ഞാന് ഒരു 1 ആഴ്ചയോളമായി പുനെയിലാ. ക്ലയന്റ്സ് ആയി ചില്ലറ ഡിസ്ക്കഷന്സ്..<br />
ഒരു മാസം കൂടി എടുക്കും അങ്ങ് തിരിച്ചെത്താന്"<br />
"ഓ.." <br />
"എന്തേലും അത്യാവശ്യം?"<br />
"യേയ് ഇല്ല, ഞാന് ചുമ്മാ വിളിച്ചതാ"<br />
"എങ്കി ശെരി എന്നാ, ഇത്തിരി പണിയിലാ.."<br />
"ഓക്കേ ടാ എന്നാ"<br />
<br />
ഒരുത്തനൂടെ ബാക്കി ഉണ്ട്, അവനേം വിളിച്ചു നോക്കാം. എന്ത് കാരണം പറഞ്ഞാവും അവനും ഒഴിയുക എന്ന് ഞാന് വെറുതെ ആലോചിച്ചു.<br />
<br />
"ഹരീ, നമ്മളാ സമ്മാനം കൊടുത്തില്ലല്ലോ ഇത് വരെ?"<br />
"യേത്?"<br />
"പൂക്കളം"<br />
"ഓ ശെരിയാണല്ലോ. അതിന്റെ കാശൊക്കെ കിട്ടിയാരുന്നോ?"<br />
"ഉവ്വ് ഇന്നലെ കിട്ടി"<br />
"എങ്കി പിന്നെന്താ പ്രശ്നം?"<br />
"അല്ല.. പോയി വാങ്ങണ്ടേ എന്തേലും?"<br />
"എന്നാല് ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്, ഞാന് വൈകുന്നേരം എന്തായാലും മടിവാള വരെ ഒന്ന് പോണുണ്ട്. എന്റെ കണ്ണട മാറ്റാന് കൊടുത്തിട്ടുണ്ടേ.വേണേല് നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പോകാം അപ്പൊ"<br />
"ഇപ്പഴാണേല് പുതിയ ബൈക്കും ഉണ്ടല്ലോ, ഇപ്പറഞ്ഞ നേരം കൊണ്ടു പോയി വരാം"<br />
"ഓക്കേ, done."<br />
<br />
അങ്ങനെ ഒരു 7 മണിയോടെ ഓഫീസിനു വെളിയില് ഇറങ്ങി നിന്നു <span class="Apple-style-span">ഞാന്</span><span class="Apple-style-span">. ഒരു 10 മിനിറ്റ് ആയിക്കാണും ചാര നിറത്തിലുള്ള ഒരു Apache ബൈക്ക് മുന്നില് വന്ന് നിന്നു. ഹരിയാണ്, പക്ഷെ അവന്റെ അപ്പിയറന്സില് ആകെ ഒരു മാറ്റം. പതിവ് ഓഫീസ് വേഷത്തിനു പുറമേ കഴുത്തില് ഒരു ചെയിന്, അവനേക്കാളും വലിയ കറുത്ത ഒരു ജാക്കറ്റ്, കൈയ്യുറ, അമേരിക്കയുടെ കൊടി കണക്കുള്ള തുണി കൊണ്ട് തലയില് ഒരു കെട്ട്, അതിന് പുറത്തൊരു ഗമണ്ടന് ഹെല്മറ്റ്... അങ്ങനെ മൊത്തത്തില് ഒരു ഊടായ്പ്പ് ലുക്ക്...</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span">"എങ്ങനെയുണ്ട് എന്റെ പുതിയ സ്റ്റൈല്?" </span><br />
<span class="Apple-style-span">"ബൈക്കിനൊപ്പം ഫ്രീ കിട്ടിയതാണോ?"</span><br />
<span class="Apple-style-span">"ഹ ഹ.. കാശ് എണ്ണിക്കൊടുത്തു വാങ്ങിയതാ ഞാന്. എന്നാലും എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?"</span><br />
<span class="Apple-style-span">"കൊള്ളാടാ നന്നായ്ട്ടുണ്ട്, ആകെയൊരു 'യോ യോ' ലുക്ക്" (ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞില്ലേല് അവന് ബൈക്കേ കേറ്റാതെ അങ്ങ് പോയാലോ !)</span><br />
<span class="Apple-style-span">"താങ്ക്യൂ താങ്ക്യൂ.. എന്നാ വണ്ടിയേലോട്ട് കേറിക്കോ."</span><br />
<span class="Apple-style-span"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span">അങ്ങനെ ഞങ്ങള് യാത്ര തുടങ്ങി...</span> മഴ പയ്യെ ചാറുന്നുണ്ടാരുന്നെങ്കില് കൂടി ഹരിയ്ക്ക് അതൊരു പ്രശ്നം ആരുന്നില്ല, വണ്ടി 100-100 ല് പാഞ്ഞു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു വട്ടം, പിന്നോട്ട് നോക്കാതെ അവനെന്നെ തോണ്ടി വിളിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
"ദാ ഇവിടെ നോക്ക്"- ഹെല്മെറ്റിന്റെ ഇടയിലൂടെ അവന്റെ നേര്ത്ത ശബ്ദം പുറത്ത് വന്നു.<br />
"എന്ത്?"<br />
"സ്പീഡോമീറ്റര് നോക്കാന്... കണ്ടില്ലേ നൂറ്.. നൂറ് !"<br />
"എടാ നമുക്ക് അവ്ടെ എത്തീട്ട് യാതൊരു ദൃതിയുമില്ലല്ലോ. പയ്യെ പോയാ പോരെ?"<br />
"ഛെ, എന്നാ പിന്നെ ബസിനു പോയാ മതീല്ലാരുന്നോ... ലൈഫ് ആയാല് കുറച്ച് ത്രില് ഒക്കെ വേണ്ടേ?"<br />
"ഓഹ് ശരി..."- ഞാന് കൂടുതലൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.<br />
<br />
വണ്ടി ബൊമ്മനഹള്ളി സിഗ്നല് എത്തി. ഒരു പറ്റം വണ്ടികള് ഉണ്ട് മുന്പില്. എങ്കിലും കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പില് കൂടി ഒക്കെ ബൈക്കിന് വഴി പാകി നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് നമ്മള് മുന്പിലെത്തി. ആ ഡ്രൈവിംഗ് പാടവം കണ്ടു ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ചെറിയ ഒരു ബഹുമാനം തോന്നിയോ അവനോട്?. പച്ച വെളിച്ചം തെളിഞ്ഞതും വണ്ടികള് മുന്നോട്ട് ആര്ത്തിരമ്പി. എല്ലാര്ക്കും ആദ്യം എത്താനുള്ള തിരക്ക്. ഇടത്തെന്നോ വലത്തെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലതെയാണ് 2 കാറുകള് ഞങ്ങളുടെ ബൈക്കിന്റെ ഒപ്പം പാഞ്ഞെത്തിയത്.<br />
<br />
“ആഹാ നമ്മളോടാ കളി?”- ഹരിയും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല, ആക്സിലറേറ്ററില് ആഞ്ഞു പിടിച്ചു…<br />
<br />
അവിടെയും വിജയം ഹരിക്കൊപ്പം തന്നെ നിന്നു. മറ്റു രണ്ടു കാറുകളേയും ബഹുദൂരം പിന്നിലാക്കി നമ്മുടെ വണ്ടി മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു. വെട്ടിച്ചും പാളിച്ചുമൊക്കെയാണേലും, ഒന്നാമതെത്താനുള്ള അവന്റെ ആ വാശി എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു. എന്നാലും, ബൈക്കിന്റെ പുറകില് ഞാനും ഇരിപ്പുണ്ടല്ലോ എന്നോര്ത്തപ്പോ അവനെ പ്രോല്സാഹിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി. ഞാന് പയ്യെ അവന്റെ തോളില് കൈ വച്ച് പറഞ്ഞു-“ഹരീ.. പതുക്കെ..”<br />
“ഛെ, യാത്രയുടെ ത്രില് കളയാതെ. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ മാതിരിയല്ല, ഇവിടെ ഇങ്ങനെ ഓടിച്ചെങ്കില് മാത്രേ ടൈമിനു എത്തുള്ളു”<br />
ഞാന് വീണ്ടും എന്റെ മറുപടി നിശബ്ദതയില് ഒതുക്കി.<br />
<br />
“അല്ല അനിലിനു ലൈസെന്സ് ഇല്ലേ ?”<br />
“വണ്ടി ഓടിക്കാന് ഉള്ള ഒരെണ്ണം കൈയ്യിലുണ്ട്, അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ പരാക്രമം കാട്ടാനുള്ളത് എടുത്തിട്ടില്ല.”<br />
"ഹഹ അതെനിക്ക് രസിച്ചു, ഏതായാലും ധൈര്യമായിട്ട് ഇരിക്കെന്നെ, ഞാനല്ലേ ഓടിക്കുന്നെ”<br />
"ധൈര്യത്തിന് കുറവുണ്ടായിട്ടല്ല, എന്നാലും ഞാന് പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളു..”<br />
എന്റെ അമ്മയും ഇടയ്ക്കിടെ ഇങ്ങനെ പറയും"<br />
"അമ്മയും കേറാറുണ്ടോ ഇതിന്റെ പുറത്ത്?"<br />
"ഒരിക്കല് മാത്രം, പിന്നെ കേറീട്ടില്ല"<br />
"ആഹ്.. അവരെ കുറ്റം പറയാന് പറ്റില്ല"<br />
"ഛെ ഈ അനിലും ഒരു പഴഞ്ചനാണോ? ചെത്തേണ്ട പ്രായത്തില് നമ്മള് ചെത്തണ്ടേ?”<br />
"അല്ല.. അത് വേണം.."<br />
"എന്നിട്ടാണോ ഇങ്ങനെ പറയുന്നേ?"<br />
"യേയ് ഞാനാ അര്ത്ഥത്തിലല്ലെടാ പറഞ്ഞെ... കുറച്ചു സ്പീഡൊക്കെ ആവാം.. അല്ലാതെന്താ ഒരു ത്രില്.. വണ്ടി പോട്ടെ.."<br />
<br />
വണ്ടി വീണ്ടും ടോപ് ഗിയറിലേക്ക്..<br />
<br />
ഹരി പറഞ്ഞ കണക്ക് ശരിയാണേല് കൃത്യം 12 മിനിറ്റ് കൊണ്ട് ഇലക്ട്രോണിക് സിറ്റിയില് നിന്ന് മടിവാള എത്തി. ഗിഫ്റ്റ് ഒക്കെ വാങ്ങിയതിനു ശേഷം അവനു കേറാനുള്ള opticals കടയുടെ മുന്പിലായി ബൈക്ക് നിര്ത്തി.<br />
<br />
"ഒരു 5 മി നിട്ടേ, ദാ വരുന്നു ഞാന്.."<br />
അവന് വാക്ക് തെറ്റിച്ചില്ല, കൃത്യം 5 മിനുട്ടില് തിരിച്ചെത്തി.<br />
“അനിലേ പുതിയ കണ്ണട എങ്ങനുണ്ട്?"<br />
"അപ്പഴാ ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചേ… കറുത്ത ഫ്രെയിം വച്ച് കട്ടി കുറഞ്ഞ ഒരു കണ്ണട, അവനത് നന്നായി ചേരുന്നുമുണ്ട്.<br />
“കൊള്ളാടാ.. സെറ്റപ്പ് ആയിട്ടുണ്ട്”<br />
"ഹോ.. ഇപ്പഴാ മര്യാദക്ക് ഒന്ന് കണ്ണ് പിടിക്കുന്നേ ! ”<br />
"എന്താന്ന്? അപ്പൊ ഇങ്ങട് വന്നപ്പോ..? നിന്റെ കണ്ണട..?"<br />
"അതല്ലേ ലെന്സ് മാറ്റാന് ഇവടെ കൊടുത്തിരുന്നെ. എന്തായാലും ഇപ്പൊ കൊള്ളാം, എല്ലാം നല്ല ക്ലിയറായി കാണാന് പറ്റുന്നുണ്ട് !" .<br />
"എടാ മഹാപാപീ !!!"<br />
"പേടിക്കണ്ടാ ന്നേ, നമ്മള് സുരക്ഷിതമായി ഇത്രേടം എത്തീല്ലേ. ഇത് പോലെ തന്നെ തിരിച്ചും അങ്ങെത്തും. ഇപ്പോഴാണേല് extra ഈ കണ്ണടയും ഉണ്ടല്ലോ എനിക്ക് !"<br />
<br />
"സംസാരിച്ച് നിന്നു സമയം പോയ്. എന്നാ നമുക്ക് തിരികെ വിട്ടാലോ..?"- വീണ്ടും ബൈക്ക് സ്റ്റാര്ട്ടാക്കി ഹരി ചോദിച്ചു.<br />
ഒരു 2 മിനിട്ടെടുത്തു എനിക്ക്, ആ ചോദ്യം എന്നോട് തന്നെ ഉള്ളതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്... "ഇല്ലളിയാ നീ വിട്ടോ, എനിക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു കടകളില് കൂടി കേറാനുണ്ട് ”- ഞാന് ബസ് സ്റ്റോപ്പ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.<br />
<br />
അല്ലാ.. ബസ് യാത്രയുടെ ത്രില്ലും നമ്മള് ഇടയ്ക്കിടെ അറിയണോല്ലോ :)<br />
<br />
<b>അനില്സ്</b><br />
<a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-5573007602931676522010-11-02T05:43:00.000-07:002010-11-05T00:08:38.134-07:00അഭിപ്രായങ്ങള് മാറാന്... നിമിഷങ്ങള് മതി !<br>എന്നും നാട്ടില് എത്തുമ്പോ "ഓ നീ ഇത്തവണയും നന്നായില്ലല്ലോ, ഒരിച്ചിരീം കൂടി തടി വേണ്ടേടാ പിള്ളേരായാല്" എന്നൊക്കെ പരിഭവം പറഞ്ഞിരുന്ന അമ്മ, ഇന്നെന്നെ തൂക്കി നോക്കീപ്പോ weight ല് പ്രത്യേകിച്ച് പുരോഗതി ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും യാതൊരു പരാതിയും പറഞ്ഞില്ല. ആ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരീം വിടര്ന്നാരുന്നോ എന്നെനിക്ക് നല്ല സംശയവും തോന്നി...<br />
<br />
<b>സ്ഥലം</b>: ഗുരുവായൂര് അമ്പലം, തുലാഭാര കൌണ്ടര് :)<br />
<br />
അനില്സ്<br />
<a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-11125691979196389652010-07-17T12:11:00.000-07:002010-07-20T10:36:45.453-07:00പറയാമായിരുന്ന കള്ളം !<br><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ഭാമ: "ഞാനെത്ര പ്രാവശ്യം വിളിച്ചു, നീയെന്താ ഫോണ് എടുക്കാഞ്ഞേ?"</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">മനു: "ഞാന് അമ്പലത്തില് പോയിരുന്നു, ദാ ഇപ്പൊ തിരിച്ച് വന്നേയുള്ളൂടീ."</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ഭാമ: "ഓഹ് OK, എന്നിട്ട് എനിക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്ത്ഥിച്ചോ?"</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">മനു: "അത്... ഇല്ല !"</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">----നിശബ്ദത</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ഭാമ: "ഈ സത്യസന്ധമായ മറുപടിയെക്കാള് ഞാന് കേള്ക്കാന് ആഗ്രഹിച്ചത് ഒരു കള്ളം ആയിരുന്നെടാ..."</span></span><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><br />
</span></span></b><br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">അനില്സ്</span></b><br />
<a href="http://panchasarappothi.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">http://panchasarappothi.blogspot.com/</span></a><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-57187327781574485672010-06-24T13:24:00.000-07:002010-06-24T13:40:16.897-07:00ചില ഇഷ്ടങ്ങള്... അതങ്ങനെയാണ് !<br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>"Back 2 hom... Italia"- ഇന്ന് ദാ ലോകകപ്പില് ഇറ്റലി 2nd റൌണ്ട് കാണാതെ പുറത്തായപ്പോ ഓര്കുട്ടില് തിരുത്തിയതാണ് ഞാന്. ഇന്നലെ വരെ സ്പോര്ട്സ് മാസികയുടെ ഫിക്സ്ച്ചറില് ഞാന് കുത്തിക്കുറിച്ച പ്രവചനങ്ങള് ഒക്കെയും വെറുതെ ആയി. ഒരു അര്ത്ഥത്തില് ലക്ഷ്യബോധമില്ലാതെ കളിച്ച അവരത് ഏറെക്കുറെ അര്ഹിച്ചതാണ്. എങ്കില് പോലും പ്രിയപ്പെട്ട ടീം പുറത്തേക്ക് പോയപ്പോള് എന്നോ ഒരിക്കല് പിരിഞ്ഞു പോയ കാമുകിയുടെ മുഖം എന്തിനെന്നറിയാതെ മനസ്സിലേക്ക് കയറി വന്നു...<br />
<br />
ഫുട്ബോളിന്റെ ലോകത്ത് പണ്ട് മുതലേ ഇഷ്ടം ഇറ്റലിയോട് തന്നെ ആയിരുന്നു. "ബ്രസീല് ന്റെയോ അര്ജെന്റീന യുടെയോ വേഗത ഇല്ല... കളിയില് സൌന്ദര്യം ഇല്ല... സ്വന്തം ഗോള് പോസ്റ്റിനു മുന്നില് കോട്ട കെട്ടി നില്ക്കുന്ന കാവല് ഭടന്മാര് മാത്രം..." ഇങ്ങനെ ആരോപണങ്ങള് എന്നും എതിര് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, ആ വാക്കുകളിലും എന്തൊക്കെയോ അഭിമാനിക്കാന് ഉണ്ടെന്ന് ഞാന് കരുതി... പക്ഷെ ഇന്ന് അഭിമാനത്തിന്റെ ആ കോട്ടയും സ്ലോവാക്യ തകര്ത്തു.<br />
<br />
1990 ലെ ലോകകപ്പാണ് ഞാന് ആദ്യമായി കാണുന്നെ. ഫുട്ബോളിനെ കുറിച്ച് കാര്യമായി ഒന്നും അറിയാത്ത എനിക്ക് മുന്നില് അന്ന് പന്ത് കൊണ്ടു ഇന്ദ്രജാലം കാട്ടിയത് ഷില്ലാച്ചി എന്ന ഇറ്റലിക്കാരന് ആയിരുന്നു. അതായിരുന്നു തുടക്കം.<br />
<br />
1994 ല്, ആലുവയിലെ ആ കുഞ്ഞു ക്വാര്ട്ടേഴ്സ് മുറിയില്, അച്ഛനോട് ഒപ്പം ഉറക്കമിളച്ചു കളി കാണുമ്പോഴേക്കും ഞാനൊരു പക്കാ 'ഇറ്റലിക്കാരന്' ആയി മാറിയിരുന്നു. ആവേശത്തിന് മാറ്റ് കൂട്ടാന് അന്ന് ഫൈനലിലും കയറി നമ്മള്- എതിരാളികള് സാംബ ചുവടിന്റെ താളവുമായ് എത്തിയ ബ്രസീലും ! 2 ടീമുകളും മത്സരിച്ചു കളിച്ചെങ്കിലും അവസാനം വിധി നിര്ണയത്തിന് പെനാല്റ്റി ഷൂട്ടൌട്ട് വേണ്ടി വന്നു. ഭാഗ്യ നിര്ഭാഗ്യങ്ങള് മാറി മറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങള്... അവസാനം കിക്ക് എടുക്കാന് എത്തിയത് റോബര്ട്ടോ ബാജിയോ- ആ ലോകകപ്പിലെ ഇറ്റലിയുടെ സൂപ്പര് താരം. ബാജിയോയുടെ ചിറകിലേറിയാണ് ഇറ്റലി ഫൈനലില് എത്തിയതെന്നും വേണമെങ്കില് പറയാം. ആര്ക്കും സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ബാജിയോ ആ കിക്ക് വലയില് എത്തിക്കുമെന്ന്. പക്ഷെ സംഭവിച്ചത് മറിച്ചായിരുന്നു- ഗോള് പോസ്റ്റിന്റെ മൂലയ്ക്ക് തൊട്ടു മുകളിലൂടെ പന്ത് പുറത്തേക്ക് ! ബ്രസീല് കളിക്കാരും ആരാധകരും ആഹ്ലാദത്തിന്റെ നിര്വൃതിയില്... മറു വശത്ത് നിരാശയുടെ കണ്ണുനീര്... ഫുട്ബോള് ലോകത്തിന്റെ നെറുകയില് നിന്ന ബാജിയോക്ക് അതൊരു ശപിക്കപ്പെട്ട നിമിഷമായി. അതിന് ശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കരിയര് ഗ്രാഫ് ഉയര്ന്നതേയില്ല....<br />
<br />
അതാണ് ഫുട്ബോള്- അനിശ്ചിതത്തിന്റെ കളി. റഫറി ഫൈനല് വിസില് ഊതുന്നത് വരെ ഒന്നും പ്രവചിക്കാന് പറ്റില്ല. രാജാക്കന്മാര് സാധാരണക്കാര് ആകുന്നതും, പരല് മീനുകള് സ്രാവുകള് ആകുന്നതും ഫുട്ബോളില് തികച്ചും സ്വാഭാവികം മാത്രം...<br />
<br />
ആദ്യം കാണുന്ന എന്തിനോടും കൂടുതല് ഭ്രമം തോന്നുന്ന ആ ചെറിയ പ്രായത്തില് മനസ്സിലുറച്ചതാണ് ഇറ്റലിയോടൊപ്പം മറ്റു ചിലതും- ഒന്ന് ലാലേട്ടന്, പിന്നെ മാതൃഭൂമി പത്രം, ബജാജ് സ്കൂട്ടറിന്റെ പരസ്യം, മംഗോബൈറ്റ് മിട്ടായി.... അങ്ങനെ chilathu... കാലഘട്ടം ഏറെ മാറിയിട്ടും, തിരിച്ചടികള് ഏറെ ഉണ്ടായിട്ടും, ആ ഇഷ്ടങ്ങള് അങ്ങനെ തന്നെ നില്ക്കുന്നു മനസ്സില്. ആ നീണ്ട യാത്രയില് ഞാന് ഏറ്റവും ഓര്ക്കുന്നത് 2 പേരെയാണ്. 'അര്ജെന്റിന'യുടെയും 'ബ്രസീലി'ന്റെയും ആരാധകര് മാത്രമുള്ള നമ്മുടെ നാട്ടില് എനിക്ക് കിട്ടിയ കൂട്ടുകാരന്- അമല്. ഡിഗ്രിക്ക് എനിക്കൊപ്പം പഠിച്ച അവന് ഇടയ്ക്കു പറയുമായിരുന്നു- "എടാ, ഈ ഇന്ത്യയില് തന്നെ ഒരു 5-6 പേരെ ഇറ്റലിയെ സപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യുന്നവര് ഉണ്ടാവൂ. അതില് 2 പേര് നമ്മളാടാ !!!" ലോകകപ്പും യൂറോ കപ്പുമെല്ലാം മാറി മാറി വന്നെങ്കിലും പിന്നൊന്ന് നെഞ്ചു നിവര്ത്താന് അവസരം കിട്ടുന്നെ 2006 ലാണ്. MCA ക്ക് പഠിക്കുമ്പോ വന്ന ആ ലോകകപ്പ് 'ആല്ത്തറ' വീട്ടില് എല്ലാര്ക്കുമൊന്നിച്ചാണ് കണ്ടത്. ആവേശം അണ പൊട്ടി ഒഴുകിയ ഫൈനലില് ഫ്രാന്സിനെ തോല്പ്പിച്ചു ലോകകിരീടം ചൂടിയപ്പോ സന്തോഷം കൊണ്ടു തന്നെ ആയിരിക്കണം അന്നെന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത് എന്നെനിക്കുറപ്പുണ്ട്. ഇന്ന് ടൂര്ണമെന്റില് നിന്നു പുറത്തായപ്പോഴെന്ന പോലെ, അന്നും ആദ്യമെന്നെ വിളിച്ചത് അമല് ആയിരുന്നു- ഗള്ഫില് നിന്ന്.<br />
<br />
പിന്നെ രണ്ടാമത്തെ ആള് കൊടകര. MCA യ്ക്കാണ് അവന് ഒപ്പം കൂടുന്നെ. കണ്ടുമുട്ടി കുറച്ച് ദിവസങ്ങള്ക്കുള്ളില് തന്നെ ക്ലാസ്സില് ഒരു 'മോഹന്ലാല് ഫാന്സ് അസോസിയേഷന്' ഉണ്ടാക്കി ഞങ്ങള് കുറച്ചു പേര് ചേര്ന്ന്. നമ്മുടെ പ്രവര്ത്തന ഫലമായാണോ എന്തോ, പ്രത്യേകിച്ച് പക്ഷം ഒന്നും ഇല്ലാതെ നിന്നിരുന്നവരെല്ലാം കൂടി 'മമ്മൂട്ടി ഫാന്സ് അസോസിയേഷന്' ഇറക്കി. ലാലേട്ടന്റെ 'നല്ല' സമയം ആരുന്നു അത്. ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി 'ഉടയോനും' 'ഫോട്ടോഗ്രാഫര്' ഉം 'മഹാസമുദ്രവും' മാറി മാറി വന്നു. ഒന്നും വിടാതെ, ആദ്യ ദിവസം തന്നെ പോയി കണ്ടു അതെല്ലാം. 'മഹാസമുദ്ര'ത്തിന് പോയത് ഇപ്പഴും ഓര്മയുണ്ട്- രാവിലെ 7 മണിക്ക് കുളിച്ച് കുറിയും തൊട്ടു തിരുവനന്തപുരം ധന്യ തീയേറ്റര് ലേക്ക് പോവുകയാണ് ഞങ്ങള്. അപ്പോഴാണ് കൂടെ പഠിക്കുന്ന കൃഷ്ണപ്രിയയും സൌമ്യയും എതിരെ വരുന്നത്. വേഷം കണ്ടാലറിയാം, അമ്പലത്തില് നിന്നാണ് അവരുടെ വരവെന്ന്.<br />
<br />
നമ്മളെ കണ്ടതും കൃഷ്ണപ്രിയ: "ഓ, ഒന്നാം തിയതി ആയിട്ട് രാവിലെ തന്നെ അമ്പലത്തിലേക്ക് ആയിരിക്കും അല്ലേ... കൊള്ളാം !"<br />
<br />
അല്ലാ, ക്ലാസ്സ് ഉണ്ടേലും ഇല്ലേലും 8:30 ആകാതെ എണീക്കാത്ത നമ്മളെ ആ നേരത്ത് നല്ല കോലത്തില് കണ്ട അവള് ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചതില് അദ്ഭുതപ്പെടാനുമില്ല. പക്ഷെ എന്നെ അമ്പരപ്പിച്ചത് കൊടകരയുടെ മറുപടിയാണ്- "ലാലേട്ടന് ഞങ്ങളുടെ ദൈവമാണെങ്കില്... ധന്യ തീയേടര് ഞങ്ങളുടെ അമ്പലമാണ്... ഇന്ന് നമ്മുടെ പടം റിലീസാ ഹേ !!!"<br />
<br />
ആ പടവും പൊട്ടി. ഇപ്പോഴും അവസ്ഥക്ക് വലിയ മാറ്റം ഒന്നുമില്ല. വല്ലപ്പോഴും ഒരു ആശ്വാസത്തിന് ഒരു 'കീര്ത്തിചക്ര'യോ, 'ഭ്രമര'മോ ഒക്കെ ഇറങ്ങുന്നുണ്ടെലും, ഒപ്പം 'ഭഗവാനും', 'അലക്സാണ്ടര്' ഉം കൂടെ ഇറങ്ങുന്നു. ഓരോ പടത്തിന്റെയും ജാതകം അറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോ കൊടകര വിളിക്കും- "സാരില്ല അളിയാ, ലാലേട്ടന് നന്നാവും. അടുത്ത പടം നീ നോക്കിക്കോ, സൂപ്പര് ആയിരിക്കും !"<br />
<br />
അത് പോലെ ഞാനും ഇപ്പൊ പ്രതീക്ഷ കൈ വിടുന്നില്ല. 2 വര്ഷം കഴിഞ്ഞു യൂറോ കപ്പ്, പിന്നെ ലോകകപ്പ്... ഇറ്റലി തിരിച്ച് വരും, തീര്ച്ച !!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCgVw19sbiA46Ey9gSzA0jPwQqIYkqZ1-lkyJ8xXfFAYUPza9dr5wD9gnO8R77ILH9UN-djwu-yzclKrPqoY21mIwEq_KncidwEzgMt0cg2GfnCsJtrHXDfsbOOC-3UaXuqEE96K9Iz8Q/s1600/1664331029.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCgVw19sbiA46Ey9gSzA0jPwQqIYkqZ1-lkyJ8xXfFAYUPza9dr5wD9gnO8R77ILH9UN-djwu-yzclKrPqoY21mIwEq_KncidwEzgMt0cg2GfnCsJtrHXDfsbOOC-3UaXuqEE96K9Iz8Q/s320/1664331029.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<br />
<b><br />
</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b>അനില്സ് </b><br />
<a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">www.panchasarappothi.blogspot.com</a><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-70788258791460302822010-05-12T12:38:00.000-07:002010-05-12T12:41:14.576-07:00പയ്യന്സ് (A Partial Road Story)<br><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: 14px; line-height: 25px;"></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><div>പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് വീട്ടില് ചെല്ലുമ്പോ അച്ഛനും അമ്മയും എപ്പഴും പറഞ്ഞിരുന്നത്- "എടാ നിനക്കറിയാല്ലോ, കഷ്ടപ്പെട്ടുണ്ടാക്കണ കാശാ, അതോണ്ട് മര്യാദക്ക് ഉഴാപ്പാണ്ടൊക്കെ പഠിച്ചോണം, കേട്ടല്ലോ". പിന്നെ ജോലി കിട്ടിയതിനു ശേഷം ചെല്ലുമ്പോ ടോണ് ഒന്ന് മാറി - "മോനെ, ആകെ 2 ദിവസത്തേക്കാ വരുന്നേ, അതിനിടേല് സിനിമ, കൂട്ടുകാര് എന്നൊന്നും പറഞ്ഞു പോയേക്കരുത്" എന്നായി. എങ്കിലും നമുക്കങ്ങനെ വല്ലോം ഉണ്ടോ... ചെല്ലുന്നു, കൃത്യ സമയത്ത് ഫുഡ് ഉം കഴിച്ച് 'ഷഫാസ്' തിയേറ്ററും, ചെറായി ബീച്ചും ഒക്കെയായി ജീവിതമങ്ങ് പ്രശ്നമില്ലാതെ നീങ്ങി...</div><div><br />
</div><div>ഇക്കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം 2 ദിവസം ലീവ് എടുത്താണ് നാട്ടിലേക്ക് പോയെ. ശനിയും ഞായറും കൂടെ കൂട്ടിയാല്, മൊത്തം 4 ദിവസം ലാവിഷ് !. </div><div><br />
</div><div>വീട്ടിലെത്തിയ ആദ്യ ദിവസം ഫുള്ള് സുഖമായങ്ങുറങ്ങി. 'ഉറക്ക ക്ഷീണം' കൊണ്ടാണോ എന്തോ, പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് എണീറ്റപ്പോ 9:30 ആയി. ചായക്ക് വേണ്ടി വെയിറ്റ് ചെയ്തു പിന്നെയും കിടന്നപ്പഴാ ശ്രദ്ധിച്ചേ, ആരോ വന്നിട്ടുണ്ട് വീട്ടില്. ഞാന് എണീറ്റു പോയ് നോക്കി- ഹാളില് ഒരു മീറ്റിംഗ് നടക്കുകയാണ്- ചേട്ടനാണ് പ്രതി സ്ഥാനത്ത്. അച്ഛനും അമ്മയും, പിന്നെ നമ്മുടെ സ്വന്തത്തില് തന്നെ ഉള്ള ഉണ്ണി മാമനും എതിര് ഭാഗത്ത്. വിഷയം 'കല്യാണം' ആണ്. </div><div><br />
</div><div>"എടാ നീ just ആ ഫോട്ടോ ഒന്ന് വാങ്ങി നോക്ക്..."- അച്ഛന് ചേട്ടനോട് പറഞ്ഞു.</div><div>മറുപടി 'പരിപൂര്ണ്ണ നിശബ്ദത'.</div><div><br />
</div><div>"പ്രായം എത്ര ആയീന്നു കരുതിയാ, എന്നായാലും ഇതൊക്കെ വേണ്ടേ?"</div><div>ചേട്ടന് ആണേല് യാതൊരു പിടിയും കൊടുക്കാതെ അരികിലെ step ലേയ്ക്ക് കയറി നിന്നു.</div><div><br />
</div><div>"മോനെ, ഞങ്ങള്ക്കൊക്കെ പ്രായമായി വരുവാ. ഞാന് ഇപ്പോ ദാ റിട്ടയറും ചെയ്തൂ സര്വീസീന്ന്. ഇതിനു മുന്പേ നടത്തണംന്ന് കരുതീതാ നിങ്ങടെ കാര്യമൊക്കെ. ആ, അതൊക്കെ പോട്ടെ, ഇനിയേലും പറയുന്നത് കേള്ക്ക് "- അമ്മയുടെ വക ചില്ലറ കട്ടിങ്ങ്സ്...</div><div><br />
</div><div>അതിലും ചേട്ടന് വീഴുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോ ഉണ്ണി മാമന് നേരിട്ട് ഇടപെട്ടു. </div><div><br />
</div><div>"ടാ... ഇത് രണ്ടും ഡിഗ്രി ദാ ഇപ്പൊ കഴിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന കുട്ടികള്... ത്രിശൂരുന്ന്. ഇനി മൂന്നാമത്തെ ആണെങ്കില് MBA ക്കാരി, കോട്ടയത്തൂന്നു... അതിസുന്ദരി !!!- നീയൊന്നു നോക്ക് ഏതായാലും..."- ഉണ്ണി മാമനോടൊപ്പം ഞാനും പ്രതീക്ഷയോടെ ചേട്ടനെ നോക്കി.</div><div><br />
</div><div>"ഞാന് ആദ്യമേ പറഞ്ഞല്ലോ.. എനിക്കിപ്പോ വേണ്ടാ കല്യാണം ന്ന്. പിന്നേമെന്തിനാ വെറുതെ..."- ചേട്ടന് പ്രതീക്ഷയുടെ കിരണങ്ങള് തല്ലിക്കെടുത്തി.</div><div><br />
</div><div>"എടാ നീ ഇപ്പൊ തന്നെ കല്യാണം കഴിക്കണംന്ന് ആര് പറഞ്ഞു, പക്ഷെ ഈ ഫോട്ടോ ഒന്ന് നോക്കാല്ലോ.. അല്ലേല് വേണ്ട ഇവന് നോക്കട്ടെ !"- ഉണ്ണി മാമന് എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.</div><div><br />
</div><div>"അയ്യോ, എനിക്കിപ്പോ വേണ്ടാ !"</div><div>"നിനക്കല്ലെടാ, നിന്റെ ചേട്ടന് വേണ്ടീട്ട്..." </div><div><br />
</div><div>"അതെന്താ അവനു വേണ്ടാത്തേ... മൂത്തവന് വേണ്ടെങ്കി അവന് നോക്കട്ടെ. ഇനി വേണമെങ്കി രണ്ടു പേരുടേം കൂടി ഒന്നിച്ചു നടത്താണേല് അതുമാവാം. അല്ലാ പിന്നെ..."- അച്ഛന് രോഷാകുലനായി.</div><div><br />
</div><div>സംഭവം, ക്വാര്ട്ടര് സെഞ്ച്വറിയും കഴിഞ്ഞു പ്രായം മുന്നേറിയെങ്കിലും, ചുമ്മാ തെക്ക്-വടക്ക് നടക്കുന്നതല്ലാതെ ഇത് വരെയും ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് കാര്യമായി ഒന്നും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല... ഇതിപ്പോ കല്യാണം???- "ഏയ്, അതൊന്നും ശരി ആവില്ല"- ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞു</div><div><br />
</div><div>"ആ അതെന്തെലും ആട്ടെ, നീ ഇപ്പൊ ഈ ഫോട്ടോസ് ഒന്ന് നോക്ക്"- ഉണ്ണി മാമന് ചൂണ്ടയില് ഇരയെ കോര്ത്ത് എനിക്ക് നേരെ എറിഞ്ഞു. </div><div><br />
</div><div>ഞാന് ചേട്ടനെ ഒന്ന് പാളി നോക്കി. ചേട്ടനാണേല് 'ആ ഫോട്ടോയില് എങ്ങാനും തൊട്ടാല് നിന്റെ കൈ ഞാന് വെട്ടിക്കളയും' ന്നുള്ള മട്ടില് തിരിച്ച് എന്നെയും ഒന്ന് നോക്കി. </div><div><br />
</div><div>എന്ത് ചെയ്യണംന്ന അവസ്ഥയില് ആയി ഞാന്. 3 പെണ്കുട്ടികള്ടെ ഫോട്ടോസ് ആണ് "എന്നെ ഒന്ന് നോക്കൂ" എന്നും പറഞ്ഞു മുന്നില്... വേണ്ടെന്നു വച്ചിട്ടും അറിയാതെ എന്റെ കൈ നീണ്ടു. എല്ലാരുടേയും മഹനീയ സാന്നിധ്യത്തില് ഞാനാ ഫോട്ടോസ് ഏറ്റു വാങ്ങി !!!</div><div><br />
</div><div>"ദാ, ഇതാണ് നേരത്തെ പറഞ്ഞ ബി.കോം കാരി, ഇത് രണ്ടാമത്തെ... പിന്നെ... പിന്നെ ഇതാണ് നമ്മുടെ MBA ക്കാരി"- ഉണ്ണി മാമന് എന്റെ സൈഡില് നിന്ന് വിവരണം തുടര്ന്നു.</div><div><br />
</div><div> ഞാന് മൂന്നു പേരെയും നോക്കി, ഏറിയാല് ഒരു 2 സെക്കന്റ്, അപ്പഴേക്കും എവിടെ നിന്നോ ഒരു ടെന്ഷന് വന്നു കയറി.. യാതൊരു പരിചയവും ഇല്ലാത്ത ആ 3 പേരും എന്റെ കൈയ്യിലിരുന്നു ചെറുതായി വിറച്ചു.</div><div><br />
</div><div>"എങ്ങനെ ഉണ്ട്?"- ഉണ്ണി മാമന് ചോദിച്ചു?</div><div>"ആ.."</div><div>"എടാ പിള്ളേര് എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്ന്?. ആ MBA ക്കാരിയെ കണ്ടാലേ അറിയാം ആള് ഡീസന്റ് ആണെന്ന് ല്ലേ?"</div><div><br />
</div><div>ഞാനെന്ത് പറയാനാ... ഒരു ഫോട്ടോ നോക്കി മനുഷ്യനെ മനസ്സിലാക്കാനുള്ള കഴിവൊന്നും ദൈവം സഹായിച്ചു കിട്ടീട്ടില്ല. ഞാന് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അതെല്ലാം തിരിച്ച് കൊടുത്തു. ആകെപ്പാടെ ഒരു പുലിവാല് പിടിച്ച പോലായി അവസ്ഥ. അവിടുന്ന് സ്കൂട്ടാവാന് എന്തേലും വഴി ഉണ്ടോ?- ഞാനും പയ്യെ കോണിപ്പടിയുടെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി.</div><div><br />
</div><div>"എങ്ങനെ ഉണ്ടെടാ?"- ദാ.. ഒരാള് കഴിഞ്ഞപ്പോ അടുത്ത ആള്, ഇതിപ്പോ അച്ഛന്റെ വക ആണ് ചോദ്യം.</div><div>"യേയ് ഇതൊന്നും ശരി ആവില്ല..."</div><div>" ഇത് ശരി അവില്ലേല് നമുക്ക് വേറെ നോക്കാം, എന്ത് പറയുന്നു?"</div><div>"എന്റച്ഛാ... ഈ കല്യാണം ഒന്നും ഇപ്പൊ പറ്റൂല്ല. ആദ്യം ചേട്ടന്റെ കാര്യം ഒരു വഴിക്ക് ആവട്ടെ, എന്നിട്ട് നോക്കാം വേണേല്"</div><div>"ആര്ക്ക് വേണേല്? മൂത്തവനും കൊള്ളാം, ഇളയവനും കൊള്ളാം. ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യ്..."- അച്ഛന് എണീറ്റു മുറ്റത്തേക്ക് പോയി, പിന്നാലെ അമ്മയും.</div><div><br />
</div><div>അങ്ങനെ അപ്പൊ തല്ക്കാലത്തേക്ക് രക്ഷപെട്ടു. </div><div><br />
</div><div>പിന്നെയും ഒരു 2 ദിവസം കഴിഞ്ഞു കാണും. എന്തോ ഒരു കാര്യത്തിന് ആലുവ വരെ പോയതാ. കൂടെ അച്ഛനും ചേട്ടനും ഉണ്ട്. അവിടുന്ന് തിരിച്ച് ഇറങ്ങീപ്പോ സന്ധ്യയായി. എങ്കിലും തീരെ പയ്യെ ആണ് നമ്മുടെ മാരുതി 800 പറവൂര്ക്ക് നീങ്ങിയത്. ഞാനായിരുന്നു ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്. ചേട്ടന് മുന്പിലും, അച്ഛന് പുറകിലും...</div><div><br />
</div><div>പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് മഴ ചെറുതായി പെയ്തു തുടങ്ങി. എനിക്ക് നേരത്തെ മുതലേ ഒരുപാട് ഇഷ്ടോള്ള ഒരു സംഭവമാണ്, മഴയത്ത് വണ്ടി ഓടിക്കാന്. അത് കൊണ്ടാവാം, ഉള്ളില് ഒരു സന്തോഷം തോന്നി...</div><div><br />
</div><div>"അച്ഛാ ചില്ല് കേറ്റി ഇട്ടോ കെട്ടോ, അല്ലേല് സീറ്റ് നനയും"- ഞാന് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ മറുപടിയൊന്നും കേട്ടില്ല. </div><div><br />
</div><div>വേഗം ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കീപ്പോ അച്ഛന് സീറ്റിന്റെ നടുക്കിരുന്ന്, കൈകള് രണ്ടും മുന്നിലെ സീറ്റിലൂന്നി കാഴ്ചയും<wbr></wbr> കണ്ടിരിക്ക്യാ- "ചില്ലൊക്കെ നേരത്തെ കയറ്റി ഞാന്, അല്ലേലും കാശു മുടക്കി ഇതൊക്കെ വാങ്ങിയവനല്ലേ അതിന്റെ ദണ്ണം അറിയൂ !" </div><div>"ഓഹ് ശരി.."</div><div><br />
</div><div>വണ്ടി പിന്നെയും മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ബൈക്ക് നമ്മുടെ വണ്ടിയെ ഓവര്ടേക്ക് ചെയ്തത്. നോക്കീപ്പോ ഏകദേശം 10-25 വയസ്സ് വരുന്ന ഒരു ചെക്കനും പെണ്ണുമാണ്. <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';">പെണ്കുട്ടിയെ ആണേല് കാണാന് <span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">അത്യാവശ്യം കൊള്ളാം. കടും നീല നിറത്തിലുള്ള അവളുടെ സാരി കാറിന്റെ ലയ്റ്റില് മിന്നി തിളങ്ങി. എന്നോടൊപ്പം ചേട്ടനും അപ്പൊ ആ കുട്ടിയെ തന്നെയാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നതെന്ന് അല്പ്പം നിരാശയോടെ ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br />
</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';">യാത്ര കോട്ടപ്പുറവും പിന്നിട്ട് തട്ടാമ്പടി എത്താറായി.<span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"> അവരോട് പറയാതെ <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman';">പെയ്ത മഴയെ തോല്പ്പിക്കാന് കുറച്ച് സ്പീഡില് ആണ് അവര് വണ്ടി വിട്ടിരുന്നെ. ഞാനും അതിനനുസരിച്ച് നമ്മുടെ വണ്ടി പുറകില് തന്നെ പിടിച്ചു പോന്നു. മഴ അപ്പഴും വിട്ടിരുന്നില്ല, ആ പെണ്കുട്ടി സാരിത്തലപ്പ് കൊണ്ടു അവള്ടെ തല പയ്യെ മൂടി...</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: 25px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; line-height: normal;"><div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: 25px;"><br />
</span></div></div></span><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"ആ ഫ്രണ്ടില് പോണ കുട്ടീടെ സാരിക്കളര് കൊള്ളാം ല്ലേ?"- ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോ അച്ഛന്റെ വകയാണ് ഡയലോഗ്.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">ഞാനൊന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"നിങ്ങള് കണ്ടില്ലേ ആ ബൈക്കിലെ കുട്ടിയെ?"- അച്ഛന് വീണ്ടും.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">അപ്പഴും ഞാനോ ചേട്ടനോ 'കമാ' എന്നൊരക്ഷരം മിണ്ടിയില്ല.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"ആ കുട്ടി നല്ല വെളുത്ത് ഇരിക്കണത് കൊണ്ടാ, ആ സാരിക്ക് ഇത്ര എടുപ്പ് തോന്നണേ.."- അച്ഛന് കമന്ററി തുടര്ന്നു. ഞാനും ചേട്ടനും ആണേല് ആ ബൈക്കും അതിലെ യാത്രക്കാരിയെയും അപ്പൊ മാത്രം കണ്ട പോലെ ഇരുന്നു.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"എടാ ഞാന് പറയണത് വല്ലതും കേള്ക്കണുണ്ടോ നിങ്ങള്?"</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"ങ്ങും.." - അച്ഛന്റെ സംഭാഷണത്തില് വല്യ താല്പ്പര്യം ഒന്നും ഇല്ലാത്ത പോലെ ഒരു മറുപടി പറഞ്ഞു ചേട്ടന്.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"ആഹ് നീയൊക്കെ ഇവിടെ മൂളി ഇരുന്നോ. മര്യാദക്ക് കല്യാണം കഴിച്ചാല് ഇത് പോലത്തെ പെണ്കൊച്ചിനെ ഒക്കെ ഇരുത്തി നിങ്ങക്കും പോവാം. ഞാന് പറയാനുള്ളത് പറഞ്ഞു, നല്ല പ്രായത്തിലാണേല് ഇതിനൊക്കെ ഒരു രസം ഉണ്ടാവും. അല്ലാണ്ട്..."</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"ഹഹ.. സമ്മതിച്ചു അച്ഛാ !"- ചേട്ടന് അച്ഛനെ നോക്കി പറഞ്ഞു.</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"എന്ത് കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചോ???"</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">"അതല്ല, 'അച്ഛനെ സമ്മതിച്ചൂ' ന്ന്... കല്യാണമൊക്കെ നമുക്ക് പിന്നെ കഴിക്കാംന്നേ, ഞങ്ങള് ഇപ്പഴും പയ്യന്സല്ലേ :) </div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><b><br />
</b></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><b>അനില്സ്</b></div><div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><a href="http://www.panchasarappothi.blogspot.com/">പഞ്ചസാരപ്പൊതി </a></div></span></div></span></div><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-42209456317931332162010-03-16T14:14:00.000-07:002010-03-17T10:44:53.707-07:00ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പ്പ്- (ഒരു ബ്ലഡ് ഡൊണേഷന്റെ കഥ)<br><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">Disclaimer</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">: രക്തരൂഷിതമായ ഒരു പോരാട്ടത്തിന്റെ കഥയാണിത്. മനസ്സിന് മതിയായ ബലമുള്ളവര് മാത്രം തുടര്ന്നു വായിക്കുക :-)</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<div><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; line-height: normal;"></span></span><br />
<div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">എന്നത്തേയും പോലൊരു സാധാരണ ദിവസം- കാലത്ത് 10 മണി... </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഓഫീസില് വന്നിട്ട് ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂര് ആയിക്കാണും. 'manoramaonline' വഴി നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങള് ഒക്കെ ഒന്നറിഞ്ഞ്... "എന്നാല് എന്തേലും പണി ചെയ്യാന് തുടങ്ങിക്കളയാം" എന്ന് കരുതിയ സമയം. </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">അപ്പോഴാണ് ഒരു വിളി കേട്ടേ- "അളിയാ, ഞാനേ ബ്ലഡ് കൊടുക്കാന് പോയിട്ട് വരാം"- </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">നോക്കീപ്പോ പ്രവീണ് ആണ്, എന്റെ പ്രോജക്റ്റ് മേറ്റ്. ഇവിടെ കമ്പനിയില് അന്നൊരു ഡൊണേഷന് ക്യാമ്പ് നടക്കുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ കാര്യമാണ് അവന് പറഞ്ഞത്. ഞാന് ആ പരിപാടീടെ ഒരു volunteer ആണ്, എന്ന് വച്ചാല് registration, ബ്ലഡ് കൊടുത്ത് വരുന്നവര്ക്ക് ഫ്രൂട്ടിയും ബിസ്കറ്റും കൊടുക്കല്... അങ്ങനത്തെ ചില പണികള്...</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എടാ ഇപ്പൊ പോണോ? 12 മണിക്കാണേല് ഞാനുമുണ്ട്."-മറുപടി പറഞ്ഞു ഞാന്.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എന്തിന്...? ബ്ലഡ് കൊടുക്കാനോ, നീയോ.. ഹിഹി.."- അവനെന്നെ മൊത്തത്തില് ഒന്ന് ഉഴിഞ്ഞു നോക്കി.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അല്ലാ കൊടുക്കാനല്ല, പക്ഷെ ഞാന് ആ സമയത്തെ volunteer ആണ്. So നമുക്ക് ഒന്നിച്ച് പോവാം.".</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Done, അപ്പോ 12 മണി !"- ക്യുബിക്കിള് നിടയിലെ അരമതിലില് കൈ ഊന്നി നിന്ന് അവന് ഡീല് ഉറപ്പിച്ചു. </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാന് വീണ്ടും പണിയിലേക്ക് കടന്നു. എങ്കിലും എന്റെ അഭിമാനത്തിന് നേരെ വിരല് ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട്, പ്രവീണ് ന്റെ ആ ചോദ്യം മനസ്സില് വീണ്ടും വീണ്ടും ഉയര്ന്നു വന്നു-"ബ്ലഡ് കൊടുക്കാനോ, നീയോ???"</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">പണ്ട് കോളേജില് പഠിച്ചപ്പോഴും , പിന്നീട് ഇവിടെ വന്നിട്ടും പലരെയും ഇക്കാര്യത്തിന് നിര്ബന്ധിച്ച് കൊണ്ട് പോയിട്ടുണ്ടേലും, ഇത് വരെ ഞാനായിട്ട് കൊടുത്തിട്ടില്ല- </span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എന്നാ ഇന്നങ്ങ് കൊടുത്താലോ???"</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">അധികം ആലോചിക്കാന് നിന്നില്ല അതേ കുറിച്ച്. കാരണം എന്തെങ്കിലും സംശയം ഉള്ള കാര്യത്തെ കുറിച്ച് കൂടുതല് ചിന്തിക്കും തോറും, അത് ചെയ്യാതിരിക്കാനുള്ള chance ആണ് കൂടുക. ഞാന് communicator എടുത്ത് പ്രവീണിനെ ping ചെയ്തു പറഞ്ഞു- "അളിയാ ഞ്ഞും വരണുണ്ട് ബ്ലഡ് കൊടുക്കാന് !"</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എന്ത്?"- അവനൊന്നു ഞെട്ടിയോ, അറിയില്ല...</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ശരിക്കും... ഐശ്വര്യമായിട്ട് ഇന്നങ്ങ് തുടക്കം കുറിച്ചേക്കാം എന്ന് കരുതി. ഒരു കൂട്ടിനു നീയുമുണ്ടല്ലോ... "</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"mmm..."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഏതായാലും ആരോടും പറയണ്ട നീയ് ഇപ്പൊ, നമുക്ക് പോയിട്ട് വരാം, ഓക്കേ.."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഹഹഹ.. ഓക്കേ"</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><u><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">12 PM </span></u></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><u><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </u></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞങ്ങള് ഇറങ്ങി മെഡിക്കല് ബില്ഡിംഗ് ലേക്ക്...</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അല്ലാ നീയെന്താ ഇപ്പൊ പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തേ?"- അവന് ചോദിച്ചു.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"പെട്ടെന്നൊന്നും അല്ലെടാ, കുറച്ച് കാലമായി ഞാന് കരുതുന്നു."</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"നിനക്ക് പേടി ഒന്നുമില്ലല്ലോ ല്ലേ?"</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"യേയ്.."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">എങ്കിലും ഉള്ളിലെവിടെയോ ആ ഒരു ടെന്ഷന് എന്നെ വിട്ടു പോയിരുന്നില്ല, ഞാന് പയ്യെ അവനോട് ചോദിച്ചു- "ടാ, കുഴപ്പമാവുമോ?" </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">പണ്ട് ഇതേപോലൊരു സന്ദര്ഭത്തില് എന്റെ അച്ഛനോട് ചോദിച്ച അതേ ചോദ്യം- "അച്ഛാ, കുഴപ്പമാവുമോ?" </span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാനന്ന് ഡിഗ്രിക്ക് ചേര്ന്ന സമയം.എന്തോ പനിയോ മറ്റോ പിടിച്ച എന്നെയും കൊണ്ട് പറവൂരെ 'ശാന്തി ഹോസ്പിറ്റലില്' പോയതാണ് അച്ഛന്.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">Dr. പറഞ്ഞു- "വേറെ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല, ഈ മരുന്നൊക്കെ കഴിച്ചാല് മതി."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ശരി"- അച്ഛനാണ് മറുപടി പറഞ്ഞേ.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"വേറെ എന്തെങ്കിലും?"</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അല്ലാ Dr. ഇവനങ്ങ്ട് ഒരു തടി വയ്ക്കണില്ല, അതിനും എന്തേലും ഒരു മരുന്ന് എഴുതിത്തന്നാല്.."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എന്തിനാ തടി?, ഇവിടെ എല്ലാരും ഉള്ള തടി കുറയ്ക്കാന് നോക്കി നടക്കുവാ, അപ്പഴാ... ഇവന് പൊക്കം വയ്ക്കണില്ലേ, അത് മതി. തടി ഒക്കെ ഒരു പ്രായത്തില് തന്നെ വന്നോളും !" (ആ പ്രായം ഏതെന്നു ഇത് വരേം എനിക്ക് പിടി കിട്ടീട്ടില്ല :-)) </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എന്നാലും Dr. എന്തേലും ടോണിക്കോ മറ്റോ..."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ശരി... നമുക്കൊന്ന് try ചെയ്ത് കളയാം എന്നാല്, ഇവന്റെ ബ്ലഡ് ഒന്ന് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യ് ആദ്യം" </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അയ്യോ അത് വേണ്ട !"- അച്ഛന് ചാടിക്കേറി മറുപടി പറഞ്ഞു.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അതെന്താ?" Dr. ചോദിച്ചു. </span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"കുറെ നാള് ആയിട്ട് അങ്ങനെ ബ്ലഡ് എടുക്കാറില്ല ഇവന്റെ, മുന്പ് എടുത്തപ്പോഴൊക്കെ ഓരോ പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കീട്ടുമുണ്ട്... എന്തോ അവനൊരു പേടിയാണ് സംഭവം.." </span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഹഹഹ.. ഈ പേടിയൊക്കെ മാറ്റണ്ടേ നമുക്ക്, ഇത്തവണ അങ്ങ് എടുത്തു കളയാം അല്ലേ...?"- Dr. എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഊം.. ഊം.."- പറ്റില്ല എന്നാ അര്ത്ഥത്തില് ഞാന് തലയാട്ടി.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"കണ്ടോ ഫാദര്, അവന് തല ആട്ടുന്നെ. He's ready. നിങ്ങളാ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ അവനെ പേടിപ്പിക്കുന്നെ. അപ്പൊ റിസല്ട്ട് ആയി വാ..."- Dr. സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചു. </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">- - - - -</span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞങ്ങള് ഇറങ്ങി അവിടുന്ന്. ഒരല്പ്പം നടക്കാനുണ്ട് ലാബിലേക്ക്. മുന്കാല അനുഭവങ്ങള് ഓര്ത്തിട്ടാണോ എന്തോ, അച്ഛന് മുറുകെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്റെ കൈയ്യില്.</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">നിശബ്ദതയെ ആദ്യം ഭംഗിച്ചത് ഞാനാണ്- "അച്ഛാ..."</span></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ആ..."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"കുഴപ്പമാകുവോ?"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഒരു 2 നിമിഷത്തേയ്ക്ക് അച്ഛന് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, പിന്നെ ചോദിച്ചു-" എടാ നിനക്ക് എത്ര വയസ്സായി?"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാന് കൂട്ടി നോക്കി- 10 ആം ക്ലാസ്സ് ന്ന് വച്ചാല് 15, പിന്നെ പ്രീഡിഗ്രി 2 വര്ഷം, ഇപ്പൊ ഡിഗ്രി 1st ഇയര്- അപ്പൊ 18 !"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ആഹ്.. 18 ന്ന് പറഞ്ഞാ പ്രായപൂര്ത്തിയായ ഒരു യുവാവായി. എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ ഒരു കുഞ്ഞ് കാര്യത്തിന് പറ്റൂല്ലാന്ന് പറഞ്ഞാല് എന്തിനു കൊള്ളാം?"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ശരിയാണല്ലോ"- ഞാനുമോര്ത്തു.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഇതൊക്കെ മനസ്സിന്റെ ഓരോ തോന്നലല്ലേ, ദാ അവിടെ നോക്ക് ഇത്തിരി ഇല്ലാത്ത പിള്ളേര് വരെ ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാക്കാതെ ഇരിക്കണത് . ഒരല്പ്പം ധൈര്യം ഒക്കെ വേണ്ടേ ആണ്പിള്ളേര് ആയാല് !" (അപ്പഴേക്കും ഞങ്ങള് നടന്നു ലാബില് എത്തിയിരുന്നു)</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">അച്ഛന്റെ വാക്കുകള് ഞാന് ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം കേട്ടു. അവ എനിക്ക് പകര്ന്നു തന്ന ഊര്ജം കുറച്ചൊന്നും ആരുന്നില്ല (അതോരിത്തിരി ഓവര് ആയിപ്പോയോ എന്ന് പിന്നീട് തോന്നി :-)) </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാന് ലാബില് ഇരുന്നു. എന്റെ തന്നെ പ്രായം കാണും, ഒരു കൊച്ചു സിസ്റ്റര് വന്ന് പഞ്ഞി കൊണ്ട് എന്റെ കൈ തുടച്ചു.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"സിസ്റ്റര്... പതുക്കെ എടുത്താല് മതി, അവനേ അധികം പരിചയം ഇല്ല."- അച്ഛന് ആ കുട്ടിയോട് പറഞ്ഞു.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഛെ ഈ അച്ഛന്റെ ഒരു കാര്യം, ഇങ്ങനത്തെ sisters ന്റെ മുന്പില് വച്ചാണോ ഇതൊക്കെ പറയുന്നേ?"- ഞാനച്ഛനെ രൂക്ഷമായൊന്നു നോക്കി.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">സിസ്റ്റര് സിറിഞ്ച് എടുത്തു. അതോടെ എന്നെക്കാളും ടെന്ഷന് അച്ഛനായി... </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: medium; line-height: 29px;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: medium; line-height: 29px;">അച്ഛന് ഒരു സ്വകാര്യം പോലെ എന്നോട് പറഞ്ഞു- "ടാ, ഒരു ഉറുമ്പ് കടിക്കണ വേദനയേ ഉണ്ടാവൂ.. നീ പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കരുത്"</span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എല്ലാം ഞാനേറ്റു അച്ഛാ, ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞു." </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">എങ്കിലും അച്ഛന് വിശ്വാസം ആയില്ല- "മോനെ, നീ അങ്ങ്ട് നോക്കണ്ട, വേറെ എന്തേലും ആലോചിച് ഇരിക്ക്.."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എന്തിനാ അങ്ങനെ, എന്നാ നോക്കിയിട്ട് തന്നെ കാര്യം- അങ്ങനല്ലേ ആണ്കുട്ടികള് !"- ഞാന് മനസ്സില് കരുതി.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ബ്ലഡ് എടുക്കാന് തുടങ്ങി. ഞാന് പുല്ല് പോലെ നോക്കി ഇരുന്നു- ഒരിത്തിരി നേരത്തേക്ക് മാത്രം... പിന്നെ ദാ കിടക്കുന്നു വാഴ വെട്ടിയിട്ടതു പോലെ !</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">പിന്നീട് എനിക്ക് ബോധം വരുമ്പോ അവിടെ ഒരു ബെഞ്ചില് കിടക്കുവാ ഞാന്. കൈയ്യിലൊരു ഗ്ലാസില് വെള്ളവുമായി അച്ഛനും അടുത്തുണ്ട്. നേരത്തത്തെ സുന്ദരി നഴ്സുമാര് ഒക്കെ ഒന്ന് മാറി നിന്ന് ചിരിക്കുന്നുണ്ട്... </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 32px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">- - - - -</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 32px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഇതെന്താ "കുഴപ്പമാവുമോ?" ന്ന് ചോദിച്ചിട്ട് നീ ചിരിക്കുന്നെ വെറുതെ?"- പ്രവീണ് ന്റെ ചോദ്യം എന്നെ present tense ലേക്ക് കൊണ്ടു വന്നു.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാന് കഥയൊക്കെ അവനോടും പറഞ്ഞു. അതോടെ ടെന്ഷന് മൊത്തം അവനായി-"അളിയാ നീ പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കുവോ??"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാവില്ല, ഞാനല്ലേ പറയണേ.. നീ വാ, ഹ.. ഹ.."</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞങ്ങള് ചെന്ന് രജിസ്റ്റര് ചെയ്ത്, കൈയ്യില് ഒരു സ്റ്റിക്കര് ഒക്കെ ഒട്ടിച്ച് ക്യൂവില് ഇരിക്ക്യാ, ഊഴവും കാത്ത്..</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഒരു 2 മിനിറ്റ് ആയിക്കാണും, ഓരോരുത്തരായി ഉള്ളിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു...</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"എടാ നമുക്കോരോ ജ്യൂസ് കുടിച്ചിട്ട് വന്നാലോ?"- ഞാന് ചോദിച്ചു.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഇപ്പഴോ?"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അല്ലാ... അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ഉണ്ട്."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അങ്ങനൊന്നുമില്ല, empty stomach ആകരുതെന്നേ ഉള്ളു. നീ breakfast കഴിച്ചതല്ലേ?"</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അതാണ്, എന്നാലും ഇത്തിരി വെള്ളം..."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അവിടെ ഇരിയെടാ, നമ്മുടെ turn ഇപ്പൊ ആകും."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ശരി.. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">വീണ്ടും ഒരു 2 മിനിറ്റ്... </span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"അല്ലാ ഞാനേ.. ഒന്ന് മൂ* ഒഴിച്ചിട്ട് വെക്കം വരാം.."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഹഹ.. ടെന്ഷന് ആകുന്നുണ്ടല്ലേ.."- അവനൊന്നു ചിരിച്ചു.</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഹേയ് ടെന്ഷന് ഒന്നുമില്ല... ഞാന് ദാ എത്തി."</span></span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span></div><div style="margin: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാന് തിരികെ വന്നപ്പോഴേക്കും അവന് കയറിയിരുന്നു, തൊട്ടു പിന്നാലെ ഞാനും !</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">- - - - -</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഏകദേശം ഒരു 10 കട്ടിലുകള് ഉണ്ടാവും അകത്ത്. ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന മൂലയ്ക്കത്തെ ഒരു കട്ടില് ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാന് നീങ്ങി. തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ എന്നെ സ്വാഗതം ചെയ്തു കൊണ്ട് ഒരു നേഴ്സ് പയ്യനും നില്പ്പുണ്ട്. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Please lay on the bed Sir"- അവന് പറഞ്ഞു.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ദൈവമേ ഈ കൊച്ചു പയ്യന് ആണോ എന്റെ ബ്ലഡ് എടുക്കാന് പോണേ?"- ഞാനൊന്നു സംശയിച്ചു. എങ്കിലും മറുത്തൊന്നും പറയാതെ കട്ടിലില് കയറിക്കിടന്നു.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">എന്റെ പ്രഷര് ചെക്ക് ചെയ്തതിനു ശേഷം അവനെന്തോ എടുക്കാനായി side ലേക്ക് മാറി. ഞാന് പയ്യെ തല പൊക്കി നോക്കി.</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Don't worry Sir, these all are sterilized ones"- അവന് ഒരു പാക്കറ്റ് സിറിഞ്ച് എന്നെ പൊക്കി കാണിച്ചു.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Ok, സമാധാനം"</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">അവന് വന്ന് ഒരു smiley ball തന്നൂ എന്റെ കൈയ്യില്... ബലം പിടുത്തം ഒക്കെ വിട്ട് maximum relaxed ആവാന് ഒരു ഉപദേശവും.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാന് അടുത്ത് കിടന്നവരെ മാറി മാറി ഒന്ന് നോക്കി, എല്ലാരും നല്ല cool ആയിട്ട് കിടക്കുന്നു. ഞാന് നമ്മുടെ നേഴ്സ് പയ്യനോട് ചോദിച്ചു- "Actually.. how much time does it take..?" </span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Around 15 minutes Sir"</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഓക്കേ"</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">വീണ്ടും നിശബ്ദത.. </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">അവന് സിറിഞ്ചിന്റെ പായ്ക്ക് പൊട്ടിച്ചു. അതോടെ ഒരിത്തിരി ടെന്ഷന് ആയി എനിക്ക്- "എന്തോരം ഊറ്റിക്കൊണ്ട് പോകുവോ ദൈവമേ ഇവന്.. ബ്ലഡ് കൊടുക്കാന് വന്നിട്ട് അവസാനം ഇങ്ങോട്ട് കയറ്റേണ്ട അവസ്ഥ വരുവോ???"</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> "How... how much blood will be taken...??" - തികച്ചും നിര്വികാരനായി ഞാന് വീണ്ടും ചോദിച്ചു.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Are you coming for the first time?"- ഉത്തരത്തിനു പകരം അവനൊരു മറുചോദ്യമെയ്തു.</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Yes"</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"Ok... usually we take 450 ml. But from you, now I'm going to take only 350. Don't worry."</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഞാനൊന്നും തിരിച്ച് പറഞ്ഞില്ല, അല്ലാ ഇനി പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല, ഏതായാലും പെട്ടു പോയി. ഞാന് കണ്ണുകള് കൂട്ടിയടച്ചു. അറിയാവുന്ന എല്ലാ ദൈവങ്ങളെയും നീട്ടി വിളിച്ച്- "ദൈവമേ കാത്തോണേ..."</span></span><br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">പെട്ടെന്നാണ് "മീനു" എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കയറി വന്നത്- സുനാമി അടിച്ച് തകര്ത്ത 'നാഗപട്ടണ'ത്തെ ഒരു കൊച്ചു സ്കൂളിലെ കുട്ടിയാണവള്. ഏറിയാല് 8 ഓ 9 ഓ വയസ്സ് കാണും. കുറെ നാള് മുന്പ് അവിടം സന്ദര്ശിച്ചപ്പോ ഒരു 2 മണിക്കൂറേ ഒന്നിച്ചു ഉണ്ടാരുന്നുള്ളൂ ഞങ്ങള്. എങ്കിലും നല്ല കൂട്ടായി. അവിടുത്തെ ഫോണ് നമ്പര് ഒക്കെ എന്റെ കൈയ്യില് എഴുതി തന്ന്, ഇടക്ക് വിളിക്കണംന്ന് പറഞ്ഞു (എങ്കിലും ഇത് വരെ വിളിച്ചിട്ടില്ല ഞാന്). ഞങ്ങള് അവിടുന്ന് പോരാന് നേരം, വണ്ടിയുടെ പുറകെ ഏറെ ദൂരം ഓടി അവള്- 'ടാറ്റ' തരാന് ആയിട്ട്... </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">എന്താണ് പെട്ടെന്ന് അവളെ ഓര്ത്തതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല, പക്ഷെ ഞാനോര്ത്തു, അത്ര മാത്രം !- "അവള്ക്കോ അല്ലെങ്കില് എന്റെ വീട്ടിലെ ആര്ക്കെങ്കിലുമോ, എന്റെ കൂട്ടുകാര്ക്കോ... ആര്ക്കെങ്കിലും ഒരാവശ്യം വന്നാല് അന്നും ഈ പേടിയും കൊണ്ട് എനിക്കിരിക്കാന് പറ്റുമോ?" </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<span style="font-family: Arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">"ഇല്ല, അത് പാടില്ല. !"-</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> ഞാന് കണ്ണുകള് തുറന്നു തന്നെ ഇരുന്നു ബ്ലഡ് എടുത്തു തീരും വരെ. പിന്നെയും ഒരു 5 മിനിറ്റ് rest എടുത്തിട്ടാണ് കട്ടിലില് നിന്നും ഇറങ്ങിയത്.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന എല്ലാര്ക്കുമെന്ന പോലെ, നരച്ച താടി ഉള്ള ആ ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടര് എനിക്കും തന്നു ഒരു സര്ട്ടിഫിക്കറ്റ്. എന്നിട്ട് പയ്യെ പറഞ്ഞു- "You have done a simple, but great thing. Somewhere, someone will surely get the benefit !!!"</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<span class="Apple-style-span" style="line-height: 29px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">കുറച്ചു നാള് മുന്പ് എന്റെ കൂട്ടുകാരന് ജാസിര് അയച്ചൊരു മെസ്സേജ് ഞാനോര്ത്തൂ അന്നേരം. ഇന്നും ഞാന് save ചെയ്തു വച്ചിട്ടുണ്ടത്- "അളിയാ ഇന്ന് ഞാന് ബ്ലഡ് donate ചെയ്തു ആദ്യായിട്ട്... മനസ്സിന് വല്ലാത്ത സന്തോഷം, ജീവിതത്തില് ഒരു നല്ല കാര്യമെങ്കിലും ചെയ്തു എന്ന ഒരു തോന്നല്..."</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<a href="mailto:anilmk2001@gmail.com"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">-അനില്സ്</span></a><br />
<a href="http://panchasarappothi.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">http://panchasarappothi.blogspot.com/</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"> </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br />
</span> <br />
<b><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">വാല്ക്കഷ്ണം</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">: ഇത് വരെ അച്ഛനെ അറിയിച്ചിട്ടില്ല ഞാന് ബ്ലഡ് കൊടുത്തു എന്ന്. അതിനുള്ള സകലമാന തെളിവുകള് ഹാജരാക്കിയാലും അച്ഛനതൊട്ടു വിശ്വസിക്കാനും വഴിയില്ല. എങ്കിലും... എല്ലാ മുന്കരുതലും എടുത്തതിനു ശേഷം, ഒരിക്കല് പറയണമത് അച്ഛനോട്...</span></div></div><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-51934515475980876762010-02-27T12:01:00.000-08:002010-02-28T10:00:55.305-08:00VTV- a simple romantic flick !<br><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTXpXC7HhN8sHFGP3KlVsM-uGQU55ZW58Zv7VSQkBfRmdZ_HTDweK4HBmd0Ku3vvalvnVq1UQq-R9UsmRaoWMuYZ5UB6S8tQosJOMtJF-FLjVazfntz5BlIPvcnzoev6VjwJbIPct1KJc/s1600-h/vinnaithandi+varuvaya+logo+dazzlingpics+(2).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTXpXC7HhN8sHFGP3KlVsM-uGQU55ZW58Zv7VSQkBfRmdZ_HTDweK4HBmd0Ku3vvalvnVq1UQq-R9UsmRaoWMuYZ5UB6S8tQosJOMtJF-FLjVazfntz5BlIPvcnzoev6VjwJbIPct1KJc/s320/vinnaithandi+varuvaya+logo+dazzlingpics+(2).jpg" /></a></div><b>Vinnai Thandi Varuvaya</b> കണ്ടു ഇന്ന് !<br />
<br />
ഒരു ഗൌതം മേനോന് പടത്തിന്റെ എല്ലാ elements ഉം ഉണ്ട്. But I would like to say- it's not his best ! Simbu-Trisha pair worked good. Their screen presence, dialog delivery everything is good. Also, Rahman's music & Manoj's photography (especially the Alappuzha scenes) are adding beauty to the movie. കേരളത്തെ പരിചയപ്പെടുതിയപ്പോ തെങ്ങ്, കായല്, ബോട്ട് ഒക്കെ കാണിച്ചതിനൊപ്പം SAJ യിലെ ലാലേട്ടന്റെ posters കാട്ടിയതും കലക്കി :-) <br />
<br />
But towards the end of second part, the story is a little bit confusing and dragging, at least for me. എഡിറ്റിംഗ് ഒന്ന് കൂടെ ശ്രദ്ധിക്കാമായിരുന്നു. <br />
<br />
എങ്കിലും കാണണം ഈ പടം... becoz... nursery മുതല് ഏതേലും പെണ്പിള്ളേരെ ഒക്കെ ലൈന് അടിച്ചിട്ടുണ്ടോ, ആ കഥകള് ഒക്കെ നമ്മള് തീയേറ്ററില് ഇരുന്ന് ഓര്ക്കും :-)<br />
<br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-58254711876053271722010-01-18T11:22:00.000-08:002010-01-19T12:21:02.172-08:00മാര്ത്തയോടൊപ്പം ഒരു യാത്ര !!<br>വൈകിട്ട് 6:50 നാണ് നാട്ടിലേക്കുള്ള ട്രെയിന്. ആരോടും ചോദിക്കാനോ പറയാനോ നില്ക്കാതെ ഒരു 4:30 യോടെ ഓഫീസില് നിന്നും ഇറങ്ങി ഞാന്. ഇനി റൂമില് പോയി ബാഗ് ഒക്കെ എടുത്ത് റെയില്വേ സ്റ്റേഷന് ലേക്ക് നീങ്ങണം. നടക്കുന്നതിനിടെ ഞാന് എന്റെ കൂട്ടുകാരന് മനോജ് നെ ഫോണില് വിളിച്ച് നാട്ടിലേക്ക് പോരുന്ന കാര്യമൊക്കെ സംസാരിച്ച് പോരുകയായിരുന്നു.<br />
<br />
<br />
അങ്ങനെ നടന്നു കമ്പനിയുടെ ബസ് ടെര്മിനല് വരെ എത്തി. അവിടുന്ന് 'മജെസ്റിക്ക്' ലേക്ക് ഒരു വോള്വോ ബസ് എടുക്കുന്നു അന്നേരം. "എടുത്തോട്ടെ, ഞാനെന്തായാലും ഇതിനു പിന്നിലെ ബസ് നേ പോകുന്നുള്ളൂ- ഇഷ്ടം പോലെ സമയം ഉണ്ടിനിയും, പോരാത്തതിനു ബാഗും എടുക്കണം'. ഞാനെന്റെ സംസാരം തുടര്ന്നു... പക്ഷെ വണ്ടി വള<span style="line-height: 14px;">ച്ച്</span> മുന്പില് കൂടി എടുത്തപ്പോഴാണ്, ചില്ലില് തല ചാരി പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്ന ഒരാളില് എന്റെ കണ്ണ് ഒരാളില് ഉടക്കിയത് - മാര്ത്ത, മാര്ത്ത കുരിയാക്കോസ് !!<br />
<br />
<br />
ദൈവമേ അവളീ വണ്ടിയില് ഉണ്ടാരുന്നോ? ഇവളും സ്റ്റേഷന് ലേക്ക് തന്നെ. എന്റെ അതേ ട്രെയിന് ഉം ആയിരിക്കണം, ശോ, ഒരല്പം നേരത്തെ ഇറങ്ങാരുന്നു... ഇനി ഇപ്പോ എന്താ ചെയ്യാ??<br />
<br />
<br />
"ടാ.. ഹലോ.. ഹലോ.."<br />
"ഓ സോറി മജോനെ, ഞാന് ഒരു അത്യാവശ്യ.."<br />
"എന്ത്?"<br />
"അല്ല, ഞാന് പിന്നെ വിളിക്കാം നിന്നെ. ഇപ്പൊ തന്നെ already വൈകി."<br />
"അതിന് നിന്റെ ട്രെയിന് 6:50 ന് ന്നല്ലേ പറഞ്ഞേ??"<br />
"അതേ.. എന്നാലും നേരത്തെ ഇറങ്ങിയില്ലെങ്കില് വല്ല ബ്ലോക്കും വന്നാലോ? ശെരി എന്നാ... പിന്നെ വിളിക്കാം..." - ഞാന് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു.<br />
<br />
<br />
ഈ മാര്ത്ത എന്ന് പറയുന്ന ആളെ കമ്പനിയില് വച്ച് ഒരുപാട് തവണ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, ഉച്ചക്ക് ഫുഡ് കഴിക്കാന് പോകുമ്പഴോ ഒക്കെയായ്... എങ്കിലും ഇത് വരെയും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. അതിനെങ്ങനാ, ഞങ്ങള് 4-5 പേര് ഒന്നിച്ചാണ് ഉച്ചക്ക് ഇറങ്ങാര്. ഫുഡ് കോര്ട്ടില് ചെന്ന് കൂപ്പണ് എടുക്കാന് നില്ക്കുമ്പോളാ മിക്കപ്പോഴും മാര്ത്തയും കൂട്ടരും വരാറ്. അവര് സൈഡ് ഇല് കൂടി പാസ് ചെയ്യുമ്പോഴേ ഇവിടുന്നു കമന്റ്സ് തുടങ്ങും...<br />
<br />
<br />
"ഹലോ.. ഞങ്ങളൊക്കെ ഇവിടെ ഉണ്ടേ..."<br />
<br />
<br />
കുറച്ച് കാലം മുന്പത്തെ മലയാള സിനിമയില് കലുങ്കിന്റെ പുറത്ത് ഇരുന്ന് ഡയലോഗ് അടിക്കുന്ന മുകേഷിനോടും മണിയന് പിള്ള രാജുവിനോടും ഒക്കെയെന്ന പോലെ അവളൊരു നോട്ടം പോലും തരാതെ നടന്നു നീങ്ങുമായിരുന്നു..<br />
<br />
<br />
"ഇന്നിപ്പോ.. ഇതൊരു നല്ല ചാന്സ് ആരുന്നു. ഛെ, ഞാന് മിസ്സ് ആക്കിയല്ലോ എന്നാലും. "<br />
<br />
<br />
"അല്ലേല് അവളാരാ? ഞാനെന്തിനാ അവള്ടെ പുറകെ പോണേ? ഇത് വരെ തമ്മില് മിണ്ടീട്ടില്ല, ഇനിയാണേലും അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയേ ആവൂ.. പോട്ട് പുല്ല് !"- ഞാന് സ്വയം സമാധാനിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു.<br />
<br />
<br />
പക്ഷെ മനുഷ്യന്റെ കാര്യമല്ലേ.. <br />
<br />
<br />
"അല്ലാ, ബാഗെടുത്ത് വേഗം വച്ചടിച്ചാല് 'കൊണപ്പന' സ്റ്റോപ്പില് നിന്നു ആ വണ്ടി പിടിക്കാമല്ലോ !!' - എന്റെ ഉള്ളില് ഉറങ്ങിക്കിടന്നിരുന്ന പൂവാല ബുദ്ധി ഉണര്ന്നു. ഞാന് പോലും അറിയാതെ എന്റെ കാലുകളുടെ വേഗം കൂടി. റൂമില് <br />
ചെന്ന് ബാഗും എടുത്ത് സ്റ്റോപ്പില് എത്തിയപ്പോ പിന്നെയും 5 മിനിട്ടോളം എടുത്തു. എങ്കിലും ഭാഗ്യം എന്റെ കൂടെ ആരുന്നു- ഒരല്പ്പം നാണത്തോടെ... പതുക്കെ... ആ 356 C ബസ് എന്റെ മുന്നില് വന്നു നിന്നു. എന്റെ lakshya ബോധത്തെയും ആത്മ സമര്പ്പണത്തെയും ഒന്നൂടെ സ്വയം അഭിനന്ദിച്ചു കൊണ്ട് ഞാനാ ബസില് കൂളായി കയറി.<br />
<br />
<br />
ഉള്ളില് കടന്നു നോക്കീപ്പോ ഒരുപാട് സീറ്റുകള് ഒഴിവുണ്ട്. മാര്ത്തയും ഒറ്റക്കൊരു സീറ്റില് ഇരിപ്പുണ്ട്. എങ്കിലും അവളെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ, അവള്ടെ അരികിലൂടെ നടന്ന് ഏറ്റവും ബാക്ക് സീറ്റില് പോയിരുന്നു ഞാന്. അവിടെ ഇരുന്നാല് ഏതാണ്ടൊരു കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ് വയ്ക്കുന്ന ഗുണമാ, നമ്മള് ആരെയാ നോക്കുന്നതെന്ന് അവരൊട്ടു അറിയുകയുമില്ല, ആരേലും ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയാ കൈയ്യോടെ പിടിക്കുകയും ചെയ്യാം ! <br />
<br />
<br />
ഞാന് ശ്രദ്ധിച്ചു അവളെ- സ്വതവേ അല്പം ഗൗരവമുള്ള കൂട്ടത്തിലാണ് ആള്. ഇപ്പഴും പുറത്തെ കാഴ്ചകളും നോക്കി ഒറ്റ ഇരിപ്പാ. (എന്നെ കാണിക്കാനുള്ള ഇരിപ്പാണോ.. യേയ്). സാധാരണ ഒരു ബസ് ആരുന്നേല് ജനലില് കൂടി കാറ്റടിച്ച് നീളമുള്ള മുടിയിഴകള് ആ മുഖത്ത് പാറിപ്പറന്നേനെ- ഞാന് അറിയാതെ ഒന്ന് കൊതിച്ചു പോയി... <br />
<br />
<br />
പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത്- അടുത്ത സ്റ്റോപ്പില് നിന്നും കയറിയ ഒരുത്തന് വന്ന് മാര്ത്തയുടെ സീറ്റില് ഇരുന്നു !. അവനെ കണ്ടാലെ ഒരു അലവലാതി ലുക്ക്- ചുവന്ന ഒരു ടി-ഷര്ട്ടും നരപ്പിച്ച പാന്റ്സും ഒക്കെ ഇട്ട്, ചെവിയില് ഒരു ഹെഡ്ഫോണും ഫിറ്റ് ചെയ്ത ഒരുത്തന്. അവളാണേല് അപ്പഴും ഒന്നും കൂട്ടാക്കാതെ ഇരിക്കുന്നു. പക്ഷെ എന്നോട് ഒരു വാക്ക് ചോദിക്കാതെ അവന് അവിടെ ചാടിക്കേറി ഇരുന്നത് എനിക്ക് തീരെ പിടിച്ചില്ല. എന്റെ ശ്രദ്ധ ആ സീറ്റില് മാത്രമായി.<br />
<br />
<br />
ഏതോ പാട്ടിനു താളം പിടിച്ച് തലയാട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവന് 2 സ്റ്റോപ്പ് കഴിഞ്ഞപ്പോ എഴുന്നേറ്റു. എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി. പക്ഷെ എന്റെ പ്രതീക്ഷകളെ ചെറുതായ് തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് അവന് മാര്ത്തയുടെ സീറ്റിന്റെ തൊട്ടു പുറകില് വന്നിരുന്നു. "അതെന്തിനാണാവോ? ആ ഏതായാലും അവള്ടെ സീറ്റില് നിന്നും മാറിയല്ലോ, അത് മതി. ദൈവത്തിനു നന്ദി." - ഞാനും ഒരല്പ നേരം പുറം കാഴ്ചകളിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ടു.<br />
<br />
<br />
വണ്ടി നല്ല സ്പീഡില് പോകുന്നുണ്ട്- 'Diary Circle' കഴിഞ്ഞു. ഞാന് ഒന്നൂടെ മാര്ത്തയെ നോക്കി- ആള് നല്ല ഉറക്കമാണ്. പാവം നല്ല ക്ഷീണം കാണും, ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ..<br />
<br />
<br />
പുറകില് ഇരുന്നവന് ആട്ടെ, അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ മൊബൈല് എടുത്ത് കളി തുടങ്ങിയിരുന്നു. പുറത്തെ വണ്ടികളും കെട്ടിടങ്ങളും ഒക്കെ പകര്ത്തി എടുക്കുന്നതിനിടെ മാര്ത്തയുടെ പടവും പതിയുന്നുണ്ടോ?- എനിക്ക് സംശയമായി- <br />
<br />
<br />
ഞാന് വീണ്ടും അവനെ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാന് തുടങ്ങി.. "സംഭവം ഉറപ്പില്ലേലും കേറിയങ്ങ് ഇടപെട്ടാലോ??- ഇടപെടാം, കിട്ടിയ ഒരു ചാന്സ് നഷ്ടപ്പെടുത്തണ്ട."<br />
<br />
ഞാന് നടന്ന് <span style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family: Arial; line-height: normal; white-space: pre;">മാര്ത്ത<span style="-webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; font-family: 'Times New Roman'; line-height: 28px; white-space: normal;">യുടെ സീറ്റിന്റെ അടുത്തെത്തി. തൊട്ടു പുറകിലിരുന്ന എന്റെ ശത്രുവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു- "ഡിലീറ്റ് മാട് !!" (എവിടുന്നാ അതിനുള്ള ധൈര്യം അന്നേരം എനിക്ക് തോന്നിയെ എന്ന് ഇപ്പഴും യാതൊരു പിടിയുമില്ലാ.. എങ്കിലും...)</span></span><br />
അയാള് തിരിച്ച് ചോദിച്ചു- "എന്ന ഡിലീറ്റ്??"<br />
<br />
<br />
ഹോ... ഭാഗ്യം തമിഴനാണ്, സൂര്യയേയും വിജയ് നെയും ഒക്കെ മനസിലോര്ത്ത് ഞാന് തമിഴിലങ്ങു പേസി- "ടായ് നാന് പാത്താച്, നീ ആ ഫോട്ടോ ഡിലീറ്റ് പണ്ണുങ്കോ !"<br />
<span style="line-height: 28px;">"എന്നാ.. നാന് ഫോട്ടോ പിടിക്കറതുക്ക് ഉനക്ക് എന്നെ?" - അയാള് തിരിച്ചടിച്ചു.</span><br />
"എനക്ക് താന്.. നീ ഫസ്റ്റ് ഡിലീറ്റ് പണ്ണീട്ട് പേസുങ്കോ" - ഞാനും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല. <br />
<br />
<br />
അയാള് പിന്നെ കൂടുതലൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല. സീറ്റില് ചാരിക്കിടന്നു. ഫോട്ടോ ഡിലീറ്റ് ചെയ്തോ ഇല്ലയോ എന്ന് അന്വേഷിക്കാതെ ഞാന് മാര്ത്തയുടെ സീറ്റിലും !. ഇതിനിടയില് ഈ ഒച്ച ഒക്കെ കേട്ടു അവള് എണീറ്റിരുന്നു. എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി അവള്, പക്ഷെ ചിരിച്ചില്ല. "കുട്ടി ഇനി ഒന്നും പേടിക്കണ്ട, ആരും ഇനി ഒന്നും ചെയ്യില്ല. ഞാന് ഇവിടെ തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ട് !" എന്നൊക്കെ അവളോട് പറയണം എന്നുണ്ടാരുന്നെലും ഒച്ച പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല.. എങ്കിലും ഞാന് ഹാപ്പി ആരുന്നു.. ഒരു തുടക്കം ഇട്ടല്ലോ.. സ്റ്റാന്ഡില് ബസ് ഇറങ്ങിയാല് പിന്നെ റെയില്വേ സ്റ്റേഷന് ലേക്ക് ഒരു fly over ആണ്. ഒരല്പ്പം നടക്കാനുള്ള ദൂരമുണ്ടത്, അന്നേരം വിശദമായ് ഇവളെ പരിചയപ്പെടാം.. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള് പയ്യെ ചിറകു വിരിക്കാന് തുടങ്ങി..<br />
<br />
<br />
വണ്ടി മജെസ്റിക് സ്റ്റാന്റ് എത്തി. അത്രയും നേരം എന്നോട് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ലെങ്കിലും ഞാന് പരിഭവിച്ചില്ല അവളോട്. പാവം, ഒരു തുടക്കം കിട്ടാത്തത് കൊണ്ടാവും.. ഞാന് മുന്നില് നടന്ന് വണ്ടിയില് നിന്നും ഇറങ്ങി. അവളൂടെ ഇറങ്ങിയിട്ട് ഒരുമിച്ച് പോകാംന്ന് കരുതി നിന്ന എന്റെ തോളില് പെട്ടെന്നാണ് ഒരു കൈ പതിഞ്ഞത്. ഞാന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി- നല്ല കറുത്തിട്ടാണെങ്കിലും കണ്ടാലേ ഒരു 'യോ യോ' ലുക്ക് ഉള്ള പയ്യന്- അവന് എന്നോട് ചോദിച്ചു-<br />
<br />
<br />
"എന്ന പ്രശ്നം ഉനക്ക്?"<br />
"നമുക്കാകെ എന്ത് പ്രശ്നം?" <br />
"എനക്കാകെ അല്ലാ, അവന്ക്കാകെ" - ഇതും പറഞ്ഞു അവന് എന്റെ പുറകോട്ടു വിരല് ചൂണ്ടി.<br />
<br />
<br />
നോക്കീപ്പോ നമ്മുടെ മൊബൈല് പയ്യന്- "ദൈവമേ പണി പാളിയല്ലോ !" എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിന്ന എനിക്ക് നേരെ പക്ഷെ അവന് പ്രതികാരത്തിനു പകരം കരുണയുടെ തെളിദീപം ആണ് നീട്ടിയത്.<br />
<br />
<br />
"നാന് അന്ത പൊണ്ണിന്റെ പടമെടുത്തത് നീ പാത്താച്ചാ??" <br />
ഞാന് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..<br />
"പാത്താച്ചാ???"<br />
"ഇല്ല..."<br />
<br />
<span style="line-height: 14px;">"പോതും... അത് പോതും..."- അത്രയും പറഞ്ഞു അവന് തിരിച്ച് നടന്നു. </span><br />
<span style="line-height: 14px;"><br />
</span><br />
<span style="line-height: 14px;">ഞാനാകെ wonder അടിച്ച് നിന്നു പോയി- ഇങ്ങനെയും ഡീസന്റ് മനുഷ്യന്മാരുണ്ടോ? പാവം, അവന്, താന് സത്യസന്ധന് ആണെന്ന് എന്റെ വായില് നിന്ന് ഒന്ന് കേള്ക്കണമെന്നേ ഉണ്ടാരുന്നുള്ളൂന്ന് തോന്നുന്നു... ആ ഏതായാലും തല്ക്കാലം രക്ഷപെട്ടു, ഇനി സ്റ്റേഷന് ലേക്ക് പോകാം.</span><br />
<span style="line-height: 14px;"><br />
</span><br />
<span style="line-height: 14px;">"അല്ലാ.. മാര്ത്ത എവിടെ?" - ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി. <span style="font-family: arial; line-height: 14px;">ഇല്ല അടുത്തെങ്ങും ഇല്ല. ഒന്നൂടെ ഒന്ന് പരതി നോക്കീപ്പോ ഞാന് കണ്ടു അവളെ- ഫ്ലൈ ഓവറിന്റെ ഏകദേശം അങ്ങേ തലക്കല്, തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ, റെയില്വേ സ്റ്റേഷന് ലാക്കാക്കി വച്ചടിക്കുന്നു അവള് ! </span></span><br />
<span style="font-family: arial;"><span style="line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: arial;"></span><br />
<span style="font-family: arial;"></span><br />
<span style="font-family: arial;"></span><br />
<span style="font-family: arial;"></span><br />
<span style="font-family: arial;"><div></div><div>"Desp, ആ മൊബൈല് പയ്യന് 2 തല്ലു തന്നാരുന്നേല് പോലും ഇത്രക്കും വേദനിക്കില്ലാരുന്നു. ഇതിപ്പോ.."<br />
</div><div><span style="line-height: 14px;"><br />
</span><br />
</div><div><span style="line-height: 14px;">"ആ പോകാന് പറ, മാര്ത്തയ്ക്ക് വിധിച്ചിട്ടില്ല എന്നെ, എന്ന് കരുതിയാ മതി. അല്ലാ പിന്നെ !"- <span style="line-height: 14px;">ഞാന് സ്റ്റേഷന് ലക്ഷ്യമാക്കി സ്പീഡില് നടന്നു-പ്രതീക്ഷകള് തീര്ന്നിട്ടില്ലല്ലോ... ഓവര് ബ്രിഡ്ജ് ഇറങ്ങി 5 ആം പ്ലാട്ഫോമില് എത്തീപ്പഴേക്കും 'എറണാകുളം എക്സ്പ്രസ്സ്' പിടിചിട്ടുണ്ടാരുന്നു. ഞാന് നടന്നു <b>S6</b> നരികില് എത്തി, സൈഡില് ഒട്ടിച്ചിരുന്ന ചാര്ട്ടില് എന്റെ 71 ന്റെ നില എന്താണെന്നു നോക്കി.</span></span><br />
</div><div><br />
<br />
</div><div>69---Bijukkuttan KP--------------- M ---- 23<br />
</div><div>70---Shyju --------------------------- M ---- 23<br />
</div><div>71---"ഞാന്"------------------------ M ---- 26<br />
</div><div>72---Prabhakaran Nair ---------- M ---- 58<br />
</div><div>73---Gomathi Prabhakaran ----- F ---- 54<br />
</div><div><br />
<br />
</div><div>ഹോ, സമാധാനം ആയി. ഇനി ഒന്നും നോക്കാനില്ല, കേറിക്കിടന്നങ്ങുറങ്ങിയേക്കാം ആലുവ വരെ. ഞാന് ട്രെയിനകത്തെക്ക് കയറി. 'അപ്പര് ബര്ത്ത് ആയതു കൊണ്ട് ആരുടെയും സൗകര്യം നോക്കേണ്ടി വന്നില്ല, നേരെ കയറിക്കിടന്നങ്ങുറങ്ങിയേക്കാം ആലുവ വരെ. എങ്കിലും ഇടക്കെപ്പഴോക്കെയോ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കാന് മറന്നില്ല ഞാന്- ഇനി മാര്ത്ത എങ്ങാനും ആ വഴിക്ക് വന്നാലോ !<br />
<br />
<br />
</div><div><span style="line-height: 14px;"><b>-അനില്സ്</b></span><br />
<span style="line-height: 14px;"><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="color: #29303b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: 9.5pt; line-height: 115%;"><a href="http://panchasarappothi.blogspot.com/">http://panchasarappothi.blogspot.com</a></span></i></b></span><br />
<span style="color: #29303b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: small;"><span style="font-size: 13px; line-height: 14px;"><b><i><br />
</i></b></span></span><br />
</div><div><span style="line-height: 14px;">PS: ഈ കഥ പൂര്ണമായും നടന്നതല്ല. ഇതിലെ ആ 'മൊബൈല് പയ്യന്റെ' part അല്പ്പം കൂട്ടി ചേര്ത്തതാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോ - അവന് ആ സീറ്റില് കയറി ഇരുന്നതിന്റെ ആ ഒരു ഹാങ്ങ് ഓവറില് ഞാന് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയ ഓരോ കാര്യങ്ങള്... <i>just 4 horror :-)<br />
</i></span><br />
</div></span><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-82771861986139551422010-01-06T10:32:00.000-08:002010-01-07T07:25:00.511-08:00പുണ്യം ഒരുപാടെന്തിനാ ??<br>"<b>നിമ്ഗെ ബേട് ദേദ്രെ, സുമ്നേ യാക് തക്കൊണ്ട്രീ, ബേറെ <span style="font-weight: normal;"><b>യാ</b><b>രാദ്രു തിന് തിദ്രു ??</b>" </span></b><br />
<br />
'കന്നഡ' കാര്യായിട്ട് ഇത് വരെ ഒന്നും പഠിച്ചില്ലേലും, ആ പ്രായം ചെന്ന സ്ത്രീ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞത് മുഴുവനായ് തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി. എങ്കിലും തിരിച്ച് ഒന്നും പറയാതെ, കൈയ്യിലിരുന്ന പാത്രം നിലത്ത് വച്ച് ഞാന് തിരിഞ്ഞു നടന്നു, ആ 'ക്യൂ' വിന്റെ അരികിലൂടെ...<br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: inherit;">"എടാ, നേരത്തെ തന്നെ എത്തി</span><span style="line-height: 25px;"><span style="font-family: inherit;">യേ</span><span style="line-height: normal;"><span style="font-family: inherit;">ക്കണേ.. ചുമ്മാ ഇവിടെ കിടന്നു ഉറങ്ങിയേക്കരുത്"</span></span></span><br />
<span style="line-height: normal;"><span style="font-family: inherit;">"ഓ ശരി, കൃത്യം 11:30 യ്ക്ക് തന്നെ അവിടെ ഹാജരുണ്ടാവും ഞങ്ങള്"</span></span><br />
<span style="line-height: normal;"><span style="font-family: inherit;">"2 ആള്ക്കും കുളിക്കാന് വെള്ളം ചൂടാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്, പിന്നെ ഫുഡ് മേശപ്പുറത്ത് എടുത്ത് വച്ചിട്ടുണ്ട്. കഴിച്ചിട്ട് വേണം വരാന്."</span></span><br />
<span style="line-height: normal;"><span style="font-family: inherit;">"ഏറ്റു"- ഞാന് കമ്പിളി കൊണ്ട് തല വഴി മൂടി വീണ്ടും കിടന്നു.</span></span><br />
<span style="line-height: normal;"><br />
</span><br />
<span style="line-height: normal;">എന്റെ അമ്മായിയുടെ വക ആയിരുന്നു നിര്ദേശങ്ങള് ഒക്കെയും. 'ജാലഹള്ളി' യിലാണ് അവര് താമസം. അവിടുത്തെ പ്രശസ്തമായ അമ്പലത്തില് ഇന്ന് എന്തൊക്കെയോ പൂജയും അന്നദാനവും ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞാണ് എന്നെ വിളിച്ചു വരുത്തിയത്. ഏകദേശം 10 മണിയോടെ മാമനും അമ്മായിയും ഇറങ്ങി. പയ്യെ കുളിച്ച് ഓരോരോ TV പരിപടിക്കൊപ്പം ഇരുന്ന് breakfast ഉം കഴിച്ചു സുഹേഷും(എന്റെ കസിന്) ഞാനും ഇറങ്ങാന് പിന്നെയും ഒരുപാട് വൈകി.</span><br />
<span style="line-height: normal;"><br />
</span><br />
<span style="line-height: normal;">"ടാ ഷൂസ് ഇടണ്ട, അമ്പലത്തിലെക്കല്ലേ പോണേ.."</span><br />
<span style="line-height: normal;">"ഓ അതോര്ത്തില്ല..." - ഞാന് അവിടെ കിടന്ന ഒരു ചെരുപ്പ് എടുത്തിട്ട് അവന്റെ ബൈക്കിന്റെ പിന്നിലേക്ക് കയറി.</span><br />
<span style="line-height: normal;"><br />
</span><br />
<span style="line-height: normal;">ഒരു 10 മിനിറ്റ് കൊണ്ട് ഞങ്ങളെത്തി. ഒരു ചെറിയ അമ്പലവും, കുറച്ച് ആള്ക്കാരെയും മാത്രം പ്രതീക്ഷിച്ച എനിക്ക് തെറ്റി. ഏറെ പണിപ്പെട്ടിട്ടാണ് ഒന്ന് അകത്ത് കയറിയത് തന്നെ. മണ്ഡലക്കാലം ആയത് കൊണ്ട്, അയ്യപ്പന്മാരുടെ തിരക്ക് വേറെയും..</span><br />
<br />
ആദ്യത്തെ പണി, ആ തിരക്കിനിടയില് അമ്മായിയെ കണ്ടെത്തുക എന്നതായിരുന്നു. മൊബൈലില് വിളിച്ചപ്പോ അവര് <span style="line-height: 25px;">ഏറെ മുന്നിലായിരുന്നു. കൈയ്യിലിരുന്ന കൂപ്പണ് കാട്ടി ഇടയ്ക്കിട്ട് കയറാന് ഒരു ശ്രമം നടത്തിയേലും രക്ഷ ഉണ്ടായില്ല. പിന്നെ പോയി അന്നദാനത്തിന്റെ ക്യൂവിന്റെ ഏറ്റവും പുറകില് നിന്നു. </span><br />
<br />
ഏകദേശം ഒരു 10 മിനിട്ടോളം ആ വെയിലത്ത് അങ്ങനെ നിന്നപ്പോ മടുത്തു.<br />
<br />
"ടാ, ഇതെപ്പോ എത്താനാ അങ്ങ്..?"<br />
"പെട്ടെന്ന് എത്തും, ദാ ക്യൂ നീങ്ങുന്നുണ്ട്.."<br />
<br />
"എന്തോരം ആള്ക്കാരാ, ഇവര്ക്കൊക്കെ ഒരു ഞായറാഴ്ച ആയിട്ട് വീട്ടില് ഇരുന്നൂടെ, അല്ലേ? -ഞാന് ചുമ്മാ പറഞ്ഞു.<br />
"ഹഹ.."<br />
"എന്തായാലും ഒരു കണക്കിന് ഈ ക്യൂ കിട്ടീതും നന്നായി !"<br />
"അതെന്തേ??"<br />
"അല്ലാ നിനക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ടോ? ഇപ്പൊ തന്നെയല്ലേ നല്ല ലാവിഷ് ആയി breakfast കഴിച്ചേ !"<br />
"അതും ശരിയാ.. പയ്യെ അങ്ങ് എത്തിയാ മതി. നന്നായി വിശക്കട്ടെ.. ഹി ഹി.."<br />
<br />
ഒരുപാട് ആള്ക്കാര് ഉണ്ടാരുന്നേലും പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞങ്ങള് ഹാളില് എത്തി. ആകെ തിരക്ക്.. ഒരു 4-5 വരികളിലായി ഇട്ടിട്ടുള്ള ബെഞ്ചുകളില് ഇരുന്നു എല്ലാരും ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയാണ്. അവിടെ സ്ഥലം കിട്ടാത്തവര് നിലത്തും ഇരിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഞാന് എന്റെ കൈയ്യില് കിട്ടിയ കട്ടിയുള്ള സ്റ്റീല് പാത്രം വിളമ്പുകാരന്(അങ്ങനെ പറയാന് പറ്റില്ല, ഏതോ കമ്മറ്റിക്കാരന് ആണ്. അമ്പലം ട്രസ്റ്റ് ന്റെ ബാഡ്ജ് ഒക്കെ കുത്തിയാണ് നില്പ്പ്) നേരെ നീട്ടി. പാത്രം നിറച്ചും ഇട്ടു പുള്ളി- ചോറും സാമ്പാറും അവിയലും, പിന്നെ കൂട്ടത്തില് ഒരു ചെറിയ പിഞ്ഞാണത്തില് പായസവും പപ്പടവും ഒക്കെ...<br />
<br />
തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടാരുന്ന ബെഞ്ചിലെ 2 കുട്ടികള് എണീറ്റപ്പോ അവ്ടെ ചാടി ഇരുന്നു പയ്യെ കഴിക്കാന് തുടങ്ങി ഞാന്. എങ്കിലും പകുതിക്ക് വച്ച് നിര്ത്തി. ഒന്നാമത് 'വൈറ്റ് റൈസ്' എനിക്കത്ര പഥ്യമല്ല, പോരാത്തതിനു വിശപ്പും വല്യ കാര്യമായിട്ടില്ല. ഞാന് എണീറ്റു... അപ്പഴും എന്റെ തൊട്ടടുത്തിരുന്ന ആള് നല്ല കാര്യായിട്ട് തന്നെ ഫുഡ് അടിക്കുന്നുണ്ടാരുന്നു.<br />
<br />
ബാക്കി വന്ന ഭക്ഷണം ഒരു ഒരു ബക്കറ്റില് തട്ടി, എന്റെ പാത്രവും ഗ്ലാസും ഞാന് പയ്പ്പിനു അരികിലേക്ക് വച്ചു. അപ്പോഴാണ് അവ്ടെ വൃത്തിയാക്കാന് ഇരുന്ന പ്രായം ചെന്ന ആ ചേച്ചി എന്നെ നോക്കി അത് പറഞ്ഞത്-<br />
<br />
<b><span style="font-weight: normal;">"</span>ഇഷ്ടമല്ലെങ്കില് എന്തിനാ ഈ ഭക്ഷണം എടുത്തേ സര്, ആവശ്യം ഉള്ള ആരേലും കഴിച്ചേനെയില്ലേ ഇത് ??<span style="font-weight: normal;">"</span></b><br />
<br />
ഞാന് തിരിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, ഒന്നും പറയാന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം. തിരികെ നടന്നപ്പോഴാണ് ഞാനാ ക്യൂ ശരിക്കുമൊന്നു ശ്രദ്ധിച്ചത് തന്നെ- ഇപ്പഴും ഒരുപാട് ആള്ക്കാര്, കൂടുതലും കുട്ടികള്, അത് മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്നതും കാത്ത് അവിടെ നില്പ്പുണ്ട്.<br />
<br />
ഞങ്ങള് താഴോട്ട് എത്തി. അമ്മായിയും മാമനും അവിടെ കാത്തു നില്പ്പുണ്ടാരുന്നു.<br />
<br />
"നല്ല സദ്യ ആയിരുന്നല്ലേ?"- അമ്മായി ചോദിച്ചു.<br />
"ആഹ്..."<br />
"അവിയലൊക്കെ നമ്മള് വീട്ടില് വയ്ക്കുന്ന പോലെ തന്നെ, അല്ലേ?"<br />
"അതേ"<br />
"എടാ നിനക്കറിയോ? ഇവിടുത്തെ അന്നദാനത്തില് കൂടിയാല് ഭയങ്കര പുണ്യമാണെന്നാ വയ്പ്പ്.. നന്നായി പ്രാര്ത്ഥിച്ചോ..." -അമ്മായി സംസാരം തുടര്ന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു...<br />
<br />
എനിക്കൊരു പ്രാര്ത്ഥനയേ ഉണ്ടാരുന്നുള്ളൂ-<b> </b>"<i>ആ ക്യൂവില് നില്ക്കുന്ന അവസാന ആള്ക്കും ഭക്ഷണം തികയണേ... !!</i>"<br />
<br />
<div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;">* * * * * * * * * * * * <br />
</div>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-37472560647060876062009-12-25T10:04:00.000-08:002009-12-25T22:45:35.837-08:00'ഇവിടം സ്വര്ഗം ആണ്' - മണ്ണിന്റെ മണമുള്ള ചിത്രം !<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">ഇന്ന് 'ഇവിടം സ്വര്ഗം ആണ്' കണ്ടു- കുറച്ച് നാളത്തെ കാത്തിരിപ്പിന് ശേഷം ലാലേട്ടന്റെ പക്കല് നിന്നു ഒരു നല്ല പടം !</span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLBzdIcieGSADAIBBIiBBGsFR50w1pSVzKozfLr5Rjd3jUgzaJSaYzL-tiKRpfkGtFSmJFG0rdhrCKpQ1TXsrWsu-Ez4XMANrYYXgyaarGX0QVYetQw8-2uYl_4xsApW1hysv59TL0sbU/s1600-h/23rsoc1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLBzdIcieGSADAIBBIiBBGsFR50w1pSVzKozfLr5Rjd3jUgzaJSaYzL-tiKRpfkGtFSmJFG0rdhrCKpQ1TXsrWsu-Ez4XMANrYYXgyaarGX0QVYetQw8-2uYl_4xsApW1hysv59TL0sbU/s320/23rsoc1.jpg" /></a><br />
</div><span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">കാലത്താണ് X'mas പ്രമാണിച്ച് നാട്ടില് എത്തിയെ, വന്നു food ഉം കഴിച്ച് നേരെ വിട്ടു theatre ലേക്ക്. അവിടെ ആണേല്, മോര്ണിംഗ് ഷോ കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയ ആളുകള് "ജയ് ലാലേട്ടന്" വിളികളുമായ് തകര്ക്കുകയായിരുന്നു. MFA ന്റെ flex ഉം banner ഉം ഒക്കെയായ് മൊത്തത്തില് ഒരു ഉത്സവാന്തരീക്ഷം. പടവും ഒട്ടും മോശമാക്കിയില്ല- സമകാലീന പ്രസക്തിയുള്ള, എന്നാല് നമ്മള് തീരെ അങ്ങട് ശ്രദ്ധിക്കാത്ത ഒരു വിഷയം- ഭൂ മാഫിയയുടെ കളികള്. അത് ലളിതമായ് ഒരു മാത്യൂസ് ന്റെയും, ജെര്മിയാസ് ന്റെയും ആലുവ ചാണ്ടിയുടെയും കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ റോഷന് ആണ്ട്രൂസും ജയിംസ് ആല്ബര്ട്ടും വരച്ചു കാട്ടി. </span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;"> </span></span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">പടത്തിന്റെ highlight മോഹന്ലാല് ന്റെ performance തന്നെ. 'Angel John' ലും 'Bhagavan' ലും ഒക്കെയായി കുടുങ്ങി കിടന്നിരുന്ന ലാലേട്ടന്റെ ശക്തമായ ഒരു തിരിച്ച വരവാണ് ഈ ചിത്രം. പ്രത്യേകിച്ച് 1st half ലെ humorous ആയ part. തന്റെ ആ പഴയ charm ഇനിയും ബാക്കി ഉണ്ടെന്നു തെളിയിക്കുന്നതായി അത്. ജഗതിയും, ലാലു അലക്സ് ഉം എല്ലാരും തങ്ങളുടെ role കളോട് നീതി പുലര്ത്തി. (തിലകനും, ശങ്കര് നും, പിന്നെ 3 നായികമാര്ക്കും special ആയി എന്തെങ്കിലും അഭിനയ മുഹൂര്ത്തങ്ങള് ഉണ്ടെന്നു തോന്നിയില്ല. എങ്കിലും വന്നും പോയ ഓരോരുത്തര്ക്കും അവരവരുടെ പ്രാധാന്യം ഉണ്ടായിരുന്നു പടത്തില്) </span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;"> </span></span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">തന്റെ മുന് ചിത്രങ്ങളില് നിന്നു വ്യത്യസ്തമായ ഒരു attempt ന് റോഷന് ആണ്ട്രൂസ് ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു ഇവിടെ. അതില് അഭിനന്ദനങ്ങള്. എങ്കിലും ക്യാമറ അല്പ്പം കൂടി ശ്രദ്ധിക്കാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി film കണ്ടപ്പോള്. 'UT' ലും 'നോട്ടുബുക്ക്' ലും മറ്റും കണ്ട ആ ഒരു ദൃശ്യ പൊലിമ ഇതില് കാണാന് കഴിഞ്ഞില്ല, അതിനുള്ള സാദ്ധ്യതകള് ഏറെ ഉണ്ടായിട്ടും !. പിന്നെ, പടത്തില് ഒരു പാട്ട് പോലും ഉള്പ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. അത് ശരി ആയോ തെറ്റ് ആയോ എന്ന് എനിക്ക് കൃത്യം അറിയില്ല. But overall, I enjoyed the movie a lot and for sure, it'll be a super hit of 2009 ! </span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;"> </span></span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">Congrats 2 the team !</span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;"> </span></span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">Movie- 8/10 </span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">Mohanlal- 9/10 </span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;">Theme- 9/10</span><br />
<span style="font-family: 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: medium;"><span style="font-size: 14px; line-height: 15px; white-space: pre-wrap;"><br />
</span></span>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-2240943965842674302009-12-01T13:00:00.000-08:002019-06-01T13:21:04.863-07:00പൊന്നമ്മ ടീച്ചര്ക്ക് സ്നേഹപൂര്വ്വം...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
കാലത്ത് ഓഫീസ് ലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടെയാണ് പതിവില്ലാതെ ഗോകുല് വിളിച്ചത്. എന്റെ ചെറുപ്പം മുതല്ക്കേ ഉള്ള കൂട്ടുകാരനാണവന്. സ്കൂളിലും ഞങ്ങള് ഒന്നിച്ചാരുന്നു.<br />
<br />
ഞാന് ഫോണ് എടുത്തു- "എന്താ അളിയാ?"<br />
"നീ എവിടെയാ ഇപ്പോ?"- അവന് ചോദിച്ചു.<br />
"ഞാന് ബാംഗ്ലൂര്, എന്ത്യേ?"<br />
<br />
"നീ ഞാനയച്ച മെസ്സേജ് കണ്ടാരുന്നോ ഇപ്പോ?"<br />
"ഇല്ല"<br />
"എങ്കില് അത് നോക്ക്"<br />
"നീ കാര്യം പറയെടാ, ഇനി അതൊക്കെ തുറന്നു നോക്കണ്ടേ !"<br />
"ഇല്ല, നീ വായിക്കത് ആദ്യം."<br />
"ശെരി.."- ഞാന് മെസ്സേജ് ഓപ്പണ് ചെയ്തു.<br />
<br />
<b>"Our old Settlement Headmistress Ponnamma teacher passed away !"</b><br />
<br />
ഞാന് വീണ്ടും ഫോണ് എടുത്തു. പെട്ടെന്നൊന്നും പറയാന് എനിക്ക് വാക്കുകള് കിട്ടിയില്ല. എങ്കിലും..<br />
<br />
"അളിയാ വായിച്ചു.."<br />
"ഉം.. ഞാന് പത്രത്തില് കണ്ടാ അറിഞ്ഞേ. ഇന്ന് കാലത്ത് 10 മണിക്ക് UC കോളേജ് കോമ്പൌണ്ടില് വച്ചാ ചടങ്ങൊക്കെ. നീ നാട്ടില് ഉണ്ടാരുന്നേല് ഒന്നിച്ചു പോവാംന്നു കരുതിയാ വിളിച്ചെ.. ഇനിയിപ്പോ ഏതായാലും.."<br />
<br />
നീ നമ്മുടെ പിള്ളേരെ ഒക്കെ ഒന്ന് അറിയിചേരെ "<br />
"ok.."<br />
<br />
"നല്ല ടീച്ചര് ആയിരുന്നല്ലെടാ..??"- ഫോണ് വയ്ക്കുന്നതിനു മുന്പ് അവന് ഒന്നൂടെ ചോദിച്ചു.<br />
"ശെരിക്കും !"- അതിന് മറുപടി പറയാന് എനിക്ക് രണ്ടാമതൊന്നു ആലോചിക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല .<br />
<br />
5 മുതല് 10 വരെ ഞാന് പഠിച്ചിരുന്ന "<b>The Alwaye Settlement High School</b>"- റബ്ബര് മരങ്ങളും കന്നാര ചെടികളും ഒക്കെ അതിര് കാക്കുന്ന, ഏകദേശം 100 ഏക്കറോളം സ്ഥലത്തിന് നടുവില് തല ഉയര്ത്തി നില്ക്കുന്ന സ്കൂള്.. അവിടുത്തെ Head Mistresss ആയിരുന്നു പൊന്നമ്മ ടീച്ചര്. മുഴുവന് പേര് പൊന്നമ്മ ജോണ്. കണ്ടാല് ഒരു Anglo-Indian സ്ത്രീ ആണെന്നെ പറയൂ, അത് പോലെ നന്നായി വെളുത്ത് തടിച്ച് മുടി ഒക്കെ bob ചെയ്ത രൂപം. കവിളൊക്കെ നല്ല റോസ് കളര് ആരുന്നു. എപ്പഴും well dressed അല്ലാതെ ഞാന് ടീച്ചറെ കണ്ടിട്ടില്ല.<br />
<br />
10 ആം ക്ലാസ്സ് ആയപ്പോ ഓഫീസ് റൂമിന്റെ തൊട്ടടുത്തായിരുന്നു ക്ലാസ്സ്. ഏതെങ്കിലും പീരീഡ് ഫ്രീ ആകുമ്പോ ക്ലാസ്സില് തുടങ്ങുന്ന കലപില ശബ്ദങ്ങള് പൊന്നമ്മ ടീച്ചറിന്റെ വരവോടെ നില്ക്കുമായിരുന്നു. കൈയ്യില് ചൂരലും, Geography ടെ ഒരു ടെക്സ്റ്റ് ബുക്കും കാണും ഒപ്പം..<br />
<br />
ആ ചൂരലിന്റെ ചൂട് ഞാന് ഒരുപാട് തവണ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. company ടെസ്റ്റ് ന്റെ സമയത്തൊക്കെ 'നിങ്ങള്ടെ + പോയിന്റ് എന്താ?' എന്നുള്ള കോളത്തില് വെണ്ടയ്ക്ക അക്ഷരത്തില് 'punctuality' എന്ന് എഴുതുമായിരുന്നെലും ആ കാര്യത്തില് ഞാനൊരല്പ്പം weak ആരുന്നു സ്കൂള് സമയത്തും. 9:30 ക്ക് തുടങ്ങുന്ന 'ബിജോ സര്' ന്റെ കെമിസ്ട്രി സ്പെഷ്യല് ക്ലാസിനു ബസ് ഒക്കെ പിടിച്ച് ഞാനെത്തുമ്പോ മണി 9:45 ആകും.<br />
<br />
"സര്..."- വാതിലിനു മുന്പില് നിന്നു ദയനീയ ഭാവത്തില് ഒരു വിളിയാണ്.<br />
ബിജോ സര് നു യാതൊരു ഭാവഭേദവും ഉണ്ടാവില്ല, എന്റെ area യിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ സര് ക്ലാസ്സ് തുടരും. (അല്ല പുള്ളിയെ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല, എത്ര തവണ എന്ന് വച്ചിട്ടാ ക്ഷമിക്കുന്നെ !). അതിനര്ത്ഥം പുറത്ത് തന്നെ നിന്നോളാന് ആണ്. പയ്യെ ഞാനെന്റെ ബാഗ് നിലത്തോട്ട് വച്ച് ആ ഭിത്തിയില് ചാരി നില്ക്കും. ക്ലാസ്സ് കഴിയുമ്പോ ബിജോ സാറിന്റെ കൈയ്യീന്ന് അടി കിട്ടുമല്ലോ എന്നുള്ള ചിന്തയില് നില്ക്കുമ്പോള് ആയിരുക്കും, അപ്പുറത്ത് നിന്നു പൊന്നമ്മ ടീച്ചര് റോന്ത് ചുറ്റാന് ഇറങ്ങുന്നെ. കാരണം ഒന്നും ചോദിക്കലില്ല, തുടയില് 2 അടിയാണ്.. ഒന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങ് പോവുകയും ചെയ്യും.. അടിയുടെ വേദനയെക്കാള് അന്നേരം എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നത്, അതൊക്കെ front ബെഞ്ചില് ഇരിക്കുന്ന Rachel ഉം Siji യും ഒക്കെ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നതാരുന്നു..<br />
<br />
ഹ ഹ.. അതൊക്കെ ഇപ്പോ ആലോചിക്കാന് ഒരു സുഖം.. ടീച്ചറെ കുറിച്ച് ഓര്ത്തപ്പോ പക്ഷെ വിഷമവും..<br />
<br />
ഞാന് മൊബൈല് വീണ്ടും എടുത്തു- ആരെയാ അറിയിക്കേണ്ടത്? ഒരുപാട് പേരുടെ മുഖങ്ങള് മനസ്സിലൂടെ വന്നു- എങ്കിലും ആകെ Haseen ന്റെയും Febin ന്റെയും മാത്രേ നമ്പര് കൈയ്യിലുള്ളു. അതില് Febin ന്റെ കല്യാണം ആരുന്നു കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച. ഞാന് Haseen നെ വിളിച്ചു കാര്യം ടീച്ചര് ന്റെ പറഞ്ഞു.<br />
<br />
അവനും ഓഫീസ് ലേക്കുള്ള യാത്രയില് ആരുന്നു. ദൂരനാട്ടില് ആയിപ്പോയാലുള്ള പ്രശ്നങ്ങളെ പറ്റി പറഞ്ഞതിന് ശേഷം അവന് തുടര്ന്നു- "ഏതായാലും ബാപ്പയെ വിളിച്ച് അവിടം വരെ ഒന്ന് ചെല്ലാന് പറയാം, ബാപ്പയും ടീച്ചര് ന്റെ student അല്ലേ !"<br />
<br />
"ആഹാ അങ്ങനേം ഒരു relation ഉണ്ടാരുന്നോ?- ഞാന് ചോദിച്ചു.<br />
"പിന്നില്ലാതെ.. അതല്ലേ പണ്ട് assembly ക്ക് എന്നെ എന്തോ പ്രശ്നത്തിന് തട്ടില് കയറ്റി എല്ലാരുടെം മുന്പില് വച്ച് ചോദിച്ചത്- "നിന്റെ ബാപ്പ എന്ത് നല്ല സ്വഭാവം ആരുന്നു, നീ എന്താ ഇങ്ങനെ ആയിപ്പോയെ?" ഹഹ.. അനവസരത്തില് ആണെങ്കിലും അവനും ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു എന്നോടൊപ്പം. ഓര്മകളുടെ മധുരം എന്നൊക്കെ പറയാം..<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടര് ഓണ് ചെയ്ത് വച്ചെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സ് അങ്ങ് ആലുവയില്, എന്റെ സ്കൂള് ദിനങ്ങളില് തന്നെ ആയിരുന്നു. കട്ട വെയിലത്ത് നടത്തിയിരുന്ന അസ്സെംബ്ലിയില് HM ആയ പൊന്നമ്മ ടീച്ചര് ഒരു തട്ടില് കയറി നില്ക്കും. ആദ്യത്തെ ഐറ്റം അന്ന് ബനിയന് ഇടാതെയും അല്ലെങ്കില് വള്ളിചെരുപ്പ് ഇട്ടു വന്നവരേയും 'പൊക്കല്' ആണ്. എന്നും ഉണ്ടാവുമായിരുന്നു വരിവരിയായ് കുറെ വിപ്ലവകാരികള്.. അവര്ക്കുള്ള സമ്മാനം കൊടുത്തിട്ടേ ടീച്ചര് ബാക്കി കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുകയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. Discipline ന്റെ കാര്യത്തില് അത്ര strict ആരുന്നു ടീച്ചര്.<br />
<br />
<br />
10 ആം ക്ലാസ്സ് തീരാറായപ്പോ വന്നെത്തിയ TOUR.. ടീച്ചറെ ഞാന് ഏറ്റവും ഓര്ക്കുന്ന സംഭവം ആ ടൂറിനിടയിലാണ് നടന്നത്..<br />
<br />
ക്ലാസിലെ ഏകദേശം എല്ലാരും തന്നെ വരുന്നുണ്ട് 'ബ്ലാക്ക് തണ്ടര്' തീം പാര്ക്കിലേക്കുള്ള ആ ട്രിപ്പിന്. പൊന്നമ്മ ടീച്ചര് തന്നെ ആരുന്നു ടൂര് ഹെഡ്. പോകേണ്ട ദിവസത്തിന് തലേന്ന് ടീച്ചര് ആദ്യ വെടി പൊട്ടിച്ചു- "എല്ലാരും യൂണിഫോം ഇട്ടു വേണം നാളെ ടൂറിനു പോരാന്, എങ്കിലേ discipline keep ചെയ്യാന് പറ്റൂ !". അത് കേട്ടതും എല്ലാരും desp. എങ്കിലും ആ വാക്കുകള്ക്ക് എതിരെ പറയാന് ആര്ക്കും ധൈര്യം ഉണ്ടാരുന്നില്ല..<br />
<br />
അങ്ങനെ വെള്ള ഷര്ട്ടും, മെറൂണ് പാന്റ്സും ഒക്കെ ഇട്ടു ഞങ്ങള് ഓരോരുത്തര് ആയി വണ്ടിയില് കയറി.. ആദ്യമാദ്യം reserve ചെയ്ത് വച്ച സീറ്റില് തന്നെ എല്ലാരും ഇരുന്നെലും പയ്യെ സീറ്റ് ഒന്നും ആര്ക്കും വേണ്ടാതായി.. പാട്ടും ഡാന്സ് ഉം ഒക്കെയായി സീന് ഉഷാറായി. front ലെ സീറ്റില് മുട്ട് കുത്തി നിന്നു, ഞങ്ങളെ നോക്കി പൊന്നമ്മ ടീച്ചര് അന്ന് പാടിയ ഇംഗ്ലീഷ് പാട്ടിന്റെ ഒരു വാക്ക് പോലും എനിക്കിപ്പോ ഓര്മയില്ലെങ്കിലും, ആ രംഗങ്ങള് ഓരോന്നും എന്റെ മനസ്സില് മായാതെയുണ്ട് .<br />
<br />
അങ്ങനെ വണ്ടി ബ്ലാക്ക് തണ്ടര് എത്തി- എല്ലാരും ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറ്റി ഓരോ ride കളില് കയറി enjoy ചെയ്ത് തുടങ്ങി. കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോ ചായ കുടിക്കാന് വേണ്ടി ഒരു കടയുടെ മുന്പില് കൂടി എല്ലാരും. പെണ്കുട്ടികള് ഒരു section- അവരുടെ ഹെഡ് ആയിട്ട് പൊന്നമ്മ ടീച്ചര്, കുറച്ച് മാറി ബിജോ സാറിന്റെ നേതൃത്തത്തില് ഞങ്ങള് ആണ്കുട്ടികളും. മൊത്തം വെള്ളത്തിലുള്ള rides ആയത് കൊണ്ട് ആകെ നനഞ്ഞ് ഒട്ടിയാണ് കൂട്ടത്തില് ഏറ്റവും മെലിഞ്ഞ എന്റെ നില്പ്പ്, പോരാത്തതിന് നല്ല തണുത്ത കാറ്റും- ചൂടുള്ള ആ ചായ കുടിക്കുമ്പോഴും ഞാന് ചെറുതായി വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടാരുന്നു..<br />
<br />
പെട്ടെന്നാണ് ഒരു വിളി കേട്ടത്- "ടാ അനിലേ.. ഇങ്ങു വന്നേ.."<br />
നോക്കീപ്പോ പൊന്നമ്മ ടീച്ചര് ആണ് വിളിക്കുന്നെ. ഞാന് കാര്യമറിയാതെ അങ്ങ് ചെന്ന് ടീച്ചര്നു മുന്പില് നിന്നു.<br />
<br />
"ഇതെന്ത് കോലമാടാ?"<br />
ഞാന് എന്നെ തന്നെ ഒന്ന് നോക്കി- ഒരല്പം ലൂസ് ആണേലും പുത്തനൊരു മഞ്ഞ T-ഷര്ട്ടും, പിന്നെ എന്റെ തന്നെ നല്ലൊരു പാന്റ്സ് വെട്ടി തയ്ച്ച ബുര്മുടയും !- ഇതിനെന്താ കുഴപ്പം?- ഞാന് മനസ്സില് ചോദിച്ചു. എങ്കിലും ടീച്ചര്നോട് ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. <br />
<br />
പെട്ടെന്ന് ടീച്ചര് ഒന്ന് മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് എന്റെ T-ഷര്ട്ട് ന്റെ കഴുത്തിന് പിടിച്ച് ഒരു താഴ്ത്ത്. എന്നിട്ട് ഒരു ചോദ്യമായിരുന്നു - "എന്തെങ്കിലും കഴിച്ച് ഇത്തിരിയെങ്കിലും ഒരു തടി വയ്പ്പിചൂടെടാ?"<br />
<br />
എന്താ ചെയ്യണ്ടേ, അല്ലെങ്കില് പറയേണ്ടേ എന്നറിയാതെ ഞാനൊന്നു പകച്ചു. നോക്കുമ്പോ ടീച്ചര് നു പിന്നില് ഇരുന്നു പെണ്കുട്ടികളൊക്കെ വന് ചിരി. അന്നെനിക്ക് വല്ലാതെ ദേഷ്യം തോന്നി ടീച്ചറോട്. പക്ഷെ പിന്നീട് പലപ്പോഴും ഈ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ആലോചിച്ചു ചിരിക്കുമ്പോ.. ആ വാക്കുകളിലെ സത്യസന്ധത ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..<br />
<br />
എങ്കിലും ഇന്നെനിക്ക് ചിരി വന്നില്ല, ഒന്നും തിരിച്ചറിയാനും കഴിഞ്ഞില്ല. നമ്മളെ ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ആ വ്യക്തി ഇന്ന് ജീവനോടെ ഇല്ല എന്നറിഞ്ഞതില് പിന്നെ. അവസാന നാളുകളില് തീരെ വയ്യാതെ കിടക്കുകയായിരുന്നു ടീച്ചര് എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞ് അറിഞ്ഞു. ഒന്ന് പോവേണ്ടതായിരുന്നു ആ അടുക്കല്- സാധിച്ചില്ല.. ഒരുപാട് കാലം കൂടി ഒന്ന് ഓര്ക്കുന്നത് തന്നെ ഇന്ന് കാലത്ത് ഈ വിവരം അറിഞ്ഞതില് പിന്നെയാണ്.. പലതും വെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോള് ചില കാര്യങ്ങളെങ്കിലും മറന്നു പോവുന്നുണ്ടോ?- അറിയില്ല.. ഞാന് പോലും അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞു..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIZZ4US6HJgam7o6sX1DEGMFMkA-aONwFkm7T25G4fePn5tsweQyoq34TwrzEQ-LnPdUSNNiHc0Qei-K2DrQKuDAruQ3QCKXz9iF50y8ctip7kJIOZNym0zv8YFDLV8gfBEbZspw1D-LI/s1600/school+group+photo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIZZ4US6HJgam7o6sX1DEGMFMkA-aONwFkm7T25G4fePn5tsweQyoq34TwrzEQ-LnPdUSNNiHc0Qei-K2DrQKuDAruQ3QCKXz9iF50y8ctip7kJIOZNym0zv8YFDLV8gfBEbZspw1D-LI/s400/school+group+photo.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ടീച്ചര്ക്ക്.. ഒരുപാട് സ്നേഹത്തോടെ.. ഒരായിരം സ്നേഹപുഷ്പങ്ങള്..<br />
<br />
<br />
<b>അനില്, 30th Nov 2009</b></div>
അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-40516737501463383232009-10-18T12:04:00.000-07:002009-12-01T06:24:10.619-08:00ഒരു എലിക്കഥ !<b><br />
</b><br />
ഓഫീസില് ഇരുന്നിട്ട് ഒരു രക്ഷയുമില്ല. ഇന്നലെ തുടങ്ങിയ ചുമയാണ്, ഇപ്പഴും ദാ ഒരു കുറവും ഇല്ല. ഞാന് 'ടൈ' യുടെ കുടുക്ക് അഴിച്ചു- 'ഇനി ശ്വാസം കിട്ടാഞ്ഞിട്ടാനെങ്കിലോ !'<br />
<br />
എന്തായാലും റൂമിലേക്ക് പോവാന് തീരുമാനിച്ചു ഞാന്. അതിന്റെ ആദ്യ പടി ആയി, എന്നും എനിക്ക് പണി തരുന്ന TL നോട് ചാറ്റ് വഴി സമ്മതം വാങ്ങി. അടുത്തത് PM ആണ്. നേരെ അവരുടെ cubicle ല് ചെന്ന് പറഞ്ഞു- <br />
<br />
"Ahistha, I'm not feeling well.."<br />
"What happened??"<br />
"Cough is there, also heavy headache.. I'm not able to look in to monitors as well.." - PM നോട് പറയാനുള്ള രോഗ വിവരങ്ങള് ഒക്കെ നടക്കുന്നതിനിടക്ക് ഞാന് മനസ്സില് തര്ജ്ജമ ചെയ്തിരുന്നു.<br />
<br />
"Is it H1N1? He he.."- PM ചോദിച്ചു. <br />
"I don't know, കൂട്ടത്തില് 2 ചുമയും'- അതാരുന്നു എന്റെ മറുപടി.<br />
"Just kidding, you can leave Anil.."<br />
"Ok thanks Ahistha"- വൈകിട്ട് ജിമ്മില് ഇടാനായെടുത്ത കുപ്പായവും ഷൂസും ഒക്കെ പൊതിഞ്ഞ് കെട്ടി എടുത്ത് ഞാന് ഓഫീസ് വിട്ടിറങ്ങി.<br />
<br />
പോകും വഴി ആണ് 'രാമകൃഷ്ണ ഹോസ്പിറ്റല്'..<br />
"Cough is there, also heavy headache.."- PM നോട് പറഞ്ഞ അതേ രോഗലക്ഷണങ്ങള് വച്ച് മരുന്നും വാങ്ങി അവിടുന്ന്. 'തണുത്തത് ഒന്നും കഴിക്കരുത്, ബസ്സില് സൈഡ് സീറ്റില് ഇരിക്കരുത്, AC, Fan ഒന്നും പാടില്ല..'- അങ്ങനെ കുറെ ഉപദേശങ്ങളും. എല്ലാത്തിനും കൂടി 400 രൂപയോളം ഫീസും വാങ്ങി അവര്.<br />
<br />
* * *<br />
<br />
ഒരു 10 മിനിറ്റ് നടക്കാനുണ്ട് റൂമിലേക്ക്. പോകും വഴി ഒരു പാക്കറ്റ് ബിസ്ക്കറ്റ്, മിനറല് വാട്ടറിന്റെ ഒരു കുപ്പി.. അങ്ങനെ ഒരു രോഗിക്ക് അത്യാവശ്യം വേണ്ട ഐറ്റംസ് ഒക്കെ വാങ്ങിയിരുന്നു ഞാന്. പോയി മരുന്നൊക്കെ കഴിച്ച് സുഖമായി ഒന്നുറങ്ങണം'- അത് മാത്രമാരുന്നു അപ്പോഴത്തെ എന്റെ ചിന്ത. <br />
<br />
റൂമിന്റെ വാതില് തുറന്നു അകത്ത് കയറി ഞാന്. കൈയ്യില് ഉണ്ടായിരുന്ന പൊതികള് താഴെ വയ്ക്കാതെ തന്നെ കൈയെത്തിച്ച് ലൈറ്റ് ഇട്ടു..<br />
<br />
"ശൂം.." - ഒരു തടിയന് എലി അതാ റോക്കറ്റ് വിട്ട പോലെ അടുക്കളയില് നിന്ന് ബെഡ്റൂമിലേക്ക് ഒരു ഓട്ടം. അതിനു substitute എന്ന പോലെ ഒരു കുഞ്ഞെലി അടുക്കളയിലേക്കും !<br />
<br />
എന്താ ചെയ്യണ്ടതെന്നറിയാതെ കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് അതേ നില്പ്പ് നിന്നു ഞാന് . എങ്ങനേലും ഒന്ന് കിടന്നാ മതി എന്ന് കരുതി വന്നതാ.. ഹോ..<br />
<br />
ആ, എന്ത് നോക്കാന്. നമുക്ക് കിടന്നല്ലേ പറ്റൂ. എലിക്ക് എലിയുടെ കാര്യം, നമുക്ക് നമ്മുടെ കാര്യം- ഞാന് റൂംമേറ്റ് ആയ വിപിന് ന്റെ കട്ടിലില് ചവുട്ടി എന്റെ കട്ടിലിലേക്ക് ചാടി. ഫോണെടുത്ത് അവനെത്തന്നെ വിളിച്ചു.<br />
<br />
വൈകുന്നേരത്തെ ചായയും കുടിച്ച് cubicle mate മായ് ചുമ്മാ കത്തി വച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു അവന് അപ്പോ. നോക്കിയപ്പോഴാണ് പതിവില്ലാതെ എന്റെ call. <br />
<br />
"ഹലോ.."<br />
"ആ ഹലോ അളിയാ, ഇവിടാകെ എലി !"- ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />
"എവിടെ ഓഫീസ് ലോ??"<br />
"അല്ലെടാ ഇവിടെ നമ്മുടെ വീട്ടില് !"<br />
"വീട്ടിലോ?, എന്ത് പറ്റി ഈ നേരത്ത്?"<br />
"ആകെ വയ്യെടാ.. അതോണ്ട് ഞാനുച്ച കഴിഞ്ഞിങ്ങു പോന്നു"<br />
"എന്നിട്ട് മരുന്നൊക്കെ വാങ്ങിയോ?"<br />
"ഉവ്വ്, ഗുളിക ഒക്കെ കഴിച്ച് ഒന്ന് കിടക്കാം ന്നു കരുതിയപ്പോഴല്ലേ.. ഈ എലി.."<br />
"എന്നിട്ടെന്തായി?"<br />
"എന്താവാന്, ഞാന് തന്ത്രപരമായ് കട്ടിലിന്റെ പുറത്ത് കയറി കിടക്കുവാ. ഒരു സ്വയരക്ഷക്കായി താഴേക്ക് ഞാന്നു കിടന്ന ബെഡ്ഷീറ്റ് ഒക്കെ വലിച്ച് മേലേക്കിട്ടു."<br />
"അതെന്തിനാ?"<br />
"അല്ല, എലി ഇനി അതേ തൂങ്ങി മേലോട്ട് കേറണ്ട !"<br />
"നിന്റെ കട്ടില് വായുവില് ഒന്നുമല്ലല്ലോ? 4 കാലില്ലേ അതിന്, അതേ പിടിച്ച് കേറിക്കൂടെ എലിക്ക്?"<br />
"എന്നാലും നമ്മളായിട്ട് ഒരു വഴി ഇട്ടു കൊടുക്കണ്ട എന്ന് കരുതി". <br />
"കൊള്ളാടാ, വെയില് കൊള്ളിക്കണ്ട നിന്റെ ബുദ്ധി !"- വിപിന് എന്നെ ഒന്നാക്കി. <br />
<br />
"ടാ സീരിയസ് ആയിട്ടും.. അടുക്കളയില് നിന്നു ദാ ഇപ്പഴും 'കിര് കിരാ' ന്നു ശബ്ദം കേള്ക്കാനുണ്ട്. ഇനീം ഉണ്ട്ന്നു തോന്നണു സംഭവം"- ഞാന് പറഞ്ഞു.<br />
"അതൊരു പക്ഷെ ഇന്നലെ sink ന്റെ pit ല് ഞാനും ചെക്കനും (എന്റെ അടുത്ത റൂംമേറ്റ്) കൂടി കുടുക്കിയിട്ട എലിയാകും. അത് മുകളിലേക്ക് കയരിപ്പോരാതിരിക്കാന് 2 ഇഷ്ട്ടിക കഷണങ്ങളും വച്ചാരുന്നു മുകളില്.."<br />
"ഓ ശരിയായിരിക്കും. ഞാനും കണ്ടാരുന്നു കാലത്ത്. ഇനി ഒരു പക്ഷെ ബാക്കി ഈ എലികള് വന്ന അതിനെ രക്ഷിക്കാന് നോക്കുവായിരിക്കുവോ? ഹി ഹി.."<br />
"പോടാ.."<br />
"എന്തായാലും ഞാനൊന്നു നോക്കട്ടെ" - ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു ഞാന്.<br />
<br />
* * *<br />
<br />
വിപിന് തന്റെ പ്രോജക്ട് ഡിസ്കഷന് തുടര്ന്നു. അപ്പൊ ദാ വീണ്ടും ഫോണ് അടിക്കുന്നു. (സംശയിക്കണ്ട, ഞാന് തന്നെയാണ്) <br />
<br />
"എന്താടാ??" വിപിന് ചോദിച്ചു. <br />
"അളിയാ, അത് തന്നെ !"<br />
"എന്ത്?"<br />
"നമ്മള് സംശയിച്ചത് ശരിയാണ്. ഞാന് പോയി നോക്കുമ്പോ ഒരെലി ചെന്ന് ആ ഇഷ്ടിക തള്ളി നീക്കാന് നോക്കുവാ !"<br />
"പിന്നേ.."<br />
"ശരിക്കും.. ഇതുങ്ങള് തമ്മിലും communication ഒക്കെ ഉണ്ട്ടാ. ആ കുഴീല് പെട്ട് കിടക്കുന്നതിനെ രക്ഷിക്കാന് ബാക്കിയെല്ലാം കൂടി ടീം ആയിട്ട് വന്നേക്കുവാ !"<br />
"ഓഹോ.. നീയൊരു വടിയെടുത്ത് അതിനെ ഒക്കെ തല്ലിക്കൊല്ല്"- വിപിന് പറഞ്ഞു.<br />
"അല്ലാ, എലി.. ഞാന്.."<br />
"പേടിയാണോ നിനക്ക്?"<br />
"പേടിയൊന്നുമില്ല, എന്നാലും ഞാനിത് വരെ എലിയെ കൊന്നിട്ടില്ല."<br />
"ഛെ, നാണമില്ലേ നിനക്കിത് പറയാന്. ഞാനോ ചെക്കനോ മറ്റോ ആയിരിക്കണമാരുന്നു... Rats are too silly mann.."<br />
"എന്തായാലും നിങ്ങളാരേലും വാ.. ഞാനേതായാലും വയ്യാണ്ടായിപ്പോയി. അല്ലേല് ഒരു കൈ നോക്കാരുന്നു."<br />
"പോടാ ഇവ്ടുന്ന്, ഒന്നൂല്ലേലും 10-26 വയസ്സായില്ലേ. ഒരെലിയെപ്പോലും കൊല്ലാന് ആവൂല്ലാന്നു വച്ചാല്.."- വിപിന് വീണ്ടും.<br />
"ടാ, വല്ലാണ്ട് തലവേദന എടുക്കുന്നു.. ഞാന് കിടക്കട്ടെ.. എന്തായാലും ബെഡ്റൂം ന്റെ വാതില് അടച്ചിട്ടുണ്ട് ഞാന്. അടുക്കളയില് നിന്നു വല്ല എലിയും ഇനി ഇങ്ങട് വരണ്ട."<br />
"ആ ശരി എന്നാ, കിടന്നുറങ്ങ്."- വിപിന് ഫോണ് വച്ചു.<br />
<br />
* * *<br />
<br />
"ഒരെലിയെപ്പോലും കൊല്ലാന് ആവൂല്ലാന്നു വച്ചാല്.."- വിപിന്റെ ആ വാക്കുകള് എന്റെ ഹൃദയത്തില് തറച്ചു. "അല്ലാ, ഒരു കൈ നോക്കിയാലോ?"- പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലൂടെ കുറെ കാലം മുന്പത്തെ ഒരു സംഭവം ഓടി വന്നു. അതിലെയും ഇതിലെയും ജീവികളെ compare ചെയ്യാന് പറ്റില്ല, എങ്കില് പോലും..<br />
<br />
അന്ന് ഞാന് പ്രീ-ഡിഗ്രി ക്ക് പഠിക്കുന്ന കാലം. ഒരു ദിവസം അച്ചാച്ചന് പെട്ടെന്ന് വന്നു വിളിച്ചു- "അരൂ, കണ്ണാ.. വേഗം വാ, അവിടെ ഗോപിയുടെ വീട്ടില് ഒരു പാമ്പ് കയറി. അകത്തൂന്ന് ആ ചൂരലും എടുത്തോ !" (FYI- ഇതില് 'ഗോപി' എന്ന് പറയുന്നത് എന്റെ അച്ഛന്റെ അനിയന്, 'അരുണ്' എന്റെ ചേട്ടന്, പിന്നെ 'കണ്ണന്' ഞാന്.)<br />
<br />
കേട്ടപാടെ ചാടി ഇറങ്ങിയില്ലേ ഞാനും ചേട്ടനും. അച്ചാച്ചന് മുന്നിലും, ഞങ്ങള് രണ്ടാളും വടിയൊക്കെ പിടിച്ച് പുറകെയും. 2 അടി നടന്നപ്പഴാ ഓര്ത്തേ- "അല്ലാ, പാമ്പിനെ അല്ലേ കൊല്ലാന് പോണേ.. എന്റെ അമ്മേ, മനസിലൂടെ ഒരു മിന്നല്പ്പിണര് പാഞ്ഞു അപ്പൊ. എന്തായാലും നടന്ന് ഇളയച്ഛന്റെ വീടെത്തി അപ്പഴേക്കും.. <br />
<br />
ഏറ്റവും പുറത്തായി ഗ്രില്ലിട്ട ഒരു റൂമിലാണ് ഒരു 'ചേര' കയറിയിരിക്കുന്നത്. വെളുത്തുള്ളി, മണ്ണെണ്ണ തുടങ്ങിയ നാടന് രീതികള് പരീക്ഷിച്ച് പരാജയപ്പെട്ട് ഒരു 3-4 ആളുകള് പുറത്ത് നില്പ്പുണ്ട്. വടിയൊക്കെ പിടിച്ച് 'കടത്തനാടന് അമ്പാടി' style ല് അച്ചാച്ചനും പിള്ളേരും വരണ സീന് കണ്ട് അവരൊക്കെ വഴി മാറി.<br />
<br />
എന്ത് ചെയ്യണം എന്നൊരു പിടിയില്ല. അച്ചാച്ചനൊരു തുടക്കമിടുംന്നുള്ള പ്രതീക്ഷയില് നോക്കിയപ്പോ- "പിന്നെ നിന്നെയൊക്കെ എന്തിനാടാ കൊണ്ട് വന്നേ??" എന്നാ ഭാവത്തില് അച്ചാച്ചന് ഇങ്ങട് നോക്കുന്നു. പക്ഷെ ഭാഗ്യത്തിന് ചേട്ടന് അല്പ്പം ധൈര്യവാനായിരുന്നു. വലത്തേ കൈയ്യില് വടി ചുഴറ്റി ചേട്ടന് പയ്യെ മുന്പോട്ട് നീങ്ങി. ഗ്രില്ലില് കൂടി നോക്കിയാല് പാമ്പിനെ കാണാം. എല്ലാരും പ്രതീക്ഷിച്ചു- ഇപ്പോ ചേട്ടന് അകത്ത് കയറി അതിനെ ഓടിച്ച് വിടും. പക്ഷെ സംഭവിച്ചത് മറ്റൊന്നാണ്. പുറത്ത് തന്നെ നിന്നോണ്ട് ചേട്ടന് വടി കൊണ്ട് ഗ്രില്ലില് 4-5 അടി !. എന്നിട്ട് ഒരു ഡയലോഗും- <br />
<br />
"പോടാ.. പോടാ.. ഇറങ്ങിപ്പോവാന്.."<br />
<br />
പിന്നെ പാമ്പിനല്ലേ മലയാളം മനസ്സിലാവുന്നെ !. അനങ്ങി പോലുമില്ല അതവിടുന്ന് . എന്തായാലും തൊട്ടടുത്ത് workshop നടത്തുന്ന മോഹനന് ചേട്ടന് ആ വഴി അപ്പോ വന്നത് കൊണ്ട് രക്ഷപെട്ടു. പുള്ളി അകത്ത് കയറി സംഭവത്തെ ഓടിച്ച് വിട്ടു.<br />
<br />
* * *<br />
ഈ കാര്യം ഓര്ത്തപ്പോ ഞാനൊരു തീരുമാനം എടുത്തു- "വേണ്ട, ഇപ്പോ ഒരു സാഹസത്തിനു പോവണ്ട. എലിക്ക് എലിയുടെ പാട്, നമുക്ക് നമ്മുടെ..". ആ 4 മണി നേരത്തും ഞാന് കമ്പിളിയെടുത്ത് തലവഴി മൂടി.<br />
<br />
അപ്പോഴും അടുക്കളയില് നിന്നു 'കിര് കിരാ..' ശബ്ദം കേള്ക്കുന്നുണ്ടാരുന്നു..<br />
<br />
* * *<br />
<br />
ഒരു 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും- വിപിന് ന്റെ മൊബൈലില് വീണ്ടും എന്റെ കാള്- "Priyanka, 1 mintte.. I'll come in a while"- അവന് സീറ്റില് നിന്നു എണീറ്റ് pantry area യില് ചെന്ന് ഫോണ് എടുത്തു. <br />
<br />
"എന്താടാ... എലി നിന്നെ പിടിച്ച് തിന്നോ???"<br />
"അല്ലളിയാ.. ഞാന് പറഞ്ഞില്ലേ ഇങ്ങോട്ട് യാതൊരു ശല്യവും ഉണ്ടാവാതിരിക്കാന് ഞാന് ബെഡ് റൂമിന്റെ വാതില് close ചെയ്തൂന്ന്..."<br />
"ഉവ്വ്.."<br />
"അങ്ങനെ ഒന്ന് സമാധാനം ആയി കിടക്കുവാരുന്നു. അപ്പഴാ 'പട പടാ പടാ..' ന്ന് 4-5 മുട്ട് വാതിലില്. ഇവിടെ ബെഡ് റൂമില് ഉണ്ടാരുന്ന ഒരെണ്ണത്തിനു പുറത്തോട്ട് പോണം!. ആകെ desp ആടാ ഇവിടുത്തെ അവസ്ഥ. എന്റെ മനസമാധാനം ആകെ പോയി."<br />
"ഹ ഹ ഹ.. നിനക്കിത് തന്നെ വരണം. ഞാനപ്പഴേ പറഞ്ഞതല്ലേ.."<br />
"എന്ത്?"<br />
"എല്ലാത്തിനേം തല്ലിക്കൊന്നു പള്ളേല് കളയാന്.."<br />
"എന്തുവാടാ ഇത്? ഒരു സുഹൃത്ത് ഒരു ആപത്തില് പെട്ട ഇരിക്കുംപോളാണോ ഇത് പോലെ ചങ്കില് കൊള്ളുന്ന വര്ത്തമാനം പറയുന്നേ? നീ ഏതായാലും നേരത്തെ വരാന് നോക്ക്, OK.."<br />
"ശരി ഫോണ് വയ്ക്ക് നീയ്. ഇവ്ടെയേ മീറ്റിംഗ് തുടങ്ങാറായി, bye. വിപിന് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു.<br />
<br />
അപ്പഴും background ല് അടുക്കളയില് നിന്ന് തട്ടലിന്റെയും മുട്ടലിന്റെയും ശബ്ദം കേള്ക്കാരുന്നു. 'എന്നാലും ഈ എലികള്ക്കും ഇത്ര സ്നേഹമോ?'- നമ്മുടെ നാട്ടിലെ റോഡില് വാട്ടര് അതോറിട്ടിക്കാര് കുഴിച്ച കുഴിയില് വീണ ഒരു കാല്നടക്കാരനെയും അയാളെ പിടിച്ച് കയറ്റാന് ശ്രമിക്കുന്ന നാട്ടുകാരുടെയും ഒരു ചിത്രം എന്റെ മനസ്സില് തെളിഞ്ഞു. എന്നാലും ഇവിടെ ഇപ്പോ ഇത്.. എലിയല്ലേ..<br />
<br />
ഒരു 2 മിനിറ്റ് ഞാന് ആലോചിച്ചു, പിന്നെ എണീറ്റു. നേരെ പോയി ഊരി വച്ചിരുന്ന ഷൂസ് കാലില് എടുത്തിട്ടു, ചെന്ന് TV യുടെ സൈഡില് വച്ചിരുന്ന ഒരു വിക്കറ്റ് ഉം കയ്യിലെടുത്തു. എവിടുന്നാണ് അപ്പഴാ ധൈര്യം എനിക്ക് വന്നു ചേര്ന്നത് എന്നറിയില്ല. എങ്കിലും അടുക്കളയെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാന് നടന്നു.<br />
<br />
അവിടെ വേറെ ബഹളങ്ങള് ഒന്നുമുണ്ടാരുന്നില്ല അന്നേരം. ഒരു 5 അടി ദൂരെ നിന്ന് വിക്കറ്റ് കൊണ്ട് പയ്യെ ആ pit ന്റെ അടപ്പ് തള്ളി നീക്കി. എന്നിട്ട് ചില സിനിമകളുടെ അവസാനം നായകന് വില്ലനെ നോക്കി പറയും പോലെ ഒരു ഡയലോഗും- "പോ, എവ്ടെലും പോയി ജീവിക്ക്. ഇനി എന്റെ കണ്വെട്ടത്ത് വന്നേക്കരുത് !"<br />
<br />
ഞാന് തിരിച്ച് നടന്നു. അപ്പഴും, അടുക്കളയുടെ വാതില് ചാരാന് ഞാന് മറന്നില്ല...<br />
<br />
എലി<strong>വാല്ക്കഷ്ണം: </strong>എന്നും 7 മണിക്ക് റൂമിലെത്തുന്ന എന്റെ പ്രിയ റൂംമേറ്റ് അന്നെത്തിയത് 9:30 ക്ക്, മീറ്റിംഗ് നീണ്ടത്രെ ! എങ്കിലും പിന്നീടുള്ള 2-3 ദിവസങ്ങള് എലികള്ക്കെതിരെ വിട്ടുവീഴ്ച ഇല്ലാത്ത പോരാട്ടമാരുന്നു ഇവിടെ. തൊട്ടടുത്ത റൂമിലെ ചിലര് വരെ നമുക്ക് സഹായം വാഗ്ദാനം ചെയ്തെത്തി. അവര്ക്ക് വടി എടുത്ത് കൊടുത്തും, കൃത്യ സമയത്ത് വാതിലുകള് അടച്ച് എലിയെ ഒറ്റപ്പെടുത്തിയും ഞാനും എന്റെ പോരാട്ടവീര്യം തെളിയിച്ചു !<br />
<br />
:-)<br />
<strong>അനില്സ്</strong>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-2160636347951792392009-05-13T06:29:00.000-07:002009-12-01T06:35:01.875-08:00സാഗര് ഏലിയാസ് ജാക്കിയും ഇസഹാക്കും !<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; color: #404040; font-family: Verdana; font-size: 12px;"></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td colspan="2" style="padding-left: 10px; padding-right: 10px;"><span style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><br />
</span></span></td></tr>
<tr><td colspan="2" style="padding-bottom: 5px; padding-left: 15px; padding-right: 15px; width: 596px;"><div id="ctl00_mainContent_dstPostListing_ctl01_divPostContent" style="font-size: 12px; padding-right: 10px; text-align: left; word-wrap: break-word;"><span style="font-size: small;"><div><br />
</div>അങ്ങനെ ഇന്നു വീണ്ടും ‘ സാഗര് ഏലിയാസ് ജാക്കി ‘ ക്ക് പോവാന് തീരുമാനിച്ചു. കഴിഞ്ഞ ഒരു 10 കൊല്ലത്തിനിടയില് ഏറ്റവും കൂടുതല് പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്ന പടം. നാട്ടില് പോയപ്പോ പാതി നിറഞ്ഞ തീയേറ്ററില് ഇരുന്ന് ഒരു വട്ടം കണ്ടതാ. എങ്കിലും "നീ വരണുണ്ടോ?? എന്ന് roommates ചോദിച്ചപ്പോ "ഇല്ല" എന്നു പറഞ്ഞില്ല. പോരാത്തതിനു പടത്തിനു ബാംഗ്ളൂര് ലെ സ്വീകരണം എങ്ങനുണ്ട് എന്നും അറിയാല്ലൊ..<br />
<br />
<br />
അങ്ങനെ രാവിലെ ഇറങ്ങി വീട്ടീന്ന്- ഞങ്ങള് 6 പേര്. അതില് വിപിനും ആനന്ദിനും വല്യ താല്പര്യം ഒന്നും ഉണ്ടാരുന്നില്ല ഈ പടത്തിന്. നാട്ടീന്നു അത്ര നല്ല റിപ്പോര്ട്ട് ഒന്നുമല്ലല്ലോ പടത്തിനെ കുറിച്ച് വന്നത്. ‘ തുടക്കം മുതല് ലാലേട്ടന് കാറില് നിന്നും ഇറങ്ങുന്നു, ചുമ്മാ മ്യുസിക്കും ഇട്ടു അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കുന്നു.. ‘ - ഇങ്ങനൊക്കെ അല്ലേ ചിലര് പടത്തെ കുറിച്ച് പ്രചരിപ്പിച്ചേ. പക്ഷെ ബാക്കി ഉള്ള 4 പേരും (ശ്രീജിത്ത്, മിഥുന്, ഇസഹാക്ക്, പിന്നെ ഈ ഞാന്) കട്ട ലാലേട്ടന് ഫാന്സ്. എല്ലാരും ഓരോ വട്ടം പടം കണ്ടവര്. ഇസഹാക്ക് ആണേല് already 2 വട്ടം കണ്ടു കഴിഞ്ഞു. "എനിക്കിനീം വയ്യ, വേറെ ഏതേലും പടത്തിനു കയറാം" എന്നവന് ഇറങ്ങിയപ്പോ തൊട്ട് പുലമ്പുന്നുണ്ടാരുന്നു. പക്ഷെ ആരു കേള്ക്കാന്..<br />
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">ബസ്സില് കേറിയപ്പോ മുതല് വിപിനും ആനന്ദും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി- "പടം വെറുതെ bore ആയിരിക്കും, അങ്ങനാണല്ലോ എന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് പറഞ്ഞേ.."<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"ഒന്നു പോയേടാ ഇവ്ടുന്ന്"- ശ്രീജിത്തിന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല അവരുടെ സംഭാഷണം.</div><div></div><div></div><div>"ഒരു കഥയും ഇല്ലാന്നാ കേട്ടേ"</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"പിന്നേ.. സിനിമയ്ക്ക് കഥ വേണംന്നു നിര്ബന്ധം ഉണ്ടോ?? അതിന്റെ ക്യാമറ വര്ക്ക് ശ്രദ്ധിക്ക്, മ്യൂസിക് കേള്ക്ക്. അല്ലാണ്ട് വെറുതെ.. പിന്നെ ലാലേട്ടനല്ലേ നായകന്, വേറെന്ത് വേണം?" -ശ്രീജിത്ത് വീണ്ടും.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"ലാലേട്ടന്.. കണ്ടാലും മതി. എന്ത് തടിയാ?? നായിക ആയിട്ട് ഭാവനയും. കൊള്ളാം!!"</div><div></div><div></div><div>"എടാ മനുഷ്യന്മാരായാല് ഇത്തിരി തടി വേണം. അതാ കേരളത്തിലെ സൌന്ദര്യ സങ്കല്പം. ലേശം കുടവയറും കൂടി ഉണ്ടേല് OK ആയി. അല്ലാതെ ഈ ചോക്കളേറ്റ് നായകന്മാരെ ഒക്കെ മലയാളികള് അംഗീകരിക്കുവോ?? പിന്നെ നായികേടെ കാര്യം.. ഇപ്പൊ അവളൊക്കെ അല്ലേ ഉള്ളൂ. ബാക്കി എല്ലാര്ക്കും പ്രായം ആയില്ലേ.." ഞാനും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല.</div><br />
മിഥുനു പറയാനുണ്ടാരുന്നത് വേറൊന്നാരുന്നു. SAJ ടെ introduction സീന് ലെ പരുന്തിനെ പറ്റി- "നിനക്കറിയോ, അതിനു ഒരു ദിവസത്തെ വാടക 1.5 കോടി രൂപയാണത്രേ !!"<br />
"പോടാ.." വിപിന് ഒരു എക്സ്ക്ളമേഷന് മാര്ക്ക് ഇട്ടു.<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div>"സത്യായിട്ടും!! ഞാന് അമല് നീരദ് ആയിട്ടുള്ള ഇന്റര്വ്യൂ ഇല് കേട്ടതല്ലേ.." "നീ കേട്ടോ??"</div><div></div><div></div><div>"അല്ല.. അരുണ് ചേട്ടന് കണ്ടാരുന്നു ഇന്റര്വ്യൂ. അങ്ങേരാ എന്നോട് പറഞ്ഞെ. അറിയില്ലേ അരുണ് ചേട്ടനെ?? എന്റെ കുബിക്കിളിലെ??.."</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"ഓഹ് അപ്പൊ നീ കണ്ടിട്ടില്ലാല്ലേ??"</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"ഇല്ലാ, എന്നാലും സംഭവം സത്യാ. ദുബായിലെ വല്ല്യൊരു ഷേക്കിന്റെ പരുന്താ അത്. അയാളോടല്ലാതെ വേറെ ആരോടും ആ പരുന്ത് ഇതു വരേം ഇണങ്ങീട്ടില്ല. പക്ഷെ ലാലേട്ടനോട്.. പുല്ല് പോലെ ഇണങ്ങിയില്ലേ.. കണ്ടാ.." (എന്ത് കണ്ടാ ന്നു? ഞാന് മനസ്സില് ചിന്തിച്ചു.)</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"പിന്നെ ഫസ്റ്റ് ദിവസം 512 ഷോ യാ കേരളത്തില് നടന്നെ.. അതു വേള്ഡ് റെക്കോഡാ."<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"വേള്ഡ് റെക്കോഡോ??</div><div>"അല്ലാ, റെക്കോഡാ.. കേരളത്തില്..</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>മിഥുനെ കുറിച്ച് എനിക്കഭിമാനം തോന്നി. ഇവന് പണ്ട് രാഷ്ട്രീയത്തില് ഉണ്ടാരുന്നോ?</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>* * *</div><div></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">അങ്ങനെ അതുമിതും ഒക്കെ പറഞ്ഞ് PVR ല് എത്തി.</div><div></div><div style="margin-bottom: 0cm;">"2:15 നാ പടം. ടിക്കറ്റ് ഇപ്പഴേ ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടേക്കാം. അല്ലേല് കിട്ടിയില്ലേലോ? ഞാന് കാര്യങ്ങള്ക്ക് മുന്കൈയ്യെടുത്തു.<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"പിന്നേ തിരക്ക്.. മിക്കവാറും 6 ടിക്കറ്റ് ഒന്നിച്ച് എടുത്തതിനു തീയേറ്ററുകാര് നമുക്ക് വല്ല അവാര്ഡും തരും" ആനന്ദ് പറഞ്ഞു.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>അവന്റെ മറുപടി എനിക്ക് തീരെ പിടിച്ചില്ല - ചുമ്മാ കുറ്റം പറയാനാണേല് ഇവനൊക്കെ വരണതെന്തിനാ???</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>ഞാന് കാശു collect ചെയ്യുന്നതിനിടെ ഇസഹാക്ക് വീണ്ടും ചോദിച്ചു - "അളിയാ വേറെ ഏതേലും പടം.. ദാ ‘ Fast and Furious ‘ കളിക്കണുണ്ട്, നമുക്കതിനു കേറാം. ഞാനിത് 3 @ആമത്തെ വട്ടമാ.."</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"അതിനെന്താ അളിയാ, 3 അല്ലേ ആയുള്ളു. നമ്മള് അതൊക്കെ ആ ഒരു സ്പിരിറ്റ് ഇല് എടുക്കണ്ടേ?? മിഥുന് മറുപടി പറഞ്ഞു.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"ടാ എന്നാലും.."</div><div>"ഒരെന്നാലുമില്ല, ഒന്നൂല്ലേല് നമ്മളൊക്കെ മോഹന്ലാല് ഫാന്സ് അല്ലേടാ.."</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>അതില് ഇസഹാക്ക് വീണു. പിന്നെ അവണ്ടെ പ്ളാനുകള് ആരുന്നു എല്ലാം.</div><div></div><div style="margin-bottom: 0cm;">"ശ്ശെടാ, ഇത്തിരി വര്ണക്കടലാസ് എടുക്കാമായിരുന്നു."</div><div>"എന്തിനാ??"<br />
</div><div>"അല്ലാ.. പടം തുടങ്ങുമ്പൊ എറിയാന്.. ഞങ്ങല് നാട്ടിലൊകെ അങ്ങനാ"</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"അതു നാട്. ഇതു ബാംഗ്ളൂര് മള്ട്ടിപ്ളെക്സാ. ഒരു വല്യ തമാശ കേട്ടാലും പേരിനൊന്നു ചിരിച്ച്, പിശുക്കി മാത്രം കൈ അടിക്കുന്ന ആള്ക്കാരാ.. "<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"ഒന്നു പോടാ, നമുക്കെന്ത് നോക്കാന്.. മറ്റുള്ളവര്ക്ക് വേണ്ടി ഒരിക്കലും നമ്മള് മാറരുത്.. നിങ്ങളില്ലേല് വേണ്ട, ഞാന്എന്തായാലും ഇന്നു തകര്ക്കും.."- അവന് 120 രൂപ എന്റെ നേരെ നീട്ടി. ഇന്നാ പോയ് ടിക്കറ്റ് എടുക്ക്..<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"അത്രേ ഉള്ളൂ മച്ചൂ" - മിഥുന് ഇസഹാക്കിന്റെ തോളത്ത് തട്ടി.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>ഞാന് പോയി ടിക്കറ്റ് എടുത്തു വന്നു. എന്തേലും കഴിക്കാം ന്നു കരുതി നീങ്ങിയപ്പോഴാ മിഥുന് ഒരു ഡയലോഗ് അടിച്ചേ..</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div>"ഒരു പടം 3 പ്രാവശ്യം ഒക്കെ കാണുവാന്നു പറഞ്ഞാ??"</div><div>"എന്താന്നു്..?</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"അല്ല ഈ ഇസഹാക്കിന്റെ ഓരോ കാര്യങ്ങളേയ്.. നമ്മള് പിന്നെ 2 ആമത്തെ ആണെന്നു കരുതാമ്. ഇതു 3 വട്ടമ്, അതും ഈ പടം.. കൈയ്യില് കാശുണ്ടെന്നു വച്ച്.."<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"എടാ നിന്നെ ഞാന് എടുത്തോളാമെടാ, നീ ഒറ്റ ഒരുത്തനാ എന്നെ കൊണ്ട്.. ആ എതായാലും ടിക്കറ്റ് എടുത്ത് പോയില്ലെ.."<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>എല്ലാരും അവന്റെ വിഷമം സ്വന്തം ചിരി ആക്കി മാറ്റി. പക്ഷെ ദൈവം ഇസഹാക്കിനായ് കരുതി വച്ചിരുന്നത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു..</div><div><br />
</div><div>എ1 മുതല് എ6 വരെ ഉള്ള ടിക്കറ്റ് ആരുന്നു ഞങ്ങള്ക്ക് കിട്ടിയെ. ഒരറ്റത്ത് നിന്നു തുടങ്ങി എല്ലാരും ഇരുന്നു. ഇസഹാക്ക് എ6 ല്. അവന്റെ കസേര മാത്രം പുറകോട്ട് വളയുന്നില്ല. അതോണ്ട് നേരെ ഇരുന്നു തന്നെ സിനിമ കാണണം. "ഹ ഹാ ഇസഹാക്കിനു പിന്നേം പണി കിട്ടി" - ശ്രീജിത്ത് ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. പക്ഷെ ആ ചിരിക്ക് അധികം ആയുസ്സ് ഉണ്ടാരുന്നില്ല. എ7 ലും എ 8ലും ആയിട്ട് 2 പെണ്കുട്ടികള് വന്നങ്ങിരുന്നു. ജീന്സ് ഉം ടീ-ഷര്ടും ഒക്കെ ധരിച്ച്. മുടി ഒക്കെ പറത്തി..</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div><br />
</div><div>ഇവരു ഹിന്ദിക്കാരാണോ? എനിക്കൊരു സംശയം.</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"പിന്നേ ഹിന്ദിക്കാരല്ലേ SAJ കാണാന്.. ഒന്നു പോടാ.."</div><div>"അല്ലാ.. ‘ കമ്പനി ‘ യില് അഭിനയിച്ചതിനു ശേഷം ലാലേട്ടന്റെ പേരു അങ്ങ് ഉത്തരേന്ഡ്യയില് വരെ അല്ലേ !!"- ഞാനെന്റെ പോയിന്റ് വ്യക്തമാക്കി<br />
</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>"ഒന്നു നിര്ത്തെടാ, അതാണൊ ഇപ്പഴത്തെ നമ്മുടെ പ്രശ്നം? അവ്ടെ ഇസഹാക്ക്.."- ശ്രീജിത്ത് ഇടയ്ക്ക് കയറി.</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>നോക്കീപ്പൊ നമ്മുടെ ഇസഹാക്ക് കാലുമ്മെ കാലും കയറ്റി വച്ച് background ലെ ഇംഗ്ളീഷ് പാട്ടിനു താളം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. "എടാ.."</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"ഞാനിപ്പൊ ശരിയാക്കി തരാം. അങ്ങനെ അവന് മാത്രം ഒറ്റക്ക് ആളാവണ്ട" - മിഥുന് പറഞ്ഞു. ചുറ്റും ഇരിക്കുന്നവര്ക്ക് കേള്ക്കാന് പാകത്തില് അവന് ഇസഹാക്കിനോട് ഒരു ചോദ്യമ്-<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"ടാ.. cigarette ഉണ്ടോ നിന്റെ കൈയ്യില്??"<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"എഹ്ഹ്.. അതിനു ഞാന് വലിയ്ക്കാറില്ലല്ലോ. ആ പെണ്പിള്ളാരെ നോക്കി ഇസഹാക്ക് മറുപടി പറഞ്ഞു.<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"അല്ല, നീയല്ലേ ഫുള് പായ്ക്കറ്റ് വാങ്ങിയത്? നിന്റെ കൈയ്യില് കാണണമല്ലോ.."<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ഇസഹാക്ക്. എങ്കിലും അവന്റെ താളം പിടുത്തം നിന്നു, കയറ്റി വച്ചിരുന്ന കാലും താഴെ ഇറങ്ങി. ഹോ, ചെറിയൊരാശ്വാസം, എല്ലാരും മിഥുനു കൈ കൊടുത്തു.<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">പയ്യെ പടം തുടങ്ങാറായി. ‘ ജോസ്കോ ‘ യുടേയും ‘ ആലുക്കാസ് ‘ ന്റെയും ഒക്കെ പരസ്യം കാട്ടിയതിനു ശേഷം "ആശിര്വാദ് സിനിമാസ്" എന്നു എഴുതി കാട്ടിയപ്പൊ നിറഞ്ഞ കൈയ്യടി ആരുന്നു - (ഞങ്ങള് 3 പേരും മാത്രം. വേറെ ആരും ഒന്നു അനങ്ങി പോലുമില്ല.) ഞാന് ഇസഹാക്കിനെ നോക്കി, അവന് "ഇതെന്ത്വാടാ മര്യാദക്ക് ഇരുന്നൂടെ തീയേറ്ററില്??" എന്നുള്ള ഒരു മുഖഭാവത്തില് ഇരിക്കുന്നു. ആകെ ലാലേട്ടനെ introdcuce ചെയ്യണ സീന് ഇല് അവനൊന്നു കൈയ്യടിച്ചു, അതും Lords ഇല് സച്ചിന് century അടിക്കുമ്പൊ ആദരസൂചകമായി എണീട്ട് നിന്നു കൈയ്യടിക്കുന്ന ഇംഗ്ളീഷ്കാരെ പോലെ.. പക്കാ ഡീസന്റ് ആയി..<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">ഇവന് തന്നെ ആണോ ‘ പടം തകര്ക്കണം ‘ ന്നും പറഞ്ഞ് തീയേറ്ററില് കേറിയവന്?? അടുത്ത് ഓരോരുത്തര് വന്നു ഇരിക്കുന്നതിന്റെ ഓരോ വ്യത്യാസങ്ങളേയ്.. തീര്ന്നില്ല, ഇടക്കിടെ ഇങ്ങോട്ട് നോക്കി ഓരോ പറച്ചിലും- "ഞാന് അന്നേരമേ പറഞ്ഞതാ ഫാസ്റ്റ് ആന്റ് ഫ്യൂറിയസ് നു കേറാംന്നു. ഈ പടത്തില് എന്തിരുന്നിട്ടാ???"- എന്നിട്ട് പാളി ഒന്നു വലത്തോട്ട് നോക്കും. അപ്പഴും അവള് ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ മൊബൈലില് ആരോടോ സംസാരിക്കുവാരുന്നു..<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div></div><div>പടം ഒരുപാട് പുരോഗമിച്ചേലും എല്ലാരുടേം ഒരു കണ്ണ് ഇസഹാക്കിലാരുന്നു- നോക്കുമ്പൊ ഉണ്ട് അവന് ഉറങ്ങുന്നു !! പാവം ബോര് അടിച്ചിട്ടാരിക്കുമ്, 3 @ആമത്തെ വട്ടമല്ലേ ഇത്.. എങ്കിലും അവന്റെ തല പയ്യെ ആ പെണ്പിള്ളേര് ഇരിക്കുന്ന സൈഡ് ലേക്ക് പോണുണ്ടോ??? ഉറങ്ങി വീഴുന്ന മട്ടില്? എടാ കള്ളാ..</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">പെട്ടെന്നാ അവള് കൈ അങ്ങു പൊക്കിയേ. ഞാന് കരുതി- തീര്ന്നു- ഇസഹാക്കിനു തല്ലു കിട്ടി !!<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div>പക്ഷെ അവള്ടെ കൈ പൊക്കല് വേറെ ഒരുത്തനുള്ള സിഗ്നല് ആരുന്നു. 1/2 മണിക്കൂറോളം വൈകിയേലും അവള്ടെ കൂടെ ഉത്തരവാദിത്തപ്പെട്ട ഒരുത്തന് അവസാനം വന്നു കയറി. അവള് ഇരുന്ന സീറ്റില് ഇരുന്നു. അവളാകട്ടെ ഒരു സീറ്റ് മാറീം അങ്ങിരുന്നു പടത്തിന്റെ ഇതു വരെ നടന്ന കഥയൊക്കെ അവനു പറഞ്ഞ് കൊടുക്കുന്നു..</div><div><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;">"ഹോ ആശ്വാസം ആയി അളിയാ ! ഞാന് സന്തോഷം കൊണ്ട് എല്ലാരേം കെട്ടിപ്പിടിച്ചില്ലെന്നേ ഉള്ളു..<br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"></div><div></div><div><div>‘ Interval ‘ എന്നു എഴുതിക്കാണിച്ചപ്പൊ - എ6 ഇല് നിന്നു ഒരു വിളി കേട്ടൂ - <strong>"</strong><strong>ജയ് ലാലേട്ടന്</strong> <strong>!!!"</strong></div><div><b><br />
</b></div><div><b><br />
</b></div><div><b><br />
</b></div><div>-അനില്സ്, 13th May 2009</div></div></span></div></td></tr>
</tbody></table>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-51516781460584058352009-04-04T06:37:00.000-07:002009-12-01T07:33:18.806-08:002 വരിക്കഥ..<span style="color: #404040; font-family: Verdana;"><img border="0" src="http://blog.manoramaonline.com/Photo_Uploads/anilmk2001_stars342009%2064147%20AM%20533.jpg" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" /><br />
<br />
ഇപ്പൊ ഞാന് ആകാശത്ത് നോക്കാറില്ല. മുന്പ് നോക്കിയിരുന്നത്, "ഇന്നെത്ര നക്ഷത്രങ്ങളാല്ലേ മാനത്ത് !!" എന്നവളോട് പറയാന് വേണ്ടി മാത്രവും...</span>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-8670844818289874612009-03-22T06:36:00.000-07:002012-02-14T03:03:57.342-08:002 ആം ക്ളാസ്സും പ്രണയവും അതിന്റെ തുടര്ച്ചയും !<br><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ഒരുപാട് കാലത്തിനു ശേഷം പഴയ കൂട്ടുകാരെ കാണുന്നതോ സംസാരിക്കുന്നതോ ഒരു സുഖമുള്ള ഏര്പ്പാടാ. ആതും നമ്മള് ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരാളാണെങ്കില് പറയുവേം വേണ്ട. അങ്ങനെ ഒരനുഭവം ഇക്കഴിഞ്ഞ ദിവസം എനിക്കും ഉണ്ടായി. പണ്ട് 2 ആം ക്ളാസ്സില് ഒപ്പം പഠിച്ച ഒരാളോട് കുറെ നേരം ചാറ്റ് ചെയ്തു. ആ ചെറിയ പ്രായത്തിലും വെറുമൊരു ക്ളാസ്സ്മേറ്റ് മാത്രമായിരുന്നില്ല എനിക്കവള്. അതു കൊണ്ട് തന്നെ ആവണം, ഒരുപാട് സന്തോഷവും തോന്നി അന്നേരം..<img align="absMiddle" border="0" src="http://blog.manoramaonline.com/CuteSoft_Client/CuteEditor/Images/emsmile.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px;" /><br />
<div><br />
* * *<br />
<br />
ഇവിടെ ഓഫീസില് എന്റെ ക്യുബിക്കിളില് പുതുതായ് വന്ന ഒരു മലയാളിയെ, (പേരു ധന്യ) പരിചയപ്പെടുകയായിരുന്നു ഞാന്.. ‘നാട്ടില് എവിടെയാ, എവിടാ പഠിച്ചേ..? ‘ എന്നൊക്കെയുള്ള സ്ഥിരം ചോദ്യങ്ങള്ക്കിടയില് അവള്ടെ ഒരു ഉത്തരം എന്റെ മനസ്സിലുടക്കി- നിര്മ്മല ഹൈസ്ക്കൂള്!! ആലുവയിലെ പ്രശസ്തമായ ഇംഗ്ളീഷ് മീഡിയം ഗേള്സ് ഹൈസ്കൂള്..<br />
<br />
എന്റെ ഓര്മ്മകള് പുറകോട്ട് പോയി. ഒന്നോ രണ്ടോ അല്ല, ഏകദേശം 18 വര്ഷത്തോളം. അന്നു ഞാന് 2 ആം ക്ളാസ്സില് പഠിക്കുന്നു, ആലുവ സെന്റ്. ജോണ്സ് സ്കൂളില്. ആ സ്ക്കൂളിനെ പറ്റിയുള്ള എന്റെ ഓര്മ്മകള് എടുത്താല് അതില് അദ്യത്തെ പേജ് അവളെ പറ്റിയാ - മിനു !! എന്റെ അമ്മയുടെ കൂട്ടുകാരിയുടെ മകള്. അമ്മക്ക് ജോലി ഉള്ളതു കാരണം എന്നെ LKG ക്കും മുന്പേ കുറേ നാള് അടുത്തൊരു YWCA യില് ആക്കിയിരുന്നു. അവിടം മുതല്ക്കെ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാരുന്നു മിനു. തമ്മില് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നൊന്നും ഓര്ക്കണില്ല. എന്നാലും ഉച്ചക്ക് എല്ലാ കുട്ടികളും കൂടെ വരി വരി ആയി കിടന്നുറങ്ങുന്നതും, പിന്നെ 4 മണിക്ക് എണീക്കുമ്പോ ഒന്നിച്ച് ഇരുന്നു ബിസ്ക്കറ്റ് ഒക്കെ കഴിക്കുന്നതും.. അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയൊ അവ്യക്ത ചിത്രങ്ങള് ഇപ്പഴും മനസിലുണ്ട്..<br />
<br />
<br />
ധന്യയോട് ഞാന് ചോദിച്ചു - "അല്ലാ, ഒരു മിനുവിനെ അറിയോ നീയ്?"<br />
"ഏത്.."<br />
"1999 ഇല് SSLC പാസ്സ് ഔട്ട് ആയ..?"<br />
"മിനു ഗോപിനാഥ്. SSLC ക്ക് റാങ്ക് കിട്ടിയ..?"<br />
"ആഹ്, അതു തന്നെ.."<br />
<br />
ഞാനുമോര്ക്കുന്നുണ്ട് റിസല്ട്ട് വന്ന ആ ദിവസം. പത്രം അരിച്ച് പെറുക്കി ഓരോ സ്കൂളിന്റേം വിജയ ശതമാനം ഒക്കെ നോക്കി വരുമ്പഴാ ഒരു ഫോട്ടോ കണ്ടേ.. മിനു - 13 ആം റാങ്ക് !! കുറച്ച് നേരം നോക്കി നിന്നു ഞാന് ആ ഫോട്ടോയില് തന്നെ..<br />
"ശ്ശെടാ, ഇതു സുഭദ്രേടെ മോളല്ലേ?- അമ്മ പേപ്പര് തട്ടിപ്പറിച്ചത് പെട്ടെന്നാരുന്നു.<br />
"കണ്ട് പഠിക്കെടാ പിള്ളേരു മാര്ക്ക് വാങ്ങിക്കുന്നത്.." - ഒരു വിധം നല്ല മാര്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും വെറുതെ എന്നെ ഒന്നു വഴക്ക് പറഞ്ഞു അമ്മ അന്നേരം..</div><div>"മിനു എന്റെ കൂടെ പഠിച്ചതാ 2 ആം ക്ളാസ്സ് വരെ. പിന്നെ ഒന്നും അറിയില്ല. ഇപ്പൊ എവിടെയാ ആള്?" - ഞാന് ധന്യയോട് ചോദിച്ചു.</div><div><br />
"അവള് നമ്മുടെ കമ്പനിയില് തന്നെ ഉണ്ട്, തിരുവനന്തപുരത്ത്."<br />
"ആഹാ..അതു കൊള്ളാല്ലോ.."<br />
<br />
പിന്നെയും കുറച്ച് കാര്യങ്ങള് ഒക്കെ പറഞ്ഞതിനു ശേഷം ഞാന് എന്റെ ക്യുബിക്കിളിലേക്ക് നീങ്ങി. ആദ്യം ചെയ്ത കാര്യം ചാറ്റ് എടുത്ത് "മിനു" എന്നു search ചെയ്യാന് കൊടുത്തു. അങ്ങനെ ഒരാള് ഈ കമ്പനിയില് ഉണ്ടെങ്കില് അപ്പൊ തന്നെ അറിയാന് പറ്റും. തെളിഞ്ഞു വന്ന 3-4 മിനു കളില് നിന്നും ഞാന് കണ്ടെത്തി അവളെ - "Minu Gopinath, Base location: Thiruvananthapuram, Current location: US".</div><div><br />
"അപ്പോ ആള് ഇവിടില്ല"- എന്റെ പ്രതീക്ഷകള്ക്ക് ഒരു ചെറിയ കടിഞ്ഞാണ് വീണു.</div><div>എങ്കിലും ഒരു "friend request"അയച്ചു ഞാന്. എപ്പഴേലും ചാറ്റ് എടുത്ത് നോക്കുമ്പോ കണ്ടോളുമല്ലോ..</div><div></div><div>* * *</div><div></div><div>പിന്നെയും കുറെ ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞാണു... കമ്പ്യൂട്ടര് ന്റെ മൂലക്ക് ഒരു കൊച്ചു സ്ക്രീന് തെളിഞ്ഞു- "Minu_Gopinath online".</div><div>എപ്പഴോ എന്റെ request സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് അപ്പോള്. ഞാന് സമയം പാഴാക്കിയില്ല..</div><div><br />
</div><div>"ഹായ് മിനു"- ഞാന് ടൈപ്പ് ചെയ്തു.<br />
"ഹായ്" -മറുപടി ഒറ്റ വാക്കില് ഒതുങ്ങി.<br />
"എന്നെ ഓര്മ്മ ഉണ്ടോന്നു അറിയില്ല.."<br />
"എനിക്ക്.."<br />
<br />
"കുറച്ച് കൂടുതല് പുറകോട്ട് പോണം, ആലുവയില് അല്ലേ വീട്?"<br />
"അതെ.."<br />
"സെന്റ്. ജോണ്സില് അല്ലേ പഠിച്ചേ..?"<br />
"ആ.."<br />
"യെസ്സ്, അപ്പൊ ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ച ആള് തന്നെ. ഒരു പഴയ ക്ളാസ്സ്മേറ്റ് ആയിട്ട് വരും. 2 ആം ക്ളാസ്സ് വരെ നമ്മള് ഒരേ ക്ളാസ്സില് ആരുന്നു.."<br />
<br />
കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ഒരു മറുപടിയും ഇല്ല..<br />
<br />
"ഇപ്പൊ Bangalore ല് ആണല്ലേ?" - ഞാന് പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതാരുന്നു അവള്ടെ ആ ചോദ്യം.</div><div></div><div>"ഓഹോ അതിനിടയില് എന്നെ പറ്റി ഒന്നു അന്വേഷിച്ചു അല്ലേ?"<br />
"അല്ല.. ഞാന്.. ആരാണെന്നറിയാതെ വന്നപ്പോ.."<br />
"ok.." -ഓഫീസ് ID വച്ച് വെറുതെ ഒന്നു സേര്ച്ച് ചെയ്താല് മതി ഒരാളുടെ ഡീറ്റെയില്സ് അറിയാന്.<br />
<br />
പിന്നെയും ഇത്തിരി നേരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ കടന്നു പോയി. അല്ല, എനിക്ക് ഒരു തുടര്ച്ച കിട്ടിയില്ല എന്നു തന്നെ പറയാം. അവളായിട്ട് ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും ചോദിച്ചുമില്ലാ.. എന്തൊക്കെയോ പണികള് ചെയ്ത് തീര്ക്കാനുണ്ടാരുന്നു എനിക്ക്. എങ്കിലും ഒന്നിലും മനസ്സുറച്ചില്ല. അവളോട് ഇനിയും എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കണം ന്നു മാത്രാരുന്നു മനസില്..<br />
<br />
"അല്ലാ, ഒരു ‘ നികിത ‘ യെ ഓര്ക്കണുണ്ടോ ഇയാള്? നികിത എസ് നായര്. ഇയാള്ടെ വല്യ friend ആരുന്നില്ലേ? ഞാന് വീണ്ടും ചോദിച്ചു.. ചോദ്യത്തിലെ ആ "ഇയാള്" ഞാന് മനപ്പൂര്വം ചേര്ത്തതാ. പേരു വിളിക്കണ്ട എന്നു കരുതി.<br />
<br />
"ആ.. നികിത.. അയാളെ ഒക്കെ ഓര്മ്മ ഉണ്ടോ?"<br />
"ഉവ്വ്.. പിന്നെ ഒരു മൊഹിയുദ്ദീന് ഇജാസ്, TVM ത്തേക്ക് പോയ ശബരിനാഥ്, ഓട്ടോയില് സ്കൂളില് വന്നിരുന്ന ഊന എസ് അമീര്ഖാന്, പിന്നെ ഒരിക്കല് ഇടിയിട്ട് എന്റെ ടൈ വലിച്ച് പൊട്ടിച്ച രജേശ്വരി.. ഇവരെ ഒക്കെ ഓര്മ്മ ഉണ്ട്..<br />
<br />
"ആഹാ കൊള്ളാല്ലോ.."<br />
<br />
പിന്നെ 1st standard ലെ നമ്മുടെ ക്ളാസ്സ് ടീച്ചര് ‘ഹെലെനി ടീച്ചര്‘..</div><div>- ഞാന് എന്റെ ഓര്മയ്ക്ക് കിട്ടുന്ന അംഗീകാരങ്ങള് കൂട്ടാന് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
"യേയ് തെറ്റി, ഹെലെനി ടീച്ചര് നമ്മുടെ ക്ളാസ്സ് ടീച്ചര് ആരുന്നില്ല, 1 ബി ടെ ആരുന്നു !!"<br />
"ആ.. ശരിയാ.. മറന്നൂ ഞാന്.."</div><div></div><div></div><div>-എനിക്ക് നല്ല ഉറപ്പുണ്ടാരുന്നേലും സമ്മതിച്ച് കൊടുത്തൂ ഞാന്. പലപ്പോഴും പെണ്കുട്ടികളോട് സംസാരിക്കുമ്പൊ നമ്മുടെ നിലപാടുകളില് തന്നെ ഉറച്ച് നില്ക്കാന് പറ്റീന്നു വരില്ല. അങ്ങനെ ചെയ്താല്, ചിലപ്പൊ ആ ഒരൊറ്റ നിമിഷം മതി, എല്ലാ സ്വപ്ന സൌധങ്ങളും തകരാന്..<br />
<br />
"എനിക്ക്.. ഇവരെ ഒക്കെ ഓര്മ്മ കിട്ടണുണ്ട്. എങ്കിലും തന്റെ മുഖം മാത്രം ഓര്ത്തെടുക്കാന് പറ്റണില്ലല്ലോ.." അവള് തുടര്ന്നു.<br />
<br />
ഞാന് പക്ഷെ പിന്മാറാന് ഒരുക്കമാരുന്നില്ല - "നമ്മുടെ ക്ളാസ്സ് ഓര്ക്കണില്ലേ ഇയാള്? 2 ആം നിലയില് വാട്ടര് ടാങ്കിന്റെ അടുത്ത്? അവള്ടെ ഓര്മ്മകളെ മാക്സിമം ഉണര്ത്താന് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഞാന്..<br />
<br />
വീണ്ടും ഒരു കൊച്ചു ഇടവേള വീണു സംസാരത്തിനു്. 2 മിനിറ്റ് നേരത്തേക്ക് എതിര് ഭാഗത്ത് നിന്നു ഒരു മറുപടിയും വന്നില്ല.<br />
<br />
"1st ബെഞ്ചില് അല്ലേ ഇരുന്നിരുന്നേ? പെട്ടെന്നാരുനു അവള്ടെ ചോദ്യം.<br />
"ആവോ.. ഞാന് ഓര്ക്കണില്ല.."<br />
"എന്നാല് ഞാന് ഓര്ക്കുന്നുണ്ട്, നമ്മള് 1സ്റ്റ് ബെഞ്ചിലാ ഇരുന്നിരുന്നെ. ഞാനും രാഹുലും താനും.. !!"<br />
<br />
ഏഹ് അതെപ്പൊ?? എനിക്കൊരു ഓര്മ്മയും കിട്ടീല്ല.. എങ്കിലും ഞാന്..<br />
"Oh was it !!!!" - സധാരണ ഇടുന്നതിലും 2 ‘ എക്സ്ക്ളമേഷന് ‘ കൂടുതല് ഇട്ടു അദ്ഭുതം കാട്ടാന് ശ്രമിച്ചൂ അവള്ടെ മുന്പില്. പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിലെ ചിന്ത വേറൊന്നാരുന്നു- ഞങ്ങള് അടുത്തടുത്താണോ ഇരുന്നിരുന്നേ? അതോ നേരത്തെ പറഞ്ഞ ആ രാഹുല് നടുക്കാണോ ഇരുന്നേ?? ഒന്നും ഓര്മ്മ കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ ഈശ്വരാ.. അവളോട് ചോദിച്ചാലോ, യേയ് വേണ്ട..<br />
<br />
"അതേ.., രാഹുല് നേം എനിക്ക് ഓര്മ്മ കിട്ടണുണ്ട് ട്ടോ, ഭയങ്കര വഴക്കാളി അയിരുന്നില്ലേ ആളു്?" - അവള് വീണ്ടും..<br />
<br />
"ഇതേതവനാ ഈ രാഹുല്? അവന് വിട്ടു പോണില്ലല്ലോ" - ഞാന് വിഷയം മാറ്റാന് ശ്രമിച്ചു. അല്ലേല് അടുത്ത ഡയലോഗ് എന്റെ മാത്രം മുഖം ഓര്മ്മ കിട്ടണില്ല എന്നാരിക്കും. അതു കേള്ക്കാന് വയ്യ..<br />
<br />
ഞാന് വീണ്ടും ഓര്മ്മകളുടെ ചെപ്പ് തുറന്നു..<br />
<br />
"ആ ഒന്നൂടെ ഓര്ക്കുന്നു, SSLCക്ക് 13ത് റാങ്ക് കിട്ടീല്ലെ ഇയാള്ക്ക്? അന്നു പത്രത്തില് കണ്ടാരുന്നു..</div><div><br />
"13ത് അല്ല 12 ത് ആണു് !! - അവള് സീരിയസ് ആയെന്നു തോന്നി..<br />
"പോട്ടെ ഒരു റാങ്ക് ന്റെ വ്യത്യാസമല്ലേ, ഇവിടെ SSLC ജയിക്കാത്തവര് എത്ര പേര് ഉണ്ടെന്നറിയോ ഓരോ കൊല്ലവും കേരളത്തില് !!"<br />
<br />
ഇതിനു അവള്ടെ മറുപടി ഒരു ‘<img align="absMiddle" border="0" src="http://blog.manoramaonline.com/CuteSoft_Client/CuteEditor/Images/emsmile.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px;" />‘ ആരുന്നു. എന്റെ മറുപടി ഇഷ്ടപ്പെട്ട പോലെ ഒരു കൊച്ചു smiley. അവള്ക്കറിയോ കുറച്ച് നാളുകള്ക്കാണേല് പോലും ഞാന് അന്നു ആ പത്രക്കടലാസ് എന്റെ അലമാരയില് സൂക്ഷിച്ച് വച്ച കഥ..<br />
<br />
"പിന്നെ എന്താ ഇപ്പഴത്തെ status? കല്യാണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ??<br />
"ഇല്ല.. ഇപ്പഴും ഒറ്റക്ക് തന്നെ.. സ്വതന്ത്രയായി.."<br />
<br />
ധന്യ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു ഈ കാര്യം. എങ്കിലും അവളായിട്ട് തന്നെ അതൊന്നു് പറയട്ടേന്നു കരുതി.<br />
<br />
"ഇപ്പോ എവ്ടാ താമസം? ആലുവയില് തന്നാണോ?" ആദ്യമായി അവള് ഇങ്ങോട്ടൊരു ചോദ്യം എറിഞ്ഞു.<br />
<br />
"അല്ല, എന്റെ 8 ആം ക്ളാസ്സ് വരെയെ ആലുവയില് ഉണ്ടാരുന്നുള്ളു. പിന്നെ പറവൂര്ക്ക് മാറി"- ഞാന് എന്റെ ചരിത്രം പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി.<br />
<br />
"ഞാന് 8ഉം, 10ഉം ഡിഗ്രീമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു. എന്നിട്ടും ആലുവയില് തന്നാണല്ലോ താമസം<img align="absMiddle" border="0" src="http://blog.manoramaonline.com/CuteSoft_Client/CuteEditor/Images/emsmile.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px;" />"<br />
<br />
അവള് അല്പം കൂടി ഫ്രീ ആയ പോലെ തോന്നി എനിക്ക്, എന്നാലും പറവൂര്ക്ക് താമസം മാറ്റാനുള്ള അച്ഛന്റെ ആ തീരുമാനം.. ഒന്നൂടെ ആലോചിച്ചിട്ടു പോരാരുന്നോ അത്? ആ, ഇനി ഇപ്പൊ പറഞ്ഞിട്ടെന്ത് കാര്യം !!<br />
<br />
<br />
ഞാന്എന്റെ ഓര്മ്മയുടെ പുസ്തകത്തിലെ അവസാന പേജിലേക്കെത്തി. എന്റെ തുരുപ്പു ചീട്ട്..<br />
<br />
"ഇയാള്ടെ ഒരു ഫോട്ടോ എന്റെ കയ്യില് ഉണ്ട് !!"<br />
"ചുമ്മാ??"<br />
"ഞാന് ഒന്നും വെറുതെ പറയാറില്ല.."<br />
"എങ്ങനെ?"</div><div><br />
"പണ്ട് YWCA യില് പഠിച്ച ഒരു കാലം ഓര്ക്കുന്നോ ഇയാള്? സ്ക്കൂളീ ചേരുന്നതിനും മുന്പ്.."<br />
"ആ ഉണ്ട്.."<br />
<br />
"അന്നവിടുത്തെ X-mas സമയത്ത് ഒരു ടാബ്ളോ യില് കയറി നിന്നത് ഓര്ക്കണുണ്ടോ? ഉണ്ണിയേശു പിറന്നതിന്റെ..? ഇയാള്ക്ക് ഒരു മാലാഖയുടെ വേഷമാരുന്നു. വെള്ള ഉടുപ്പൊക്കെ ഇട്ട്, പുറകില് ചിറക് ഒക്കെ ഫിറ്റ് ചെയ്ത്.."<br />
<br />
"ആ ഫോട്ടോ എന്റെ കയ്യിലും ഉണ്ട്.. പക്ഷെ ഇയാള്?<br />
<br />
"ഞാനുമുണ്ട് അതില്, ഇടത് വശത്തായിട്ട്. എതോ വടിയൊക്കെ പിടിച്ച് ഒരു ആട്ടിടയന്റെ വേഷത്തില്.. തലയില് ഒരു സ്കാര്ഫ് ഒക്കെ കെട്ടീരുന്നൂന്നു തോന്നണു."<br />
<br />
-അറിയാതെ ഒരു ചിരി വിടര്ന്നു എന്റെ ചുണ്ടില്, അതൊക്കെ ഓര്ത്തപ്പോ.<br />
<br />
"ആഹാ.. ഞാന് ഇന്നു പോണുണ്ട് വീട്ടില്. തീര്ച്ചയായും നോക്കാംട്ടോ ആ ഫോട്ടോ. പഴയ ഏതോ ആല്ബത്തില് ഇരിപ്പുണ്ട് അത്."<br />
<br />
"നോക്കണം.." -ഞാന് മറുപടി പറഞ്ഞു.<br />
<br />
വീണ്ടും ഇത്തിരി നേരം നിശബ്ദത. ഓര്മകള് എല്ലാം ശൂന്യമായ പോലെ, ഇനി പറയാന് ഒന്നും ബാക്കി ഇല്ലല്ലോ എനിക്ക്..<br />
<br />
ഞാന് ചോദിച്ചു എന്നാലും, - "എന്നാ വരുന്നേ ഇനി വീട്ടില് പോയാല് തിരിച്ച് ?<br />
"Monday വരുമ്.. അപ്പൊ പറയാം.."<br />
"എന്ത്??"</div><div><br />
"അല്ല, ഫോട്ടോ യുടെ കാര്യം.."<br />
"ഓഹ്.."<br />
"So, bye for now.." അവള് സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള സൂചന നല്കിക്കഴിഞ്ഞു.<br />
<br />
"Happy journey.." - ഞാന് ‘bye‘ പറഞ്ഞില്ല പകരം.<br />
"journey?"</div><div><br />
"അല്ല, നാട്ടില് പോവുന്നൂന്ന് പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ..?"<br />
"ഓ അതാണോ? തിരുവനന്തപുരത്ത് നിന്ന് ആലുവ എത്താന് എത്ര നേരം വേണം.."<br />
<br />
ഞാന് എന്തേലും ഒരു വിഷയം ഉണ്ടാക്കുവാരുന്നു സംസാരിക്കാന്. അവള്ക്ക് അതു മനസ്സിലായോ എന്നു എനിക്ക് അറിയില്ല. എങ്കിലും നിര്ത്താം, മതി. ഇനിയും ദിവസങ്ങള് എനിക്ക് വേണ്ടി ബാക്കി ഉണ്ടാകും എന്നു എവിടെയോ ഒരു പ്രതീക്ഷ തോന്നി എനിക്ക്..<br />
<br />
‘<img align="absMiddle" border="0" src="http://blog.manoramaonline.com/CuteSoft_Client/CuteEditor/Images/emsmile.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px;" />‘ ഒരു smiley കൂടി അയച്ചു ഞാന്. പലപ്പോഴും വാക്കുകള് കിട്ടാതാവുമ്പോ ഒരു അനുഗ്രഹമാണീവ.<br />
<br />
"ശരി മിനൂ, എനിക്ക് കുറച്ച് work ഉണ്ട്. I ‘ m stopping.."<br />
"K, bye. അപ്പോ Monday കാണാം"</div><div>* * *</div><div><br />
അവിടെ തീര്ന്നതാ ആ സംസാരം. എങ്കിലും എനിക്ക് വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി അന്ന്. പഴയ ഒരു സൌഹൃദം പുതുക്കിയതിന്റെ ആണോ, അതോ സൌഹൃദത്തിലും ഉപരിയായി എന്തേലും എന്റെ മനസ്സില് ഉണ്ടായിട്ടാണോ.. അറിയില്ല. അപ്പോ തന്നെ കരുതീതാ ഈ ഒരു കണ്ടുമുട്ടലിനെ കുറിച്ച് എഴുതണം ന്ന്. അന്നു തന്നെ തുടങ്ങുവേം ചെയ്തു. പക്ഷെ ഇടയ്ക്ക് നിന്നു പോയിരുന്നു..<br />
<br />
* * *</div><div><br />
അങ്ങനെ ഞാന് കാത്തിരുന്ന ആ Monday വന്നു. അവള് നാട്ടീന്നു വരുന്ന ദിവസം. ചാറ്റ് എടുത്ത് നോക്കി ഞാന്, ആള് online ഉണ്ട്. അപ്പോ അവള് തിരിച്ചെത്തി ഓഫീസില്..</div><div></div><div>എന്റെ മനസ്സില് വല്ലാത്ത ഒരു ആകാംക്ഷ നിറഞ്ഞു- "പറഞ്ഞ പോലെ ആ ഫോട്ടോ നോക്കീട്ടുണ്ടാവുമോ അവള്? അതോ മറന്നു പോയ്ട്ടുണ്ടാവുമോ? ചോദിച്ചാലോ? വേണ്ടാ, അവളായിട്ട് ഇങ്ങോട്ട് പറയട്ടെ..</div><div></div><div></div><div>പോരാത്തതിനു ഇവിടം വരെ സംഭവിച്ച കഥ എഴുതി പൂര്ത്തിയാക്കുവേം വേണം. അതിനു ശേഷം മാത്രേ അവളോട് ചോദിക്കുകയുള്ളു ഞാന്.. അവളാ ഫോട്ടോ നോക്കീട്ടുണ്ടേല്, എന്നെ തിരിച്ച് അറിയുകയാണേല്.. എന്നോട് ഇനിയും കൂട്ട് ആവുകയാണേല്... ഈ കഥ കാട്ടി കൊടുക്കണം ഒരിക്കല്.. ഇതിലെ ഓരോ വാക്കും വായിച്ച് കേള്പ്പിക്കണം അവളെ.<br />
<br />
<strong>എന്റെ 18 വര്ഷത്തെ ഓര്മകളുടെ മധുരമുണ്ട് അതില്..</strong> ...</div><br />
<br />
-അനില്സ്<br />
<a href="http://www.blogger.com/www.panchasarappothi.blogspot.com">www.panchasarappothi.blogspot.com</a></div></div><br><br>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3630373099814057518.post-63819475647582087282009-02-22T06:58:00.000-08:002009-12-01T07:00:46.209-08:00കഫെ കോഫി ഡേ !<span style="color: #404040; font-family: Verdana;"></span><br />
<div><strong><span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഒരു ആമുഖം</span></strong><br />
</div><span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"നന്നേ ചെറുപ്പം മുതലേയുള്ള ആഗ്രഹമാരുന്നു,</span><span style="font-family: '‘ Arial ‘', '‘ sans-serif ‘';">MCA</span><span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ക്ക് പഠിക്കണം, നല്ല ഒരു IT കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യണം എന്നൊക്കെ. ചേട്ടന്മാർ 2 ഉം ആ വഴി തന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തത് കൊണ്ട് എനിക്കെന്റെ കരിയറിനെ കുറിച്ച് അലോചിക്കേണ്ട അവസ്ഥയേ വന്നിട്ടില്ല !! "</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">- ആരും സംശയിക്കണ്ട, ഇതെന്റെ വാക്കുകളല്ല. പണ്ട് കൂടെ പഠിച്ച ജിമ്മിയുടേതാ. നമ്മുടെ അവസ്ഥ ഇങ്ങനെ വല്ലോം ആരുന്നോ? 10 ആം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പൊ ഒരേ ഒരു ആഗ്രഹമേ ഉണ്ടാരുന്നുള്ളു- "കോളേജിൽ പഠിക്കണം". ആങ്ങനെ കേരളത്തിലെ ലാസ്റ്റ് പ്രീ-ഡിഗ്രി ബാച്ചിൽ 2nd ഗ്രൂപ്പ് എടുത്ത് ഡോക്ടർ ആവാൻ പഠിച്ചു. കഷ്ടപ്പെട്ട് കിട്ടിയ റാങ്ക് കൊണ്ട്, മെഡിക്കൽ കോളേജ് ന്റെ പരിസരത്ത് പോലും നിൽക്കാൻ പറ്റൂല്ലാന്നു അറിഞ്ഞപ്പൊ ഫിസിക്സ് നോടു ചങ്ങാത്തം കൂടി B.Sc. ക്ക് ചേർന്നു. ആതും കഴിഞ്ഞ് തിരുവനന്തപുരത്ത് പോയി ഒരു</span><span style="font-family: '‘ Arial ‘', '‘ sans-serif ‘';">MCA</span><span style="font-family: AnjaliOldLipi;">യും.. ആരൊക്കെയോ ചെയ്ത പുണ്യം കൊണ്ട് ദാ ഇവിടെ ഈ കമ്പനിയിൽ ജോലീം കിട്ടി.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">2007 ഡിസംബർ 17 ആം തീയതി തുടങ്ങീതാ ട്രെയിനിംഗ്, ഏകദേശം ഒരു 2 1/2 മാസം. പക്ഷെ അതിനുള്ളിൽ ഒരു ജീവിതകാലം കൊണ്ട് പഠിക്കാവുന്നതിലുമധികം കാര്യങ്ങൾ ഈ തലയിലൂടെ കയറി ഇറങ്ങിയത് ഞാനറിഞ്ഞു. മുൻപ്, എറിയാൽ ഒരു 2 1/2 മണിക്കൂർ (അത്രയുമാണല്ലോ ഒരു സാധാരണ മലയാള സിനിമയുടെ ദൈർഘ്യം) മാത്രം തുടർച്ചയായി കമ്പ്യൂട്ടർ ന്റെ മുൻപിൽ ഇരുന്നിട്ടുള്ള ഞാൻ മണിക്കൂറുകളോളം കണ്ണു ചിമ്മാതെ ലാബിൽ ഇരുന്നു, പകലെന്നോ രാത്രിയെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ.. എണ്ണിയാൽ തീരാത്ത അസൈൻമന്റ് ഉകളും പ്രോജക്ടുകളും. ഒന്നും പറയണ്ട.. ആ കഠിന സപര്യ പൂർത്തിയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു യാതൊരുറപ്പും ഉണ്ടാരുന്നില്ല എനിക്ക്. എന്നാലും അവസാനം.. അവസാനം എല്ലാം നമ്മുടെ വഴിക്ക് തന്നെ വന്നു. ട്രെയിനിംഗ് പാസ്സ് അയി, പോസ്റ്റിങ്ങും കിട്ടി. ആ സമയത്ത് കൂടെ ഉണ്ടാരുന്ന മലയാളി സുഹൃത്തുക്കളും ഒപ്പം തന്നെ ഉണ്ട്. (ലോകത്തിന്റെ എതു മൂലയിൽ പോയാലും ഒന്നു മനസ്സു തുറന്ന് ഉറക്കെ സംസാരിക്കണമെങ്കിൽ നമുക്ക് മലയാളീസ് തന്നെ വേണോല്ലോ!!). അങ്ങനെ ബാംഗ്ലൂർ നഗരത്തിൽ വന്നിറങ്ങീട്ട് ഇപ്പൊ ദാ 8 മാസം ആവണു. എങ്കിലും എല്ലാരും ഒന്നിച്ചുള്ള ആദ്യത്തെ ആ ‘ ബെഞ്ച് ദിനങ്ങൾ ‘ ക്ക് ഒരു പ്രത്യേക സുഖം ഉണ്ട്. അതും, പിന്നെ പ്രോജക്ട് കിട്ടീപ്പൊ അതിന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകളും.. അതിനെല്ലാം പുറമെ, ഒരു ‘ വൻ സെറ്റപ്പ് ‘ ഇൽ വന്നു വീണതിന്റെ ഒരു ആവേശവും (അതോ പരിഭ്രമമോ?).. ആ അനുഭവങ്ങളാണു ഈ കഥയിൽ ഉള്ളത്, അതു മാത്രം..</span><br />
<div><span style="font-family: AnjaliOldLipi;">എത്ര ഒക്കെ ആയാലും നമ്മൽ നമ്മളല്ലാതാവില്ലല്ലോ !!</span><br />
</div><div></div><div></div><div>*<br />
</div><div>*<br />
</div><div>*<br />
</div><div><span style="font-family: AnjaliOldLipi;"><br />
അന്നും ഒരു 8:15 ആയപ്പൊ എണീറ്റ്, വേഗത്തിൽ ഒരു കുളീം പാസ്സ് ആക്കി റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. ഓഫീസ് ലേക്കുള്ള ആ നടത്തത്തിന്റെ ഇടയ്ക്കാ പിന്നത്തെ പണികളൊക്കെ.. ഷർട്ട് ഇൻ ചെയ്യണം, മുടി ഈരണം.. അങ്ങനെ.. അതിനിടേലാ പെട്ടെന്നു റോഡ് വക്കത്തെ ഹോട്ടലീന്നു ഉറക്കെ ഒരു വിളി കേട്ടേ..</span><br />
</div><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ടാ ഞങ്ങളും കൂടി വരുന്നു, ഒന്നു വെയ്റ്റ് ചെയ്യേ.." - എന്റെ അതേ ബാച്ചിൽ പഠിച്ച് ഇവിടെ തന്നെ പോസ്റ്റിംഗ് കിട്ടിയ ശ്രീജിത്ത് ആണു.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"യേയ് ഇല്ലില്ലാ, ഓഫീസിൽ കേറാൻ സമയമായ്. ഇനി വൈകിയാ പറ്റില്ല" - ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"പിന്നേ ഞങ്ങക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ.. നീ ബെഞ്ച് അല്ലേ, അവിടെ ചെന്നിട്ട് ഒരു പണിയും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുവല്ലേ??" ആവന്റെ മറുപടിക്ക് കൂട്ടായി ഉച്ചത്തിൽ ഒരു ചിരീം കേട്ടു.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">BENCH !!, ആ വാക്ക് അങ്ങാഞ്ഞ് തറച്ചൂ മനസിൽ. ഈ വല്യ വല്യ സോഫ്റ്റ്വെയർ കമ്പനികളിൽ പ്രോജക്ട് ആവും വരെ തൊഴിലാളികളെ വെറുതെ ഇരുത്തുന്ന പരിപാടിക്ക് പറയണ പേരാ ഇത്.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഇപ്പൊ ഞാനും ദാ കുറച്ച് കാലായി ഈ ബെഞ്ചിലിരിപ്പ് തുടങ്ങീട്ട്. അദ്യമൊക്കെ എല്ലാരും ഉണ്ടാരുന്നു കൂട്ടിനു. നാട്ടിലെ ആർട്സ് കോളേജുകളുടേത് പോലെ മനോഹരമായ ഇവിടുത്തെ ക്യാമ്പസിൽ രാവിലെ മുതൽ അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ ചുറ്റി നടന്ന്, കൃത്യം 12 മണിക്ക് ‘Sodexo food court‘ ലെ കേരള മീൽസ് ഉം രുചിച്ച്.. പിന്നെ ഒരു വിധപ്പെട്ട എല്ലാവരേയും പോലെ ‘ ഇൻ ഹരിഹർ നഗർ ‘ ലെയും ‘ യോദ്ധ ‘ യിലേയും തമാശകൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞ്.. ആ കാലം അങ്ങ്ട് മനോഹരമായിട്ട് പോവ്വാരുന്നു..</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പയ്യെ പയ്യെ ഒരോരുത്തർക്ക് പ്രോജക്ട് കിട്ടി തുടങ്ങി. അവർ ഊണു കഴിക്കാൻ എത്തുന്ന സമയം 1:30 യും 1:45 ഉം ഒക്കെ ആയി. അന്നേരവും മെയിൽ നോക്കാൻ പോലും ഒരു system കിട്ടാതെ ഞങ്ങൾ 3-4 പേർ. കേരളത്തിന്റെ തെക്കൂന്നുള്ള ശ്രീജിത്തും റോബിയും, പിന്നെ അങ്ങ് കൂത്തുപറമ്പിൽ നിന്നുള്ള വിപിൻ.. ആ മരച്ചോട്ടിലൊക്കെ തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ടാവും, എന്നേലും ഒരു പ്രോജക്ട് കിട്ടും ന്നുള്ള പ്രതീക്ഷയിൽ..</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">* * *</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ടാ നീ നിക്കുവോ, അതോ പോവ്വാണോ..?"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഓ, അവന്മാർ വിടുന്ന ലക്ഷണം ഇല്ല. ഞാൻ സമയം നോക്കി, 9:15. അയ്യോ, വൈകിയോ?? ഞാൻ മറുപടി പറയാതെ നേരെ നടന്നു. ചെന്നിട്ട് പണി ഒന്നും ഇല്ലേലും ആ ഓഫീസ് ലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും എന്റെ തലയിൽ കൂടിയാ പോകുന്നതെന്ന ഒരു ചിന്ത അതിനകം എനിക്ക് കൈവന്നിരുന്നു.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ചെന്ന് നേരെ കുബിക്കിളിലെ ലെ എല്ലാരോടും ഗുഡ് മോർണിംഗ് പറഞ്ഞ് (അങ്കുർ, മീന, ജതീന്ദർ സിംഗ്.. അങ്ങനെ എന്റെ ഹിന്ദി കൂട്ടുകാർ) നേരെ മെയിൽബോക്സ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു. "ഓഹ്.. ഇന്നലെ വൈകിട്ട് മുതൽ ആകെ 4 മെയിലേ വന്നിട്ടുള്ളൊ?? എല്ലാം ഇങ്ങെത്തുന്നില്ലേ എന്തോ??"</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">കുറച്ച് നേരം ചുമ്മാ ഇരുന്നു. പിന്നെ, പണ്ട് കൂടെ പഠിച്ച ഒരുത്തനെ കളിയാക്കി ഒരു കുറിപ്പ് ക്ലാസ്സ് ന്റെ ഗ്രൂപ്പ് ID യിലേക്ക് അയച്ചു. പിന്നെ നേരം പൊയ്ക്കോളും.. ഇന്ത്യയിലെ പേരുകേട്ട കമ്പനികളിൽ ഇതേ അവസ്ഥയിൽ ഇരിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരൊക്കെ മറുപടികൾ അയച്ചോളും. എന്നാലും ആദ്യത്തെ ആ ആവേശം പയ്യെ കെട്ടു. ഇടയ്ക്കിടെ തുറന്നു നോക്കുമ്പോഴും INBOX ലെ മെയിലുകളുടെ എണ്ണത്തിനു ഒരു വർദ്ധനവുമില്ല. ഓരേ forward തന്നെ ഒരു 5 പ്രാവശ്യം അയക്കുന്ന, ക്ലാസ്സിലെ ബുദ്ധിജീവി (?) സാമിയുടെ പോലും ഒരു അനക്കം.. യേയ് ഇല്ല..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പെട്ടെന്നാണു ‘ ക്ണിം ‘ എന്നൊരൊച്ച കേട്ടെ. മെയിൽ വന്നതാ. ചാടിക്കേറി നോക്കി. PM ആണു. "ആ.. ഇന്ന സർട്ടിഫിക്കേഷൻ എടുക്കണം, സായ്പ്പന്മാരോട് സംസാരിക്കാനുള്ള എളുപ്പ വഴികൾ ‘ ക്ലാസ്സ് അറ്റന്റ് ചെയ്യണം അങ്ങനെ എന്തേലും ആയിരിക്കും.. യേയ് അല്ല, അതല്ല!!". ഒന്നിരുത്തി വായിച്ച് നോക്കി. "അമ്മേ.. എനിക്കും പ്രോജക്ട് അലോക്കേറ്റ് ചെയ്തേക്കണു!!" മനസിൽ എവിടോ സന്തോഷത്തിന്റെ ഒരു പൂത്തിരി കത്തി.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഉടനെ ഫോൺ എടുത്ത് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കളായ വിപിനെയും ശ്രീജിത്ത് നെയും വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു. 2 പേരും അപ്പഴും പ്രോജക്ട് ഒന്നും ഇല്ലാതെ ഇരിക്ക്യാണെ :-) ഞാനിവിടുന്നു നിർത്താതെ സംസാരിച്ചോണ്ട് ഇരുന്നേലും മറുഭാഗത്ത് നിന്ന് യാതൊരു അനക്കവുമില്ല.. "എന്ത് പറ്റീടാ" ന്നുള്ള എന്റെ ചോദ്യത്തിനു വിപിൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.. "അല്ലാ നിനക്ക് പ്രോജക്ട് കിട്ടിയ സന്തോഷം കൊണ്ട്.." (പിന്നേ എനിക്കറിഞ്ഞൂടെ അവന്റെ സന്തോഷം. ഒന്നിച്ച് നിൽക്കുന്നതിന്റെ ഇടേന്നു ഒരുത്തൻ മാത്രം പോവുമ്പൊ ഉള്ള ആ ഒരു ഫീലിംഗ് എനിക്കറിയാം. പ്രത്യേകിച്ച് നമ്മളൊരു കര പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലാണേൽ)</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"സാരില്ല ടാ, നിങ്ങക്കും കിട്ടുവാരിക്കും ഒരു പ്രോജക്ട്.. എതേലും ഒരു കാലത്ത്.." ഞാനവരെ അശ്വസിപ്പിച്ചു. "ആ പിന്നെ ശ്രീജിത്തേ, ഞാൻ ചിലപ്പൊ കാണില്ല ഉച്ചക്ക് നിങ്ങടെ കൂടെ ഊണു കഴിക്കാൻ. ഇവിടെ എങ്ങനാന്നു ഒന്നും അറിഞ്ഞൂടല്ലോ !!" ഒരു ഡയലോഗും അങ്ങു കാച്ചി.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">അന്നത്തെ ദിവസം ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. പിറ്റേന്നു ഓഫീസ് ൽ എത്തി പ്രോജക്ട് മേറ്റ്സ് നെയൊക്കെ പരിചയപ്പെട്ടു. ദൈവാധീനം, എല്ലാരും ഹിന്ദിക്കാരാ. (ഉള്ള 2 മലയാളികൾ കൂടുതൽ ചർച്ചകൾക്കായി ജപ്പാനിലും പോയേക്കുവാ). എന്റെ കൂടെ ഉള്ളവരാണേൽ നേരെ കണ്ടാൽ ഇംഗ്ലീഷ് ൽ പോലും മിണ്ടത്തില്ല. പുതുതായ് റിലീസ് ചെയ്ത സിനിമകളെയൊക്കെ പറ്റി ഹിന്ദിയിൽ നിർത്താതെ സംസാരിക്കണത് കേട്ട്, പണ്ട് ‘ സിനിമ നിരൂപണ ‘ ത്തിനു യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ സമ്മാനം നേടിയ ഞാൻ എന്തോരം കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട് ഒരു വാക്കേലും ഒന്നു മിണ്ടാൻ !!</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പക്ഷെ ഇപ്പഴും ‘tumhara naam kya hai?? ‘ എന്ന് അരേലും ചോദിച്ചാ കാലിന്റെ മുട്ടു കൂട്ടി ഇടിക്കുന്ന ഞനെന്ത് മിണ്ടാൻ !!</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പ്രോജക്ട് ന്റെ അദ്യ ദിനങ്ങൾ തുടങ്ങി. ‘Requirement analysis’ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് കുറെ കാര്യങ്ങൾ. നമ്പൂതിരി സർ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് ഇതൊക്കെ പണ്ട്. ആന്നിതൊക്കെ വല്ലോം അറിയണോ, ഇപ്പഴല്ലേ..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"Can you come here please?" ഇവിടുത്തെ ഇന്റേണൽ ചാറ്റിൽ PM ന്റെ മെസേജ് വന്നു എനിക്ക്. എന്റെ തൊട്ടപ്പുറത്താ ഇരിക്കണേ, എന്നാലും എന്തേലും പറയണമെങ്കി ഈ വക ചാറ്റ് ഉം മെയിൽ ഉം ഒന്നും ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല ഇവിടെ ആർക്കും.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഞാൻ PM നരികിൽ ചെന്നു. ഒരു 30 വയസ്സിനടുത്ത് പ്രായം വരും. നല്ല ഭംഗിയുള്ള ഒരു നോർത്ത് ഇന്ത്യക്കാരിയാ PM. പേരു ആഹിസ്ത.. ആഹിസ്ത കപൂർ. MS Word ഇൽ എന്തോ കുറേ ഡയഗ്രംസ് വരച്ച് കൊടുക്കമോ എന്നു ചോദിക്കാനാ എന്നെ വിളിച്ചേ. ഞാൻ ആദ്യമൊന്നും മിണ്ടീല.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"അല്ല വേറെ എന്തേലും വർക്ക് ഉണ്ടേൽ വേണ്ട.." PM പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"യേയ് ഇല്ല മാഡം, സോറി ആഹിസ്താ, ഞാൻ ചെയ്തോളാം" (ഇവിടെ ആരെയും Sir, Madam ന്നൊന്നും വിളിക്കാൻ പാടില്ല. എത്ര വല്യ ആളാണേലും പേരെടുത്ത് വിളിച്ചോണം. പക്ഷെ, ‘ ബാക്കി 1 രൂപ കിട്ടാനുണ്ടേൽ KSRTC ബസ്സ് ലെ കണ്ടക്ടറെ വരെ ‘ സാറേ.. വിളിച്ചല്ലേ നമുക്ക് ശീലം !!)</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">സത്യത്തിൽ എനിക്ക് സന്തോഷാമാരുന്നു. അറിയാവുന്ന ഒരു പണി കിട്ടിയല്ലോ. ഇതിലൊരു ‘ ടാജ് മഹൽ പണിയണം ‘ - ഞാനോർത്തു. WORD തുറന്നു പണി തുടങ്ങി. ചതുരക്കട്ടകളും ആരോകളും.. പക്ഷെ എവിടൊക്കെയോ അങ്ങ്ട് ശരി ആവണില്ല.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ആ.. വഴി ഉണ്ട്, ‘ മജോനെ ‘ വിളിക്കാം. ഏന്റെ കൂടെ MCA ക്ക് പഠിച്ച ആളാ. ശരിക്കുള്ള പേരു മനോജ്. ദോഷം പറയരുതല്ലോ, ഈ WORD ഉം POWERPOINT ഉം ഒക്കെ നന്നായിട്ട് അറിയാം ടിയാനു. സെമിനാർ ഒക്കെ എടുക്കുമ്പൊ വായ് തുറന്ന് ഒരക്ഷരം പോലും പറഞ്ഞില്ലേലും slides ഒക്കെ നല്ല മുറ്റ് ആയിരിക്കും, heading ന്റെ ഓരോ അക്ഷരങ്ങളും നാലു മൂലേന്നും ഒക്കെ അയിരിക്കും വരുന്നേ. ഈ മനുഷ്യന്റെ പരീക്ഷ എഴുത്തും പ്രസിദ്ധമാണു. ഒരിക്കൽ ‘ geo stationary satellite’ എന്താന്നൊരു 100 വാക്ക് ചോദ്യത്തിനു മുൻപിൽ എല്ലാരും പകച്ച് നിന്നപ്പൊ മജോൻ മാത്രം കുത്തി ഇരുന്നു എഴുത്താ. (അല്ല.. വരക്ക്യാ).</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ആകാശത്ത് ഒരു സാറ്റലൈറ്റ്.. അതിനപ്പുറം സൂര്യൻ. താഴെ മരങ്ങളും പൂച്ചെടികളും. സമീപത്തൊരു വീട്. വീടിനു മുകളിലുള്ള അന്റിനയിലേക്ക് ‘ സറ്റെല്ലൈറ്റ് ‘ ഇൽ നിന്നു കുറെ ഡോട്ടഡ് വരകൾ.. (സിഗ്നലുകൾ ആവണം)". പേരിനു പോലും ഒരു വാക്ക് ആ പേപ്പർ ഇൽ എഴുതീട്ടില്ല ടിയാൻ. ആങ്ങനെയുള്ള അവന്റെ ആ കഴിവുകളെയൊക്കെ പറ്റി പറഞ്ഞ് ഒന്നു പൊക്കിയതിനു ശേഷം ഞനെന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു. "അളിയാ മജോനേ.."</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ഛെ !! ഇത്രെയുള്ളൂ.. അതു Ctrl ഞെക്കി പിടിച്ച് ഒരോന്നായി സെലക്ട് ചെയ്ത് ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്താ പോരെ. കഷ്ടം, WORD പോലും അറിയില്ല.. അവന്റെ മറുപടി.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഞനൊന്നും തിരിച്ച് പറഞ്ഞില്ല. കാരണം ഇനിയും വേണ്ടി വന്നേക്കും അവന്റെ സഹായം. PM ആവശ്യപ്പെടാത്ത കുറെ പൊടിക്കൈകൾ കൂടി ഫിറ്റ് ചെയ്ത് (ഉദാഹരണത്തിനു, left ൽ ഉള്ള കട്ടകൾ ഓറൻച്, right ൽ പച്ച.. അങ്ങനെ മൊത്തത്തിൽ ഒന്നു കളർഫുൾ ആക്കി) സംഗതി സബ്മിറ്റ് ചെയ്തു. 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞില്ല. മെയിൽ ആയി മറുപടി വന്നു. ഒരു ‘ വെരി ഗുഡ് ‘ ആരുന്നു പ്രതീക്ഷ. പക്ഷെ എന്റെ കണക്കു കൂട്ടലുകൾ തെറ്റി, മൊത്തമായ് തെറ്റി. ‘ മര്യാദക്ക് സാധാരണ മട്ടിൽ വരയ്ക്കാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ വരയ്ക്ക്, ഇല്ലേൽ ഞാൻ തന്നെ ചെയ്തോളാം. ഇതാരുന്നു ആ മെയിലിന്റെ രത്നച്ചുരുക്കം.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“അദ്യത്തെ പണി തന്നെ തിരിച്ചടിച്ചല്ലോ ദൈവമെ”- ഞാൻ മജോനെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു. "അല്ലേലും ഈ കലാബോധം ഇല്ലാത്തവരോട് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെടാ.." അവന്റെ മറുപടി കേട്ടപ്പൊ എനിക്ക് ആശ്വാസം തോന്നി. ഇവനാടാ കൂട്ടുകാരൻ !!</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് മീറ്റിംഗ് ആണു. ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലേ, ജപ്പാനിൽ പോയ 2 മലയാളികൾ. അവരുമായിട്ട് tele conference. ഒരു മേശക്ക് ചുറ്റും എല്ലാരും ഇരുന്നു. PM, അതിന്റേം മോളിൽ SPM, പിന്നെ എന്റെ അതേ കാറ്റഗറിയിൽ ഉള്ള തൊഴിലാളി സുഹൃത്തുക്കൾ..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">മീറ്റിംഗ് തുടങ്ങി. എന്തോ സീരിയസ് ഇഷ്യൂ ആണു. Requirements അളന്നു എടുത്തതിൽ എന്തൊക്കെയോ ചില വ്യത്യാസങ്ങൾ.. ഇവിടെ കമ്പനിയിൽ നിന്നു ഫ്രീ ആയിട്ട് കിട്ടുന്ന ബുക്കിൽ ചുമ്മാ മീറ്റിംഗ് ന്റെ പോയിന്റ്സ് കുറിച്ച് തുടങ്ങി ഞാൻ. പണ്ട് മുതലെ ഉള്ള ഒരു ശീലമാ അത്. പിന്നീട് ആവശ്യം വരുമെന്നു കരുതി എഴുതി കൂട്ടുമെങ്കിലും ഒരിക്കൽ പോലും അതു മറിച്ചു നോക്കിയ ചരിത്രം ഉണ്ടായിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല, കഴിഞ്ഞ തവണത്തെ മീറ്റിംഗ് ന്റെ മിനിറ്റ്സ് കുറിച്ചെടുക്കണ ജോലി PM എന്നെയാ എൽപ്പിച്ചേ. So ഇത്തവണയും.. പറയാതെ തന്നെ അതങ്ങ് ചെയ്യാം. ആ വഴി PM നെ ഒന്നു impress ചെയ്യുവേം ചെയ്യാല്ലോ..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പയ്യെ മീറ്റിംഗ് ചൂടു പിടിച്ചു. ഫോൺ ന്റെ മറുതലയ്ക്കൽ നിന്നു ജാപ്പനീസ് ഇൽ വരെ ഒരോരോ ആവശ്യങ്ങൾ വന്ന് കൊണ്ടിരിക്ക്യാ. എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്നറിയാതെ SPM തന്റെ നീളത്തിലുള്ള ടൈ പിടിച്ച് വലിക്കുന്നുണ്ട്.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">എനിക്കാണേൽ പയ്യെ ഉറക്കം വരണുണ്ടോന്നൊരു സംശയം.. എഴുതി എടുക്കുന്നതെല്ലാം യാതൊരു ലക്കും ലഗാനും ഇല്ലാതെ താഴേക്കും മുകളിലേക്കും പോവ്വാ. തലേ ദിവസം രാത്രി ഉറക്കമിളച്ച് കണ്ട ഇറ്റലിയുടെ യൂറോകപ്പ് മത്സരം മനസിലേക്ക് വന്നു. പിർലോ യുടെ വശ്യസുന്ദരമായ പാസ്സുകളും, പോസ്റ്റിൽ ഗോളി പോലും ഇല്ലേലും പന്ത് പുറത്തേക്കടിച്ച് കളയുന്ന ലൂക്കാ ടോണിയും ഒക്കെ.. ആഹാ.. എത്ര മനോഹരമായ കളിയാല്ലേ ഈ ഫുട്ബോൾ.. എന്റെ ചിന്തകൾ വഴി മാറി പൊയ്ക്കൊണ്ടേയിരുന്നു..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പെട്ടെന്നാ ഞെട്ടി എണീറ്റേ. നോക്കുമ്പോ PM എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കണുണ്ട്. എഴുതിക്കൊണ്ട്ഇരുന്ന ബുക്കിലാണേൽ ECG സ്ക്രീനിലേതു പോലെ തലങ്ങും വിലങ്ങും എന്തൊക്കെയോ വരകളും വരച്ചിട്ടിട്ടുണ്ട്.. ഞാൻ പയ്യെ അങ്ങു കുനിഞ്ഞിരുന്നു. വേറെ അരേലും ശ്രദ്ധിക്കണുണ്ടോ എന്നറിയാൻ അതേ പോസിഷനിൽ തന്നെ തല പൊക്കാതെ എല്ലരേം ഒന്നു ഒളിങ്കണ്ണിട്ട് നോക്കി.. ആ അതെ, എല്ലാരും എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്ക്യാ. ഇവൻ എവ്ടുന്നാ വരണെ എന്ന മട്ടിൽ.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"അല്ലാ അക്റ്റ്വലി.. ഞാൻ ഉറങ്ങീതല്ല.. അറിയാതെ.." എന്നൊക്കെ പറയണം ന്നുണ്ടാരുന്നേലും അഭിമാനം ഒന്നിനും അനുവദിച്ചില്ല.</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഇരുന്നാ ശരി ആവില്ല. ഒന്നു ഫ്രഷ് ആവാം. ഞാൻ PM നെ നോക്കി "ദാ ഇപ്പൊ വരാം” എന്നു ചെറുവിരൽ ഉയർത്തി ആംഗ്യം കാട്ടി പുറത്തേക്ക് പോയി. നല്ല തണുത്ത വെള്ളത്തിൽ മുഖം ഒന്നു കഴുകി വന്നപ്പോഴും മീറ്റിംഗ് കൊടുമ്പിരി കൊണ്ടിരിക്ക്യാ. ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു അകത്ത് കയറി. അരും എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചതേ ഇല്ല.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">നേരെ പോയ് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. "ആഹാ മുഖം കഴികീത് നന്നായ്. ഉണ്ടാരുന്ന ക്ഷീണമൊക്കെ എങ്ങോ പോയ് മറഞ്ഞു. മൊത്തതിൽ ഒരു ഫ്രഷ്നെസ്സ്.." പേനേം ബുക്കും ഒക്കെ വീണ്ടും എടുത്തു. എന്നിട്ട് "ഓഹ് സോറി ട്ടോ, ഒരൽപ്പ നേരം ഞാനുറങ്ങിപ്പോയ്, സാരില്ല നിങ്ങൾ കണ്ടിന്യൂ ചെയ്തോളൂ" എന്നു മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് പൂർവ്വാധികം ഉന്മേഷത്തോടെ ഞാൻ മീറ്റിങ്ങിൽ ശ്രദ്ധിച്ച് തുടങ്ങി. ഏറിയാൽ ഒരു 10 മിനിറ്റ്.. പക്ഷെ മനുഷ്യ സഹജമായ വാസനകളെ തടുത്ത് നിർത്താൻ നമുക്കാവുമോ??</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">* * *</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പിന്നെ കണ്ണു തുറന്ന് നോക്കീപ്പൊ PM മാത്രല്ല, ആ ഏരിയയിൽ ഉള്ളവരൊക്കെ ഉറക്കം തൂങ്ങി വീണ എന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു ചിരിക്ക്യാ. ഞാൻ കണ്ണു തിരുമ്മി എണീറ്റു. ആരോടും ഒരക്ഷരം പോലും പറയാൻ പോയില്ല. പിന്നെയും ഒരു 1/2 മണിക്കൂർ എങ്ങനോക്കെയോ കഴിച്ചു കൂട്ടി ആ ‘ ഡാർക്ക് റൂമിൽ ‘ ..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“You need a good coffee.. ha ha.. come..” മീറ്റിംഗ് കഴിഞ്ഞ് പുറത്ത് ഇറങ്ങീപ്പൊ PM എന്നെ നോക്കി ഒന്നു തമാശിച്ചു. എനിക്ക് അതത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേലും ഞാൻ ഒന്നു ചിരിച്ചൂന്നു വരുത്തി.. അല്ലേൽ ഇനി അവർക്കെങ്ങാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേലോ !!</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">കോൺഫറൻസ് റൂമിന്റെ തൊട്ടടുത്താ എന്റെ 2 കൂട്ടുകാർ ഇരിക്കുന്നേ. കോട്ടയംകാരൻ പ്രവീണും ഹരിപ്പാട്കാരൻ സന്ദീപും. "അളിയാ ആകെ അലമ്പായെടാ.." - ഉറക്കത്തിന്റെ കഥ മുഴുവൻ അവന്മാരോട് പറഞ്ഞു. പിന്നെ നേരെ എന്റെ സീറ്റിലേക്ക് വിട്ടു. അവിടെ എത്തീപ്പൊ ആരും ഇല്ല.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">എവിടെപ്പോയി എല്ലാരും ??</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">അടുത്ത കുബിക്കിളിലെ ലെ സർദ്ദാർജി എന്റെ അടുത്ത് വന്നു പറഞ്ഞു- "അവരെല്ലാരും CCD യിലേക്ക് പോയി. തന്നോടും പിന്നെ ഹരീഷ് ചൗധരിയോടും (സംശയിക്കണ്ട എന്റെ മറ്റൊരു പ്രോജക്ട് മേറ്റ്, ഗുജറാത്തിയാ..) വേഗം തന്നെ അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">CCD - കമ്പ്യൂട്ടേർസ് ആൻഡ് കമ്മ്യൂണിക്കേഷൻസ് ഡിവിഷൻ. സിസ്റ്റംത്തിനു യൂസർ നേം ഉം പാസ്വേഡും ഒക്കെ തരണ സ്ഥലം. നമ്മുടെ കമ്പ്യുട്ടറിൽ എന്ത് തരികിട കാട്ടിയാലും അവർ പിടിക്കും. ദൈവമെ, ഇന്നലെ വൈകിട്ട് ഒരു വളഞ്ഞ വഴിയിൽ കൂടി ‘ ഓർക്കുട്ട് ‘ എടുത്ത് നോക്കീത് എങ്ങാൻ അവരറിഞ്ഞോ?? മനസിൽ ഒരു പേടി തോന്നീത് കൊണ്ട് തന്നെ ആവണം, ഹരീഷിനെ തെരഞ്ഞ് പിടിച്ച് ഞാനീ കാര്യം പറഞ്ഞത്. വേറെ ആർക്കോ എന്തോ സംശയങ്ങൾ തീർത്ത് കൊണ്ടിരുന്ന ആ പാവം മനുഷ്യനെയും ഞനെന്റെ കൂടെ കൂട്ടി. 2 നില നടന്ന് ഇറങ്ങുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ ഹരീഷ് ചോദിച്ചു- "എന്തിനാരിക്കും നമ്മളോടു ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞേ CCD യിൽ??</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ആ എനിക്കെന്തറിയാം.. പണ്ട് കൂട്ടത്തിൽ താമസിച്ചിരുന്ന ‘സാമി</span>’<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">യുടെ സ്റ്റൈലിൽ ഒരു മറുപടി ഞാനും കാച്ചി.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">CCD യിൽ ചെന്ന് അദ്യം കണ്ടത്, കുറ്റിത്താടി ഒക്കെ വളർത്തി ചെവിയിൽ കമ്മലിട്ട് ഇരിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യനെയാ.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ചേട്ടാ, വിളിച്ചൂന്ന് പറഞ്ഞു??"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"എഹ്ഹ് ആരു??.. എന്താ എംബ്ലോയീ നമ്പർ??"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"9960..", ഞനെന്റെ ID കാർഡ് പൊക്കി കാട്ടി പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">കമ്പ്യുട്ടറിൽ കുറേ അങ്ങ്ടും ഇങ്ങ്ടും കുത്തി നോക്കീട്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു - "ഇല്ല, ഇവ്ടുന്നാരും വിളിച്ചിട്ടില്ല, ഉറപ്പ് !!"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">യേയ്, അങ്ങനെ വരാൻ വഴി ഇല്ലല്ലോ, എന്നോട് സർദ്ദാർജി പറഞ്ഞതല്ലേ..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഞാൻ ആങ്കുർ നെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു, " അല്ല നിങ്ങൾ എവിടെയാ??"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"Aah you know the Cafe Coffee Day near building 36??"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"ആ.."</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“Come there."</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഞാൻ അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നു. എന്തോ പണി ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ഹരീഷ് തിരിച്ചു പോയിരുന്നു അതിനകം (അല്ലേലും എന്നും പണി ഇല്ലാത്തത് നമുക്ക് മാത്രം ആണല്ലോ!!).. <strong>C</strong> afe <strong>C</strong> offee<strong>D</strong> ay - പറഞ്ഞ സ്ഥലമെത്തി. വല്ല്യൊരു ബോർഡ് വച്ചിട്ടുണ്ട് അവിടെ. അപ്പഴാ ഞാനതിന്റെ അദ്യാക്ഷരങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചേ. CCD. “ഓഹ്.. ഇതാരുന്നോ അവരുദ്ദേശിച്ച CCD??”</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ആ ഇനി ഏതായാലും പറ്റിയ മണ്ടത്തരം അരോടും പറയാൻ നിക്കണ്ട. ടീം മൊത്തം ഇരിപ്പുണ്ട് അവിടെ. PM ന്റെ ചിലവായിരുന്നു അന്ന്. എല്ലാരുടേം കൈയ്യിൽ വല്യ പേപ്പർ ഗ്ലാസ്കളിൽ ഒരോരോ ഡ്രിങ്ക്സ് ഉണ്ട്. “ഓഹ്.. ഞാൻ അൽപ്പം വൈകി..”</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">അവരുടെ കൂടെ കൂടണമെങ്കിൽ എന്തേലും വാങ്ങണോല്ലോ. ആദ്യമായിട്ടാ ഇമ്മാതിരി കടയിലൊക്കെ കേറണെ. എങ്കിലും ഒരു പരിചയസമ്പന്നന്റെ പോലെ ഞാൻ കൗണ്ടർ ലേക്ക് നടന്നു. ആ വല്ല്യ Q ന്റെ അറ്റത്ത് സ്ഥാനം പിടിക്കുവേം ചെയ്തു. അങ്ങു എത്തും തോറും എന്റെ ടെൻഷൻ കൂടി വന്നു, എന്താ ഇവിടെ ഒക്കെ ഓഡർ ചെയ്യാ?? ഞാൻ മെനു ബോർഡിൽ നോക്കി- “Cappuchino, mochachillo” എന്തൊക്കെയാ ഇതു?? ‘ അന്യൻ ‘ സിനിമയിലെ ഒരു പാട്ടിലാ ഇതിനു മുൻപ് ഈ “കാപ്പുച്ചീനോ" ന്നൊക്കെ കേട്ടേക്കണെ..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“One strawberry shake with ice cream !!"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പെട്ടെന്നാണു എന്റെ മുൻപിലുള്ള ആൾ ഉറക്കെ ഓഡർ ചെയ്തേ. നിലയില്ലാ കയത്തിൽ മുങ്ങി താണു കൊണ്ടിരുന്ന എനിക്കതൊരു പിടിവള്ളി ആയിരുന്നു. ഞാനും പറഞ്ഞു..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“വൺ സ്ട്രോബറി ഷേക്ക് വിത്ത്.."</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ബില്ല് അടിച്ചു കിട്ടി, 45 രൂപാ !! ബാംഗ്ലൂർ ലെ വൈകുന്നേരങ്ങളിലുള്ള ആ തണുപ്പത്തും എന്റെ നെഞ്ചിൽ പൊങ്ങി വന്ന ആ ചെറിയ ചൂട് ഞാനറിഞ്ഞു. 5 അക്ക ശമ്പളം കിട്ടണ ജോലി ആണേലും മാസാവസാനം ആയതിന്റെ ഞെരുക്കത്തിൽ ആരുന്നു ജീവിതമപ്പൊ. രാത്രി ഫുഡ് കഴിക്കണോല്ലൊന്നു കരുതി മാത്രാ, ഉച്ചയ്ക്കത്തെ സ്ഥിരമുള്ള ഫിഷ് ഫ്രൈ ഒഴിവാക്കിയത്.. ആ കാശാ...</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“ആ പോട്ടെ, സാരില്ല. പുതിയ സംസ്കാരം, പുതിയ രീതികൾ.. ഇതൊക്കെ പഠിക്കണ്ടേ. അതിനിത്തിരി കാശും ചിലവാകും”. ഷേക്കിനായ് കാത്തു നിന്നപ്പോ ഞാൻ മനസിലോർത്തു.</span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"അല്ല നേരം കുറച്ചായല്ലോ ഈ നിപ്പ് തുടങ്ങീട്ട്.. ഞാൻ കാര്യം തിരക്കി.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"സർ, ഒന്നു വെയ്റ്റ് ചെയ്യ്, ഇപ്പൊ ശരിയാവും."</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">അവന്റെ ആ ‘ സർ ‘ വിളി എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടേലും ഞാൻ ഗൗരവം ഭാവിച്ച് തന്നെ നിന്നു അവിടെ. ഇടയ്ക്ക് ഒന്നു ഒളിങ്കണ്ണിട്ട് നോക്കി PM നെ. "അയ്യോ അവർ കഴിച്ച് എണീക്കാറായി. ഞനിവ്ടെ.." എന്റെ അങ്ങു പുറകിൽ നിന്നവർ വരെ “Kashmiri black tea" എന്ന പേരിൽ നമ്മുടെ കട്ടൻ ചായയും വാങ്ങി പോണുണ്ടാരുന്നു അന്നേരം. അതായലും മതിയാരുന്നു. എന്റെ ക്ഷമ നശിച്ചു..</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">മുൻപിൽ കൊണ്ട് വച്ചിരുന്ന ഒരു ‘ ചോക്ലേറ്റ് ഷേക്ക് ‘ ഞാനങ്ങെടുത്തു. കുറേ നേരമായ് അവകാശിയെ കാത്തിരിക്കുവാരുന്നു അത്. "അല്ലാ.. ചോക്ലേറ്റ് നും സ്ട്രോബറിക്കും ഒറേ വിലയുമാണല്ലോ !!"</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">പയ്യെ അതുമായ് സ്ഥലം കാലിയാക്കാം എന്നു കരുതീപ്പഴാ, കടയിൽ നിന്നു ഒരു ശബ്ദം- "Hey what are doing Sir, you ordered for strawberry right??"</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">എന്നേക്കാൾ ഒരു 3 ഓ 4 ഓ വയസ്സു കുറവുള്ള CCD യിലെ ഒരു ചെക്കൻ. നല്ല ചൊക ചൊകാന്ന് ഇംഗ്ലീഷിൽ ഡയലോഗ് ഉതിർക്കുകയാണു നിർത്താതെ. അതും മറ്റു പെൺകുട്ടികൾടെ ഒക്കെ മുൻപിൽ വച്ച്.. കൈയ്യിൽ കാശില്ലാതെ വിശന്നു വലഞ്ഞപ്പോ ചായക്കടേന്നു ബ്രെഡ് ഉം എടുത്ത് ഓടിയവനെ കടക്കാരൻ ചൂടുവെള്ളം എടുത്ത് ഒഴിച്ച കഥ എനിക്കന്നേരം ഓർമ വന്നു. "ഏതായാലും ഇവൻ ഡീസെന്റാ.. പച്ച വെള്ളം പോലും ഒഴിച്ചില്ലല്ലോ !!”</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഞനൊന്നും തിരിച്ച് പറഞ്ഞില്ല. ആ ഗ്ലാസ് തിരികെ കൊടുത്തു. ക്ഷമയോടെ കാത്തു നിന്നു എന്റെ സ്ട്രോബറി ഷേക്ക് വാങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും PM ഉം കൂട്ടരും ഇങ്ങോട്ടെത്തി എന്നെ അന്വേഷിച്ച്.</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">“What’s the special thing you ordered for?? It has been a long time that.."</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">" സ്ട്രോബറി ഷേക്ക് വിത്ത് ഐസ്ക്രീം മാഡം, സോറി ആഹിസ്താ.." ചെറുപ്പം മുതൽക്കെ ഐസ് ക്രീം കൂട്ടി മാത്രം ഷേക്ക് കുടിച്ചിട്ടുള്ളവനെ പോലെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.</span><br />
<br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">"Anyway we are going, വേഗം ഇതൊക്കെ കഴിച്ചിട്ട് അങ്ങു എത്തിയേരെ. മീറ്റിംഗ് ന്റെ review ഉണ്ടാക്കണം "</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">*</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">*</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">*</span><br />
<span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ഞാൻ TVM ത്തെ MCA കാലം ഓർത്തു. കോളേജ് നടുത്ത് റോഡ് സൈഡ് ഇൽ ഒരു MILMA ഉണ്ടാരുന്നു. അവ്ടെ ‘ റബർ ഷീറ്റ് ഒഴിച്ച് വക്കുന്ന പോലത്തെ ‘ ഒരു പാത്രത്തിൽ മുളക്ബജി, ഉഴുന്നു വട.. ഒക്കെ വച്ചിട്ടുണ്ടാവും. ഒരു ലൈറ്റ് ചായ യും കുടിച്ച് ഇഷ്ടമുള്ളതൊക്കെ സ്വന്തം കൈ കൊണ്ട് എടുത്ത് തിന്ന്..</span><br />
<strong><span style="font-family: AnjaliOldLipi;">ആ.. അതൊരു കാലം, ഇതു മറ്റൊന്നും !</span></strong>അനിൽസ്http://www.blogger.com/profile/14534807994522974256noreply@blogger.com0